Nuta
Dostęp do tej strony wymaga autoryzacji. Możesz spróbować się zalogować lub zmienić katalog.
Dostęp do tej strony wymaga autoryzacji. Możesz spróbować zmienić katalogi.
Program źródłowy można podzielić na co najmniej jeden "pliki źródłowe" lub "jednostki tłumaczenia". Dane wejściowe kompilatora są nazywane "jednostką tłumaczenia".
Składnia
translation-unit:
external-declaration
translation-unit
external-declaration
external-declaration:
function-definition
declaration
Omówienie deklaracji zawiera składnię nieokreśloną declaration , a dokumentacja preprocesora wyjaśnia sposób przetwarzania jednostki tłumaczenia .
Uwaga / Notatka
Zapoznaj się z wprowadzeniem do podsumowania składni języka C, aby zapoznać się z opisem konwencji składni ANSI.
Składniki jednostki tłumaczenia to deklaracje zewnętrzne, które zawierają definicje funkcji i deklaracje identyfikatorów. Te deklaracje i definicje mogą znajdować się w plikach źródłowych, plikach nagłówkowych, bibliotekach i innych plikach, których potrzebuje program. Aby utworzyć program, należy skompilować każdą jednostkę tłumaczenia i połączyć wynikowe pliki obiektów.
"Program źródłowy" języka C to zbiór dyrektyw, pragmas, deklaracji, definicji, bloków instrukcji i funkcji. Aby być prawidłowymi składnikami programu Microsoft C, każda z nich musi mieć składnię opisaną w tej książce, chociaż mogą pojawiać się w dowolnej kolejności w programie (zgodnie z zasadami opisanymi w tej książce). Jednak lokalizacja tych składników w programie ma wpływ na sposób użycia zmiennych i funkcji w programie. Aby uzyskać więcej informacji, zobacz Okres istnienia, Zakres, Widoczność i Łączenie.
Pliki źródłowe nie muszą zawierać instrukcji wykonywalnych. Na przykład przydatne może być umieszczenie definicji zmiennych w jednym pliku źródłowym, a następnie zadeklarowanie odwołań do tych zmiennych w innych plikach źródłowych, które ich używają. Ta technika ułatwia znajdowanie i aktualizowanie definicji w razie potrzeby. Z tego samego powodu stałe i makra są często zorganizowane w oddzielne pliki o nazwie "dołączanie plików" lub "plików nagłówkowych", do których można odwoływać się w plikach źródłowych zgodnie z potrzebami. Zobacz dokumentację preprocesora , aby uzyskać informacje o makrach i dołączaniu plików.