Uwaga
Dostęp do tej strony wymaga autoryzacji. Może spróbować zalogować się lub zmienić katalogi.
Dostęp do tej strony wymaga autoryzacji. Możesz spróbować zmienić katalogi.
Program źródłowy można podzielić na co najmniej jeden "pliki źródłowe" lub "jednostki tłumaczenia". Dane wejściowe kompilatora są nazywane "jednostką tłumaczenia".
Składnia
translation-unit
:
external-declaration
translation-unit
external-declaration
external-declaration
:
function-definition
declaration
Omówienie deklaracji zawiera składnię nieokreśloną declaration
, a dokumentacja preprocesora wyjaśnia sposób przetwarzania jednostki tłumaczenia.
Uwaga
Zapoznaj się z wprowadzeniem do podsumowania składni języka C, aby zapoznać się z opisem konwencji składni ANSI.
Składniki jednostki translacji są deklaracjami zewnętrznymi, do których należą definicje funkcji i deklaracje identyfikatorów. Te deklaracje i definicje mogą znajdować się w plikach źródłowych, plikach nagłówkowych, bibliotekach i innych plikach, które są potrzebne w programie. Należy skompilować każdą jednostkę translacji i połączyć pliki obiektów wynikowych w celu utworzenia programu.
„Program źródłowy” języka C jest kolekcją dyrektyw, pragm, deklaracji, definicji, bloków instrukcji i funkcji. Składniki programu Microsoft C muszą posiadać składnię opisaną w tym podręczniku, pomimo że mogą pojawiać się w dowolnej kolejności w programie (podlegają zasadom opisanym w tym podręczniku). Jednak lokalizacja tych składników w programie nie wpływa na to, jak zmienne i funkcje mogą być używane w programie. Aby uzyskać więcej informacji, zobacz Okres istnienia, Zakres, Widoczność i Łączenie.
Pliki źródłowe nie muszą zawierać instrukcji wykonywalnych. Na przykład, może okazać się przydatne, aby umieszczać definicje zmiennych w jednym pliku źródłowym, a następnie deklarować odwołania do tych zmiennych w innych plikach źródłowych, które z nich korzystają. Ta technika sprawia, że definicje są łatwe do znalezienia i uaktualnienia w razie potrzeby. Z tego samego powodu stałe i makra są często organizowane w osobnych plikach nazywanych „plikami dołączanymi” lub „plikami nagłówkowymi”, do których można odwołać się w kodzie źródłowym, gdy jest to wymagane. Zobacz dokumentację preprocesora, aby uzyskać informacje o makrach i dołączaniu plików.