Ilustracja routingu poleceń
Aby zilustrować, rozważ komunikat polecenia z elementu menu Wyczyść wszystko w menu Edycja aplikacji MDI. Załóżmy, że funkcja obsługi dla tego polecenia jest funkcją składową klasy dokumentów aplikacji. Oto jak to polecenie osiąga procedurę obsługi po wybraniu elementu menu przez użytkownika:
Okno głównej ramki otrzymuje najpierw komunikat polecenia.
Główne okno ramki MDI daje obecnie aktywne okno podrzędne MDI szansę obsługi polecenia.
Standardowy routing okna ramek podrzędnych MDI daje jej widok szansę na polecenie przed sprawdzeniem własnej mapy komunikatów.
Widok sprawdza najpierw własną mapę komunikatów i, nie wyszukując procedury obsługi, następnie kieruje polecenie do skojarzonego dokumentu.
Dokument sprawdza mapę komunikatów i znajduje procedurę obsługi. Ta funkcja składowa dokumentu jest wywoływana i routing zatrzymuje się.
Jeśli dokument nie ma programu obsługi, będzie on następnie kierować polecenie do szablonu dokumentu. Następnie polecenie powróci do widoku, a następnie do okna ramki. Na koniec okno ramki sprawdzi mapę komunikatów. Jeśli sprawdzanie nie powiodło się, polecenie zostanie również przekierowane z powrotem do głównego okna ramki MDI, a następnie do obiektu aplikacji — ostateczne miejsce docelowe nieobsługiwane polecenia.