SQL: wykonywanie bezpośrednich wywołań SQL (ODBC)
W tym temacie opisano:
Kiedy należy używać bezpośrednich wywołań SQL.
Sposób wykonywania bezpośrednich wywołań SQL do źródła danych.
Uwaga
Te informacje dotyczą klas MFC ODBC. Jeśli pracujesz z klasami MFC DAO, zobacz temat "Porównanie bazy danych Microsoft Jet Database Engine SQL i ANSI SQL" w pomocy dao.
Kiedy bezpośrednio wywołać usługę SQL
Aby utworzyć nowe tabele, usunąć (usunąć) tabele, zmienić istniejące tabele, utworzyć indeksy i wykonać inne funkcje SQL, które zmieniają schemat źródła danych (ODBC ), należy wydać instrukcję SQL bezpośrednio do źródła danych przy użyciu języka DDL (Database Definition Language). Gdy kreator tworzy zestaw rekordów dla tabeli (w czasie projektowania), możesz wybrać kolumny tabeli do reprezentowania w zestawie rekordów. Nie zezwala to na późniejsze dodanie kolumn do tabeli przez użytkownika ani innego użytkownika źródła danych po skompilowaniu programu. Klasy baz danych nie obsługują języka DDL bezpośrednio, ale nadal można napisać kod w celu dynamicznego powiązania nowej kolumny z zestawem rekordów w czasie wykonywania. Aby uzyskać informacje o sposobie wykonywania tego powiązania, zobacz Zestaw rekordów: dynamiczne wiązanie kolumn danych (ODBC).
Możesz użyć samego zestawu DBMS do zmiany schematu lub innego narzędzia, które umożliwia wykonywanie funkcji DDL. Można również użyć wywołań funkcji ODBC do wysyłania instrukcji SQL, takich jak wywoływanie wstępnie zdefiniowanego zapytania (procedura składowana), które nie zwraca rekordów.
Wykonywanie bezpośrednich wywołań funkcji SQL
Wywołanie SQL można wykonać bezpośrednio przy użyciu obiektu klasy CDatabase. Skonfiguruj ciąg instrukcji SQL (zwykle w obiekcie CString) i przekaż go do funkcji składowej CDatabase::ExecuteSQL obiektu CDatabase . Jeśli używasz wywołań funkcji ODBC do wysyłania instrukcji SQL, która zwykle zwraca rekordy, rekordy są ignorowane.