Udostępnij za pomocą


Tworzenie wirtualnych punktów końcowych

Ten artykuł zawiera instrukcje krok po kroku dotyczące tworzenia wirtualnych punktów końcowych dla wystąpienia elastycznego serwera usługi Azure Database for PostgreSQL.

Kroki tworzenia wirtualnych punktów końcowych

Korzystanie z witryny Azure Portal:

  1. Wybierz wystąpienie serwera elastycznego usługi Azure Database for PostgreSQL, dla którego chcesz utworzyć wirtualne punkty końcowe.

  2. W menu zasobów w sekcji Ustawienia wybierz pozycję Replikacja.

    Zrzut ekranu przedstawiający stronę Replikacji.

  3. W sekcji Wirtualne punkty końcowe wybierz pozycję Utwórz wirtualne punkty końcowe.

    Zrzut ekranu przedstawiający lokalizację przycisku Utwórz wirtualne punkty końcowe na stronie Replikacja.

  4. Dwa w pełni kwalifikowane rekordy aliasów nazw domen (CNAME), które są tworzone podczas tworzenia wirtualnych punktów końcowych, mają następujący wzorzec: <virtual-endpoints-base-name>.writer.postgres.database.azure.com i <virtual-endpoints-base-name>.reader.postgres.database.azure.com. W oknie dialogowym Tworzenie wirtualnych punktów końcowych w nazwie podstawowej wirtualne punkty końcowe wprowadź zrozumiałą nazwę, która nie jest jeszcze zajęta przez inny serwer.

    Zrzut ekranu przedstawiający miejsce wprowadzania podstawowej nazwy wirtualnych punktów końcowych.

  5. Element docelowy wirtualnego punktu końcowego zapisywania musi zawsze wskazywać serwer podstawowy, ponieważ jest to jedyny serwer skonfigurowany do obsługi operacji zapisu inicjowanych przez użytkownika. Jeśli serwer, na którym tworzysz wirtualne punkty końcowe, nie ma żadnej repliki do odczytu, cel wirtualnego punktu końcowego czytnika również wskazuje na serwer podstawowy. Jeśli jednak serwer, na którym tworzysz wirtualne punkty końcowe, ma replikę do odczytu, domyślnie element docelowy wirtualnego punktu końcowego czytnika jest wskazywany na jedną z replik do odczytu i może zostać zmieniony tak, aby wskazywał serwer podstawowy lub dowolną inną replikę do odczytu, pod warunkiem, że istnieje więcej niż jedna replika.

    Zrzut ekranu przedstawiający sposób, w jaki element docelowy wirtualnego punktu końcowego czytnika odwołuje się do repliki do odczytu, gdy jest skonfigurowany.

  6. Wybierz pozycję Utwórz.

    Zrzut ekranu przedstawiający przycisk Utwórz w celu utworzenia wirtualnych punktów końcowych.

  7. Powiadomienie informuje o utworzeniu wirtualnych punktów końcowych.

    Zrzut ekranu przedstawiający powiadomienie informujące o utworzeniu wirtualnych punktów końcowych.

  8. Po zakończeniu procesu powiadomienie informuje o pomyślnym utworzeniu wirtualnych punktów końcowych.

    Zrzut ekranu przedstawiający powiadomienie informujące o pomyślnym utworzeniu wirtualnych punktów końcowych.