__assume
Specyficzne dla firmy Microsoft
Przekazuje wskazówkę optymalizatorowi.
Składnia
__assume(
expression
)
Parametry
expression
W przypadku kodu osiągalnego każde wyrażenie, które przyjmuje się do wartości .true Użyj 0 polecenia , aby wskazać niemożliwy do osiągnięcia kod optymalizatora.
Uwagi
Optymalizator zakłada, że warunek reprezentowany przez expression element znajduje się w punkcie, w którym słowo kluczowe pojawia true się i pozostaje prawdziwe do momentu expression modyfikacji (na przykład przez przypisanie do zmiennej). Selektywne użycie wskazówek przekazywanych do optymalizatora przez __assume może poprawić optymalizację.
__assume Jeśli instrukcja jest zapisywana jako sprzeczność (wyrażenie, które zawsze daje wartość false), zawsze jest traktowane jako __assume(0). Jeśli kod nie działa zgodnie z oczekiwaniami, upewnij się, że expression zdefiniowany kod jest prawidłowy i true, zgodnie z wcześniejszym opisem. Instrukcja __assume(0) jest szczególnym przypadkiem. Użyj polecenia __assume(0) , aby wskazać ścieżkę kodu, która nie może zostać osiągnięta.
Ostrzeżenie
Program nie może zawierać nieprawidłowej __assume instrukcji na dostępnej ścieżce. Jeśli kompilator może osiągnąć nieprawidłową __assume instrukcję, program może spowodować nieprzewidywalne i potencjalnie niebezpieczne zachowanie.
Aby uzyskać zgodność z poprzednimi wersjami, jest synonimem, _assume __assume chyba że określono opcję /Za kompilatora (Wyłącz rozszerzenia języka).
__assume nie jest prawdziwym wewnętrznym. Nie musi być zadeklarowana jako funkcja i nie może być używana w #pragma intrinsic dyrektywie. Mimo że żaden kod nie jest generowany, wpływ na kod wygenerowany przez optymalizator ma wpływ.
Używaj __assume tylko wtedy ASSERT , gdy asercji nie można odzyskać. Nie używaj __assume asercji, dla której masz kolejny kod odzyskiwania błędów, ponieważ kompilator może zoptymalizować kod obsługi błędów.
Wymagania
| Nieodłączny | Architektura |
|---|---|
__assume |
x86, ARM, x64, ARM64, ARM64EC |
Przykład
W poniższym przykładzie pokazano, jak użyć __assume(0) polecenia , aby wskazać, że default nie można osiągnąć wielkości liter instrukcji switch . Jest to najbardziej typowe użycie metody __assume(0). W tym miejscu programista wie, że jedynymi możliwymi danymi wejściowymi p będzie 1 lub 2. Jeśli dla programu zostanie przekazana pinna wartość, program stanie się nieprawidłowy i powoduje nieprzewidywalne zachowanie.
// compiler_intrinsics__assume.cpp
void func1(int /*ignored*/)
{
}
int main(int p)
{
switch(p)
{
case 1:
func1(1);
break;
case 2:
func1(-1);
break;
default:
__assume(0);
// This tells the optimizer that the default
// cannot be reached. As so, it does not have to generate
// the extra code to check that 'p' has a value
// not represented by a case arm. This makes the switch
// run faster.
}
}
W wyniku instrukcji __assume(0) kompilator nie generuje kodu w celu przetestowania, czy p ma wartość, która nie jest reprezentowana w instrukcji case.
Jeśli nie masz pewności, że wyrażenie będzie zawsze true w czasie wykonywania, możesz użyć assert funkcji w celu ochrony kodu. Ta definicja makra opakowuje instrukcję __assume za pomocą sprawdzania:
#define ASSUME(e) (((e) || (assert(e), (e))), __assume(e))
default Aby optymalizacja przypadku działała, __assume(0) instrukcja musi być pierwszą instrukcją w treści default sprawy. Niestety element assert w makrze ASSUME uniemożliwia kompilatorowi wykonanie tej optymalizacji. Alternatywnie możesz użyć oddzielnego makra, jak pokazano poniżej:
#ifdef DEBUG
// This code is supposed to be unreachable, so assert
# define NODEFAULT assert(0)
#else
# define NODEFAULT __assume(0)
#endif
// . . .
default:
NODEFAULT;
END Microsoft Specific