Tajniki usługi WDS (ang. Windows Deployment Services), cz. V

Autor: Jacek Światowiak

Opublikowano: 10 stycznia 2008

Zawartość strony

	Parametry szczegółowe plików instalacji nienadzorowanych
	Dodawanie do usługi Windows Deployment Services obrazów instalacyjnych
	Struktura folderów po instalacji obrazu typu .wim
	Przeznaczenie pliku .rwm
	Export obrazów
	Przygotowanie komputera wzorcowego
	Obraz przechwytywania
	Przeczytaj pozostałe części tego artykułu

Parametry szczegółowe plików instalacji nienadzorowanych

W zeszłej części przygotowaliśmy sobie plik Autounattend.xml. Przygotujemy się teraz do instalacji systemu wzorcowego. Przyjrzyjmy się zatem dokładniej kilku najważniejszym opcjom:

Parametr/Gałąź pliku Autounattend.xml	Opcja = Wartość
Microsoft-Windows-Setup\DiskConfiguration	WillShowUI = OnError
Microsoft-Windows-Setup\DiskConfiguration\Disk	DiskID = 0 WillWipeDisk = true
	DiskID =1 WillWipeDisk = true
Microsoft-Windows-Setup\DiskConfiguration\Disk\CreatePartitions\CreatePartition	Extend = false Order = 1 Size = 15000 Type = Primary
Microsoft-Windows-Setup\DiskConfiguration\Disk\ModifyPartitions\ModifyPartition	Active = true Extend = false Format = NTFS Label = OS_Install Letter = C Order = 1 PartitionID = 1
Microsoft-Windows-Setup\ImageInstall\OSImage\	WillShowUI = OnError
Microsoft-Windows-Setup\ImageInstall\OSImage\InstallTo	DiskID = 0 PartitionID = 1
Microsoft-Windows-Setup\WindowsDeploymentServices\ImageSelection\InstallImage	ImageGroup= Windows_2008 ImageName = SERVERENTERPRISE
Microsoft-Windows-Setup\UserData	AcceptEula = true
Microsoft-Windows-Setup\UserData\ProductKey	Key = <product key> WillShowUI = OnError
Microsoft-Windows-Shell-Setup\OEMInformation	Manufacturer = <company name> HelpCustomized = false SupportPhone = <support number> SupportURL = <support URL> SupportHours = <support hours>
Microsoft-Windows-Shell-Setup\OOBE	HideEULAPage = true ProtectYourPC = 3 SkipMachineOOBE = true SkipUserOOBE = true

 

Gdzie opcje, oznaczają kolejno:

1. Microsoft-Windows-Setup\DiskConfiguration\Disk

- DiskID - oznacza numer dysku, pierwszy dysk w systemie (np. IDE master) ma wartość 0 – następne numery w kolejności rosnącej.

- WillWipeDisk – określa czy na danym dysku wszystkie istniejące partycje mają zostać usunięte.

Opcja WillWipeDisk zostanie zablokowana, gdy zajdzie następujące zdarzenia:

• Pliki binarne Windows są uruchamiane z jakiejkolwiek partycji danego dysku,
• System operacyjny został uruchomiony z dowolnej partycji danego dysku twardego,
• Na dowolnej partycji danego dysku znajduje się aktywny plik wymiany.

2. Microsoft-Windows-Setup\DiskConfiguration\Disk\CreatePartitions\CreatePartition

- Opcja CreatePartitions umożliwia utworzenie jednej lub więcej partycji na danym dysku twardym. Partycje tworzone są w kolejności określonej przez parametr Order.

- W przypadku instalacji systemu Windows na czystym dysku twardym, należy użyć opcji CreatePartitions i ModifyPartitions w celu utworzenia partycji i ich sformatowania.

- Dodatkowe opcje to:

• Extend = false /true – określa czy dana partycja ma zająć całą wolną przestrzeń dyskową (true) czy nie (false),
• Order = 1 – oznacza kolejność tworzenia partycji (Uwaga! Podobnie jak w XP partycje są numerowane od 1),
• Size = 15000 – określenie wielkości partycji w MB ( w tym przypadku, będzie to 15 GB).

Uwaga!

W przypadku określania wielkości partycji z wykorzystaniem parametru SIZE nie wolno ustawiać wartości parametru EXTEND na true – spowoduje to błąd instalatora i wyjście z procesu instalacji.

 

Type = Primary – oznacza określenie typu tworzonej partycji. Dostępne jest 5 typów partycji.

Typ partycji	Właściwości
Primary	Tworzy partycję podstawową (klasyczny master boot rekord - MBR). Dysk twardy MBR może być podzielony maksymalnie na cztery partycje podstawowe lub trzy partycje podstawowe i jedną rozszerzoną. Partycja rozszerzona może zawierać dyski logiczne. Dla dysku twardego podzielonego na partycje typu GUID (GPT), dysk twardy może zawierać do 128 partycji podstawowych. Windows musi być zainstalowany na partycji podstawowej lub dysku logicznym!
EFI	Tworzy partycję typu EFI (ang. Extensible Firmware Interface). Partycja typu EFI jest traktowana jako partycja systemowa i oznaczana jako ESP (ang. EFI System Partition). Jest to partycja wymagana dla dysków typu GPT. Tylko pojedyncza partycja systemowa typu EFI jest wymagana, niezależnie od ilości dysków z partycjami typu GPT. Partycja typu EFI nie jest tworzona, jeżeli istnieje już tego typu partycja lub dysk podzielony jest na partycje typu MBR. Generowany jest wówczas błąd i instalacja jest przerywana.
Extended	Tworzy partycję rozszerzoną. Partycja rozszerzona może być tworzona wyłącznie na dyskach typu MBR. Na dysku może istnieć tylko jedna partycja rozszerzona. Jeżeli partycja rozszerzona już istnieje to kolejna nie jest tworzona. Jeżeli wartość parametru WillShowUI jest ustawiona na Never, zapisywany jest komunikat błędu i instalacja jest przerywana. Partycja rozszerzona jest przydatna, jeżeli chcemy mieć więcej niż 4 woluminy/partycje na dysku typu MBR. Partycji rozszerzonej się nie formatuje. Formatuje się natomiast utworzone na tej partycji dyski logiczne.
Logical	Tworzy dyski logiczne na partycji rozszerzonej. Dysk logiczny jest woluminem, tworzonym w obrębie partycji rozszerzonej. Dyski logiczne funkcjonalnie zbliżone są do partycji podstawowych. Jedynie ich ilość jest nieograniczona. Jeżeli partycja rozszerzona nie istnieje na danym dysku lub jej deklarowana wielkość przekracza dostępne miejsce na dysku, dysk logiczny lub partycja nie zostaną utworzone. Dla parametru WillShowUI ustawionego na Never, komunikat błędu jest zapisywany i instalacja jest przerywana.
MSR	Tworzy partycję Zarezerwowaną – MSR (ang. Microsoft Reserved Partition). Partycja typu MSR jest partycją wymaganą dla dysków typu GPT. Partycje GPT są rzadko spotykane, dlatego nie będę ich tutaj głębiej omawiał.

 

3. Microsoft-Windows-Setup\DiskConfiguration\Disk\ModifyPartitions\ModifyPartition

- Active = true/false – określa daną partycję jako aktywną (true), co oznacza, iż można z danej partycji boot’ować system.

Na dysku twardym, może się znajdować tylko jedna aktywna partycja. Dla partycji typu EFI oraz dysków logicznych ustawienie ich jako aktywnych – jest ignorowane.

- Extend = false – określa czy dana partycja ma zostać rozszerzona na całą dostępną przestrzeń dyskową. Partycje typu Extensible Firmware Interface (EFI) nie mogą być rozszerzane.

- Format = NTFS/FAT32 – typ formatu partycji – VISTA/2008 może być zainstalowany wyłącznie na partycji typu NTFS (jest to dodatkowo ustawienie domyślne). Partycje typu EFI są formatowane na FAT:

• Label = OS_Install – tekstowy identyfikator partycji,
• Letter = C – przypisana litera alfabetu do danej partycji C-Z,
• Order = 1 – określa numer partycji, która podlegać będzie modyfikacji,
• PartitionID = 1 – tekstowy identyfikator partycji albo dysku logicznego (partycje rozszerzone są ignorowane i nie posiadają identyfikatora).

Przykładowo:

Primary (1)

Extended

Primary (2)

Primary (3)

 

Lub

Primary (1)

Extended Logical (2) Logical (3)

Primary (4)

Primary (5)

 

Parametr WillShowUI = OnError – określa czy i w jakiej sytuacji wyświetlać interfejs użytkownika w celu przeprowadzenia jakiejś interakcji z użytkownikiem.

Wartość	Opis
Always	Interfejs użytkownika będzie zawsze widoczny i dostępny.
OnError	Interfejs użytkownika stanie się dostępny w przypadku pojawienia się błędu. Jest to ustawienie domyślne.
Never	Interfejs użytkownika będzie zawsze niewidoczny i niedostępny, będzie zawsze widoczny i dostępny. Ustawienie WillShowUI zapobiega wyświetlaniu interfejsu użytkownika. Błędy krytyczne i inne komunikaty błędów będą zawsze wyświetlane. Dodatkowe informacje znajdują się w pomocy pakietów OEM Preinstallation Kit (OPK) User's Guide lub Windows Automated Installation Kit (AIK) User's Guide.

 

4. Microsoft-Windows-Setup\WindowsDeploymentServices\ImageSelection\InstallImage

- FilenameIndex = obraz.wim – oznacza nazwę pliku obrazami .wim – parametr opcjonalny.

- ImageGroup= Nazwa_Grupy – nazwa grupy – grupującej pliki obrazów .wim.

- ImageName = Nazwa obazu systemu wewnątrz pliku .wim.

5. Microsoft-Windows-Setup\ImageInstall\InstallTo

- Określenie miejsca instalacji obrazu systemu:

• DiskID = 0 – identyfikator dysku,
• PartitionID = 1 – identyfikator partycji.

6. Microsoft-Windows-Setup\UserData

- AcceptEula = true/false – automatyczne zatwierdzenie umowy licencyjnej.

7. Microsoft-Windows-Setup\UserData\ProductKey

- Key = <product key> - podanie klucza produktu wykorzystywanego w procesie i instalacji oraz późniejszej aktywacji automatycznej.

- WillShowUI = OnError – opisane wyżej.

8. Microsoft-Windows-Shell-Setup\OEMInformation

- Manufacturer = <company name> - nazwa wytwórcy, łańcuch znaków maks. 256 znaków.

- HelpCustomized = false/true – określa, czy został zmodyfikowany plik pomocy. Jeżeli ustawimy wartość true, link w panelu sterowania wskazuje na zmodyfikowany plik pomocy.

- SupportPhone = <support number> numery telefonów pomocy technicznej, łańcuch znaków maks. 256 znaków.

- SupportURL = <support URL> link do strony WWW pomocy technicznej, łańcuch znaków maks. 2083 znaki, musi zaczynać się sekwencją http://.

- SupportHours = <support hours> godziny pracy pomocy technicznej, łańcuch znaków maks. 256 znaków.

9. Microsoft-Windows-Shell-Setup\OOBE

- HideEULAPage = true/false – ukrywa stronę akceptacji Końcowej Umowy Licencyjnej użytkownika.

- ProtectYourPC = 3 – definicja automatycznego poziomu ochrony komputera.

Wartość	Opis
1	Określa rekomendowany poziom ustawień zabezpieczeń dal danego komputera.
2	Określa, iż tylko uaktualnienia będą instalowane automatycznie.
3	Określa, iż automatyczna ochrona zostaje wyłączona.

 

- SkipMachineOOBE = true/false – wyłącza pojawianie się strony powitalnej Windows Welcome (domyślna wartość to false oznaczająca dostępność strony powitalnej).

- SkipUserOOBE = true/false – wyłącza pojawianie się Welcome Center dla użytkownika.

 Do początku strony

Dodawanie do usługi Windows Deployment Services obrazów instalacyjnych

Przygotujmy sobie obrazy instalacyjne oraz obrazy boot’ujace. Dodam do już przygotowanych grup obrazów, dodatkową grupę Windows_2008.

Rys. 1. Dodanie nowej grupy obrazów typu Install Image.

Z DVD instalacyjnego Windows 2008 otwieramy folder SOURCES, wewnątrz znajdują się już dwa obrazy .wim. Plik obrazu boot’ującego boot.wim (Windows PE 2.0 jądro Windows Server 2008) oraz właściwy plik z obrazami systemów Windows Server 2008. Dlaczego napisałem „obrazami systemów” – zaraz się wyjaśni.

Rys. 2. Folder źródłowy obrazów .wim.

Po wybraniu i akceptacji do instalacji ww. obrazu – okazuje się, iż plik install.wim zawiera w sobie aż 6 obrazów systemów Windows Server 2008 (3 dla wersji pełnej i 3 dla wersji Core). Zaznaczam wszystkie, gdyż chcę mieć później możliwość wyboru dowolnej wersji systemu.

Rys. 3. Zawartość wnętrza obrazu install.wim systemu Windows Server 2008.

Ekran podsumowania.

Rys. 4. Ekran podsumowania operacji dodawania obrazu typu install Image do usługi WDS.

Po pewnym czasie (10-15 minut), w zależności od szybkości napędu optycznego, sieci, dysków twardych, operacja kończy się poniższym ekranem.

Rys. 5. Ekran zakończenia operacji dodawania obrazu typu install Image do usługi WDS.

Poniżej przestawiamy listę typów obrazów, którymi dysponuje teraz usługa WDS po wybraniu takiego przebiegu procesu pobierania obrazów, jak opisany powyżej. Mamy 6 obrazów. Proszę zwrócić uwagę na ich wielkości. Po zsumowaniu, teoretycznie powinny one zająć ok. 22,9 GB przestrzeni dyskowej. Nie podałem wcześniej, ile zajmował plik install.wim, który pobraliśmy z płyty instalacyjnej Windows Server 2008. Zajmował on dokładnie 1 665 150 KB. A ile teraz zajmują obrazy na dysku. Zaznaczone czerwoną ramką.

Rys. 6. Kontener z obrazami typu Install Image dla dodanego przykładowego obrazu Systemu Windows Server 2008.

 Do początku strony

Struktura folderów po instalacji obrazu typu .wim

Przyjrzyjmy się strukturze folderów, które usługa WDS przygotowała z tak dodanego pliku install.wim dla Windows Server 2008.

Struktura plików jest zaskakująca. Po zsumowaniu wielkości jest bardzo zbliżona do pliku obrazu źródłowego. Gdzie jest te 22,9 GB plików? Tu właśnie WDS pokazuje swoją moc. W usługę RIS wbudowany był mechanizm SIS - Single Instance Storage. Zapobiegający dublowaniu plików na poziomie woluminu dyskowego. W WDS ta funkcjonalność została przeniesiona do wnętrza obrazu .wim. Dodatkowo sam plik .wim może w sobie zawierać wiele właściwych obrazów systemu, jak tu zostało pokazane, oraz wyposażony został we wbudowany mechanizm kompresji.

Rys. 7. Zawartość folderu …RemoteInstall\Images\Windows_2008 ze zmodyfikowanymi obrazami .wim dla dodanego przykładowego obrazu Systemu Windows Server 2008.

Który plik .wim jest właściwy dla danego typu obrazu możemy określić, wybierając właściwości danego obrazu.

I tak przykładowo – dla obrazu Windows Longhorn SERVERENTERPRISE właściwy będzie plik install-(2).wim. W zakładce General widać dodatkowo typ architektury sprzętowej x86 (32-bit), typ warstwy abstrakcyjnej sprzętu HAL type – acpiapic. Możemy określić również czy dany obraz może być instalowany w trybie nienadzorowanym.

Rys. 8. Właściwości przykładowego obrazu Windows_2008 SERVERENTERPRISE.

Przyjrzyjmy się jeszcze obrazom systemu Windows Vista. System może być dostarczany w postaci obrazu jednosystemowego, jak poniżej dla Windows Vista Business (wersja Volume Licensing).

Rys. 9. Zawartość obrazu typu Install Image – jednosystemowego na przykładzie Windows Vista Business VL.

Albo w postaci podobnej jak Server 2008 (np. licencja Technet), w jednym obrazie mamy wszystkie wersje. Wersja, która zostanie zainstalowana, jest zależna od podanego w trakcie instalacji klucza produktu.

Rys. 10. Zawartość obrazu typu Install Image – wielosystemowego na innym przykładzie Windows Vista.

Dysponujemy zatem również różnymi obrazami systemów Windows Vista (od Starter do BUSINESS i ULTIMATE), ale pochodzącymi z różnych źródłowych nośników DVD.

Pierwsza na liście VISTA BUSINESS – pochodzi z obrazu VL – dla przedsiębiorstw. Pozostałe pochodzą z dysku DVD pliku wieloobrazowego.

Rys. 11. Kontener z obrazami typu Install Image dla dodanego przykładowego obrazu Systemu Windows Vista.

Jaka będzie teraz struktura folderu zawierającego właściwe obrazy? Po raz kolejny, zaskoczenie. Pomimo że pliki pochodziły z różnych płyt instalacyjnych i obrazów, usługa WDS usunęła powtarzające się pliki. Poniżej zawartość folderu z obrazami Windows Vista.

Rys. 12 Zawartość folderu …RemoteInstall\Images\Windows_Vista_PL ze zmodyfikowanymi obrazami .wim dla dodanych przykładowych obrazów Systemu Windows Vista.

Folder zawiera wiele plików z rozszerzeniem .wim oraz plik Res.RWM.

 Do początku strony

Przeznaczenie pliku .rwm

Plik Res.rwm – zawiera rzeczywiste pliki obrazu. Taki plik znajduje się w każdej utworzonej grupie plików obrazów typu Install Image. Pliki nazwa_obrazu.wim – nie zawierają rzeczywistego obrazu tylko metadane, opisujące strukturę folderów, uprawnienia i linki do rzeczywistych plików umieszczonych wewnątrz pliku Res.rwm.

Nazwa Res.rwm – pochodzi od Resource Wim. Takie podejście umożliwia, utrzymywanie w spójności oraz eliminowanie powtarzających się plików wewnątrz różnych obrazów, zapewniając jednocześnie automatyczną numerację i utrzymywanie w spójności struktury dodawanych, usuwanych czy modyfikowanych plików obrazów .wim.

Jeżeli nie utworzymy żadnej grupy obrazów manualnie, usługa WDS samodzielnie utworzy grupę domyślną o nazwie ImageGroup1.

Spróbujmy teraz przygotować plik instalacji nienadzorowanej, dla któregoś z dostępnych w usłudze WDS obrazów. Dla ułatwienia procesu skorzystamy z narzędzia już wcześniej omawianego WSIM (Windows System Image Manger). Skąd można je pobrać i zainstalować, powtórzymy: WAIK lub Vista OEM Preinstallation Kit.

Przykładowo install.wim z folderu grupy obrazów Windows_2008

Rys. 13. Wybór obrazu typu Install Image.

Aplikacja WSIM wykryła, iż obraz dotyczy wersji systemu Windows Longhorn SERVERSTANDARD. Otrzymujemy komunikat o braku pliku katalogu i konieczności jego utworzenia. Wybieramy Yes.

Rys. 14. Komunikat o braku pliku katalogu i konieczności jego utworzenia.

I…. Niestety przy próbie otwarcia pliku .wim w celu przygotowania pliku instalacji nienadzorowanej możemy się spodziewać poniższego ekranu błędu.

Rys. 15. Ekran błędu – brak możliwości utworzenia pliku katalogu.

No właśnie. Tak przygotowane obrazy, pochodzące z płyt instalacyjnych; dodane do usługi WDS – są dla nas bezpośrednio nieprzydatne. Są w prosty sposób niemodyfikowalne, gdyż jak opisałem wyżej nie są to właściwe obrazy a tylko pliki metadanych. Nie można również do nich przygotować pliku unattend.xml, gdyż aplikacja WSIM nie potrafi zajrzeć do wnętrza tak spreparowanych obrazów.

 Do początku strony

Export obrazów

Co musimy zrobić, aby przygotować pliki instalacji nienadzorowanych? Wróćmy do narzędzia WDS. Należy wyeksportować spreparowane pliki .wim do plików obrazów rzeczywistych.

Rys. 16. Wybór opcji Export Image.

Rys. 17. Wskazanie folderu docelowego i nazwy pliku obrazu.

Rys. 18. Eksportowanie obrazu.

Do tak wyeksportowanego pliku będziemy już mieli dostęp, korzystając z narzędzia WSIM.

Rys. 19. Zawartość kontenera Install_Images\capture.

W folderze …RemoteInstall\Images\Capture znajdują się rzeczywiste pliki obrazów systemów. O wielości już znacznie bardziej realnej ok. 1,5. GB każdy. To są prawidłowe – rzeczywiste obrazy typu Install Image.

Rys. 20. Zawartość folderu …RemoteInstall\Images\Capture.

Wiemy zatem, jak przygotowywać sobie pliki instalacji nienadzorowanej i jak dodawać oraz eksportować pliki obrazów typu Install Image do/z usługi WDS.

Pokażemy teraz, jak przechwycić gotowy i zainstalowany system Windows Vista/Server 2008 do pliku obrazu .wim

 Do początku strony

Przygotowanie komputera wzorcowego

Potrzebujemy przygotowanego komputera z zainstalowanym systemem odpowiednio Windows Vista czy Windows 2008. Po czym należy z folderu %systemroot%/system32/sysprep uruchomić polecenie sysprep z parametrami, jak poniżej:

Sysprep /OOBE /Generalize /Reboot.

Rys. 21. Uruchomienie polecenia sysprep na komputerze wzorcowym.

Polecenie to powoduje wyczyszczenie z istniejącej instalacji wszystkich unikalnych dla danego komputera i instalacji, informacji takich, jak identyfikatory SID itd.

Rys. 22. Fazy pracy polecenia sysprep.

Komputer sam się zrestartuje. Teraz powinniśmy tak przygotowany obraz przechwycić (capture) i zrzucić go na serwer usługi WDS. Można to zrobić w dwojaki sposób. Uruchomić z serwera WDS obraz boot’ujący Windows PE 2.0, manualnie przechwycić i zapisać obraz, a potem go przerzucić na serwer WDS, ale, dlaczego mamy to robić manualnie skoro można to zrobić z linii poleceń.

 Do początku strony

Obraz przechwytywania

Usługa Windows Deployment Services pozwala na pewną automatyzację powyższego procesu. Jednakże najpierw należy przygotować sobie zmodyfikowaną wersję obrazu boot’ującego systemu Windows Vista czy Windows 2008. Tworzymy tzw. Obraz przechwytywania (Capture Image).

Klikamy prawym przyciskiem myszy na obrazie boot’ującym odpowiedniego systemu i z menu wybieramy Create Capture Boot Image.

Rys. 23. Tworzenie obrazu przechwytywania.

Określamy nazwę obrazu i lokalizację gdzie ma zostać utworzony nowy obraz. Tak na poważnie obraz niczym się nie różni od obrazu wzorcowego, z którego został utworzony. Kreator powoduje tylko zmodyfikowanie odpowiednich plików instalacji nienadzorowanej obrazu boot’ującego, aby ten uruchamiał automatycznie narzędzie przechwytywania obrazu.

Rys. 24. Wprowadzanie danych informacyjnych obrazu przechwytywania.

Procedura składa się z dwóch prostych etapów. Ekstrakcji danych z obrazu źródłowego i utworzeniu nowego pliku obrazu. Patrz poniżej.

Rys. 25. Etap pierwszy – tworzenia obrazu przechwytywania – ekstrakcja danych z obrazu źródłowego.

Rys. 26. Etap drugi – przechwytywanie obrazu zmodyfikowanego.

Dodajemy tak zmodyfikowany obraz do listy obrazów boot’ujących.

Rys. 27. Lista obrazów typu Boot Image z dodanymi obrazami przechwytywania dla Windows Vista i Windows Server 2008.

Teraz restartujemy maszynę wzorcową. Boot’ujemy z sieci via PXE i z listy dostępnych obrazów wybieramy ten przed chwilą przez nas przygotowany.

Rys. 28. Wybór obrazu przechwytywania z listy obrazów Windows Boot Manager’a.

Po uruchomieniu się obrazu, ukazuje się następujące okno Kreatora przechwytywania obrazów Usług wdrażania systemu Windows.

Rys. 29. Ekran początkowy Kreatora przechwytywania obrazów Usług wdrażania systemu Windows.

Wskazujemy, który wolumin ma podlegać przechwyceniu, jak ma się nazywać obraz, oraz krótki opis tekstowy.

Rys. 30. Ekran Kreatora przechwytywania obrazów Usług wdrażania systemu Windows – wybór i opis przechwytywanych danych /woluminów.

Zaznaczamy opcję Upload image to WDS Server i wpisujemy nazwę serwera usługi WDS.

Rys. 31. Ekran Kreatora przechwytywania obrazów Usług wdrażania systemu Windows – wybór serwera WDS.

Po wciśnięciu przycisku Connect pojawia się standardowe okno uwierzytelniania Windows. Wpisujemy nazwę użytkownika i hasło – osoby o uprawnieniach zarządzania usługą WDS.

Rys. 32. Ekran Kreatora przechwytywania obrazów Usług wdrażania systemu Windows – uwierzytelnienie się na serwerze usługi WDS.

Po prawidłowym uwierzytelnieniu – wyświetli się lista Grup Obrazów. Wybieramy właściwą.

Rys. 33. Ekran Kreatora przechwytywania obrazów Usług wdrażania systemu Windows – wybór grupy obrazów typu Install Image.

Oraz wskazujemy poprzez przycisk Browse… miejsce na lokalizację (lokalną) pliku obrazu i jego nazwę.

Rys. 34. Ekran Kreatora przechwytywania obrazów Usług wdrażania systemu Windows – uzupełniony o wszystkie wymagane informacje.

Po wybraniu Finish, nastąpi proces przechwytywania obrazu i jego przesłania do serwera usługi WDS. Jest to proces dość długotrwały.

Rys. 35. Ekran Kreatora przechwytywania obrazów Usług wdrażania systemu Windows – przesyłanie obrazu do serwera usługi WDS.

Oto wynikowa lista obrazów wraz z przechwyconym obrazem Windows 2008 Capture.

Rys. 36. Zawartość kontenera Install Image po przesłaniu przechwyconego obrazu.

W następnej części spróbujemy połączyć wszystkie poznane do tej pory narzędzia i procedury, aby przygotować sobie w końcu instalację w pełni nienadzorowaną. Pokażemy, jak się modyfikuje pliki obrazów w trybie offline’owym i online’owym.

W ostatniej części pokażemy, jak z wykorzystaniem narzędzia WDS przechwytywać, dystrybuować i zarządzać obrazami systemów Windows XP oraz środowiskiem mieszanym XP/2k3/Vista/2008.

 Do początku strony

Przeczytaj pozostałe części tego artykułu

• Tajniki usługi WDS, cz. I
• Tajniki usługi WDS, cz. II
• Tajniki usługi WDS, cz. III
• Tajniki usługi WDS, cz. IV

---

Jacek Światowiak (MCT, MCSE, MCSE+M, MCSE+S, MCTS, MCP) Absolwent Wydział Elektroniki, Telekomunikacji i Informatyki Politechniki Gdańskiej. Obecnie zatrudniony w Altkom Akademia S.A. jako Trener Technologii Microsoft. Posiada bogate doświadczenie w zakresie wdrażania różnych technologii informatycznych. Od 2002 roku wykładowca Technologii i Protokołów Sieciowych na Podyplomowym Studium Politechniki Gdańskiej. Jest współautorem skryptu dla studentów informatyki: „Protokoły IPv6 – Opis protokołów. Materiały do laboratorium”. Posiada certyfikaty MCT, MCSE, MCSE+M, MCSE+S, MCTS Microsoft Exchange Server 2007, MCP ID 3621156.

Do początku strony

---