tabelami

Tabele to nazwane jednostki przechowujące dane. Tabela zawiera uporządkowany zestaw kolumn i zero lub więcej wierszy danych. Każdy wiersz zawiera jedną wartość danych dla każdej kolumny tabeli. Kolejność wierszy w tabeli jest nieznana i nie ma ogólnego wpływu na zapytania, z wyjątkiem niektórych operatorów tabelarycznych (takich jak operator górny), które są z natury nieokreślone. Aby uzyskać informacje na temat tworzenia tabel i zarządzania nimi, zobacz Zarządzanie tabelami.

Tabele zajmują tę samą przestrzeń nazw co przechowywane funkcje. Jeśli funkcja przechowywana i tabela mają taką samą nazwę, zostanie wybrana funkcja przechowywana.

Uwaga

  • Maksymalny limit tabel na bazę danych wynosi 10 000.
  • Nazwy tabel są uwzględniane w wielkości liter. Aby uzyskać więcej informacji, zobacz Reguły nazewnictwa identyfikatorów.

Odwołania do tabel w zapytaniach

Najprostszym sposobem odwołowania się do tabeli jest użycie jego nazwy. To odwołanie można wykonać dla wszystkich tabel, które znajdują się w bazie danych w kontekście. Na przykład następujące zapytanie zlicza rekordy tabeli bieżącej bazy danych StormEvents :

StormEvents
| count

Równoważnym sposobem na zapisanie powyższego zapytania jest ucieczka nazwy tabeli:

["StormEvents"]
| count

Tabele mogą być również odwoływali się jawnie, zauważając, że baza danych (lub baza danych i klaster) znajdują się w nich. Następnie możesz tworzyć zapytania łączące dane z wielu baz danych i klastrów. Na przykład następujące zapytanie będzie działać z dowolną bazą danych w kontekście, o ile obiekt wywołujący ma dostęp do docelowej bazy danych:

cluster("https://help.kusto.windows.net").database("Samples").StormEvents
| count

Można również odwołać się do tabeli przy użyciu funkcji specjalnej table(), o ile argument tej funkcji jest obliczany na stałą. Na przykład:

let counter=(TableName:string) { table(TableName) | count };
counter("StormEvents")

Uwaga

Użyj funkcji specjalnej table() , aby jawnie określić zakres danych tabeli. Na przykład użyj tej funkcji, aby ograniczyć przetwarzanie do danych w tabeli, która znajduje się w gorącej pamięci podręcznej.