Typowe kroki dotyczące korzystania z LINQ to SQL
Aby zaimplementować aplikację LINQ to SQL, wykonaj kroki opisane w dalszej części tego tematu. Należy pamiętać, że wiele kroków jest opcjonalnych. Jest bardzo możliwe, że można użyć modelu obiektów w stanie domyślnym.
Aby uzyskać naprawdę szybki start, użyj Projektant Obiekt, aby utworzyć model obiektów i rozpocząć kodowanie zapytań.
Tworzenie modelu obiektu
Pierwszym krokiem jest utworzenie modelu obiektów na podstawie metadanych istniejącej relacyjnej bazy danych. Model obiektów reprezentuje bazę danych zgodnie z językiem programowania dewelopera. Aby uzyskać więcej informacji, zobacz Model obiektów LINQ to SQL.
1. Wybierz narzędzie, aby utworzyć model.
Do tworzenia modelu są dostępne trzy narzędzia.
Projektant relacyjne obiektu
Ten projektant udostępnia bogaty interfejs użytkownika do tworzenia modelu obiektów na podstawie istniejącej bazy danych. To narzędzie jest częścią środowiska IDE programu Visual Studio i najlepiej nadaje się do małych lub średnich baz danych.
Narzędzie do generowania kodu SQLMetal
To narzędzie wiersza polecenia udostępnia nieco inny zestaw opcji z Projektant O/R. Modelowanie dużych baz danych najlepiej wykonać przy użyciu tego narzędzia. Aby uzyskać więcej informacji, zobacz SqlMetal.exe (Narzędzie generowania kodu).
Edytor kodu
Możesz napisać własny kod przy użyciu edytora programu Visual Studio Code lub innego edytora. Nie zalecamy tego podejścia, które może być podatne na błędy, jeśli masz istniejącą bazę danych i można użyć Projektant O/R lub narzędzia SQLMetal. Jednak edytor kodu może być przydatny do u rafinacji lub modyfikowania kodu, który został już wygenerowany przy użyciu innych narzędzi. Aby uzyskać więcej informacji, zobacz How to: Customize Entity Classes by Using the Code Editor (Jak dostosować klasy jednostek przy użyciu edytora kodu).
2. Wybierz rodzaj kodu, który chcesz wygenerować.
Plik kodu źródłowego języka C# lub Visual Basic na potrzeby mapowania opartego na atrybutach.
Następnie dołącz ten plik kodu do projektu programu Visual Studio. Aby uzyskać więcej informacji, zobacz Mapowanie oparte na atrybutach.
Plik XML do mapowania zewnętrznego.
Korzystając z tego podejścia, można zachować metadane mapowania z kodu aplikacji. Aby uzyskać więcej informacji, zobacz Mapowanie zewnętrzne.
Uwaga
Projektant O/R nie obsługuje generowania plików mapowania zewnętrznego. Aby zaimplementować tę funkcję, należy użyć narzędzia SQLMetal.
Plik DBML, który można zmodyfikować przed wygenerowaniem końcowego pliku kodu.
Jest to zaawansowana funkcja.
3. Uściślij plik kodu, aby odzwierciedlał potrzeby aplikacji.
W tym celu można użyć Projektant O/R lub edytora kodu.
Korzystanie z modelu obiektów
Na poniższej ilustracji przedstawiono relację między deweloperem a danymi w scenariuszu dwuwarstwowym. Inne scenariusze można znaleźć w temacie N-Tier and Remote Applications with LINQ to SQL (Aplikacje N-warstwowe i zdalne za pomocą linQ to SQL).
Teraz, gdy masz model obiektów, opisz żądania informacji i manipulujesz danymi w tym modelu. Należy myśleć o obiektach i właściwościach w modelu obiektów, a nie pod względem wierszy i kolumn bazy danych. Nie zajmujesz się bezpośrednio bazą danych.
W przypadku poinstruowania LINQ to SQL o wykonaniu opisanego zapytania lub wywołaniu SubmitChanges() danych, którymi manipulowano, linQ to SQL komunikuje się z bazą danych w języku bazy danych.
Poniżej przedstawiono typowe kroki korzystania z utworzonego modelu obiektów.
1. Tworzenie zapytań w celu pobrania informacji z bazy danych.
Aby uzyskać więcej informacji, zobacz Pojęcia dotyczące zapytań i przykłady zapytań.
2. Zastąpij domyślne zachowania w przypadku wstawiania, aktualizowania i usuwania.
To krok jest opcjonalny. Aby uzyskać więcej informacji, zobacz Dostosowywanie operacji wstawiania, aktualizowania i usuwania.
3. Ustaw odpowiednie opcje, aby wykrywać i zgłaszać konflikty współbieżności.
Możesz pozostawić model z wartościami domyślnymi do obsługi konfliktów współbieżności lub zmienić go tak, aby odpowiadał twoim celom. Aby uzyskać więcej informacji, zobacz Jak określić, które elementy członkowskie są testowane pod kątem konfliktów współbieżności i Instrukcje: Określanie, kiedy są zgłaszane wyjątki współbieżności.
4. Ustanów hierarchię dziedziczenia.
To krok jest opcjonalny. Aby uzyskać więcej informacji, zobacz Obsługa dziedziczenia.
5. Podaj odpowiedni interfejs użytkownika.
Ten krok jest opcjonalny i zależy od sposobu użycia aplikacji.
6. Debuguj i przetestuj aplikację.
Aby uzyskać więcej informacji, zobacz Debugowanie pomocy technicznej.