Opis drzew analizy

W skrycie rejestratora można zdefiniować co najmniej jedno drzewo analizy, w którym każde drzewo analizy ma następującą postać:

<klucz> główny{<wyrażenie> rejestru}+

gdzie:

<root-key> ::=
 HKEY_CLASSES_ROOT | HKEY_CURRENT_USER |
 HKEY_LOCAL_MACHINE | HKEY_USERS |
 HKEY_PERFORMANCE_DATA | HKEY_DYN_DATA |
 HKEY_CURRENT_CONFIG | HKCR | HKCU |
 HKLM | HKU | HKPD | HKDD | HKCC

<wyrażenie-rejestru> ::=
  <Add-Key Delete-Key> | <>

<Add-Key> ::=
  [ForceRemoveNoRemoveval | | ] Nazwa> klucza [<Klucz-wartość>]< [ <{ Add-Key ]> }

<Delete-Key> ::=
  Delete<Nazwa klucza>

<Nazwa> klucza ::=
  '<Alfanumeryczny>+'

<AlfaNumeryczne> ::=
  dowolny znak inny niż null.

<Klucz-wartość> ::=
  <Nazwa klucza typu> <klucza>

<Typ> klucza ::=
  s | d

Uwaga

HKEY_CLASSES_ROOTHKCR i są równoważne; HKEY_CURRENT_USER i HKCU są równoważne; i tak dalej.

Drzewo analizy może dodawać wiele kluczy i podklucza <do klucza> głównego. Rejestrator przechowuje każdą podklucz otwartą, dopóki analizator nie ukończy analizowania wszystkich jego podklucze. Jest to bardziej wydajne niż działanie na jednym kluczu w danym momencie. Oto przykład:

HKEY_CLASSES_ROOT
{
    'MyVeryOwnKey'
    {
        'HasASubKey'
        {
            'PrettyCool'
        }
    }
}

W tym miejscu rejestrator początkowo otwiera (tworzy) HKEY_CLASSES_ROOT\MyVeryOwnKey. Następnie zostanie wyświetlony MyVeryOwnKey podklucz. Zamiast zamykać klucz do MyVeryOwnKey, rejestrator przechowuje dojście i otwiera (tworzy) HasASubKey przy użyciu tego nadrzędnego uchwytu. (Rejestr systemowy może być wolniejszy, gdy nie jest otwarta żadna obsługa nadrzędna). Dlatego otwarcie, a następnie otwarcie HasASubKey HKEY_CLASSES_ROOT\MyVeryOwnKey MyVeryOwnKey z jako elementu nadrzędnego jest szybsze niż otwieranie MyVeryOwnKey, zamykanie MyVeryOwnKey, a następnie otwieranie .MyVeryOwnKey\HasASubKey

Zobacz też

Tworzenie skryptów rejestratora