RuntimeForeignKey Klasa

Definicja

Przestrzeń nazw:

Microsoft.EntityFrameworkCore.Metadata

Zestaw:

Microsoft.EntityFrameworkCore.dll

Pakiet:

Microsoft.EntityFrameworkCore v8.0.0

Reprezentuje relację, w której klucz obcy składa się z właściwości dla zależnego typu jednostki odwołuje się do odpowiedniego klucza podstawowego lub alternatywnego w typie jednostki głównej.

public class RuntimeForeignKey : Microsoft.EntityFrameworkCore.Infrastructure.AnnotatableBase, Microsoft.EntityFrameworkCore.Metadata.Internal.IRuntimeForeignKey

type RuntimeForeignKey = class
    inherit AnnotatableBase
    interface IRuntimeForeignKey
    interface IForeignKey
    interface IReadOnlyForeignKey
    interface IReadOnlyAnnotatable
    interface IAnnotatable

Public Class RuntimeForeignKey
Inherits AnnotatableBase
Implements IRuntimeForeignKey

Dziedziczenie

Object

AnnotatableBase

RuntimeForeignKey

Implementuje

IAnnotatable IReadOnlyAnnotatable IForeignKey Microsoft.EntityFrameworkCore.Metadata.Internal.IRuntimeForeignKey IReadOnlyForeignKey

Uwagi

Aby uzyskać więcej informacji i przykładów, zobacz Modelowanie typów jednostek i relacji .

Konstruktory

RuntimeForeignKey(IReadOnlyList<RuntimeProperty>, RuntimeKey, RuntimeEntityType, RuntimeEntityType, DeleteBehavior, Boolean, Boolean, Boolean, Boolean)

Jest to wewnętrzny interfejs API, który obsługuje infrastrukturę platformy Entity Framework Core i nie podlega tym samym standardom zgodności co publiczne interfejsy API. Można je zmienić lub usunąć bez powiadomienia w jakiejkolwiek wersji. Należy używać go bezpośrednio bezpośrednio w kodzie z wyjątkową ostrożnością i wiedząc, że może to spowodować błędy aplikacji podczas aktualizowania do nowej wersji programu Entity Framework Core.

Właściwości

DebugView	Jest to wewnętrzny interfejs API, który obsługuje infrastrukturę platformy Entity Framework Core i nie podlega tym samym standardom zgodności co publiczne interfejsy API. Można je zmienić lub usunąć bez powiadomienia w jakiejkolwiek wersji. Należy używać go bezpośrednio bezpośrednio w kodzie z wyjątkową ostrożnością i wiedząc, że może to spowodować błędy aplikacji podczas aktualizowania do nowej wersji programu Entity Framework Core.
DeclaringEntityType	Pobiera zależny typ jednostki. Może to różnić się od typu Properties zdefiniowanego podczas definiowania typu pochodnego w hierarchii dziedziczenia (ponieważ właściwości mogą być zdefiniowane w typie podstawowym).
IsReadOnly	Wskazuje, czy bieżący obiekt jest tylko do odczytu. (Odziedziczone po AnnotatableBase)
Item[String]	Pobiera adnotację wartości o podanej nazwie, zwracając null ją, jeśli nie istnieje. (Odziedziczone po AnnotatableBase)
PrincipalEntityType	Pobiera typ jednostki głównej, dla którego jest przeznaczona ta relacja. Może to różnić się od typu PrincipalKey zdefiniowanego w przypadku, gdy relacja jest przeznaczona dla typu pochodnego w hierarchii dziedziczenia (ponieważ klucz jest zdefiniowany w podstawowym typie hierarchii).
PrincipalKey	Pobiera klucz podstawowy lub alternatywny przeznaczony dla relacji.
Properties	Pobiera właściwości klucza obcego w jednostce zależnej.
ReferencingSkipNavigations	Jest to wewnętrzny interfejs API, który obsługuje infrastrukturę Entity Framework Core i nie podlega tym samym standardom zgodności co publiczne interfejsy API. Można go zmienić lub usunąć bez powiadomienia w jakiejkolwiek wersji. Należy używać go bezpośrednio w kodzie z wyjątkową ostrożnością i wiedzieć, że może to spowodować błędy aplikacji podczas aktualizowania do nowej wersji programu Entity Framework Core.

Metody

AddAnnotation(String, Annotation)	Dodaje adnotację do tego obiektu. Zgłasza, jeśli adnotacja o określonej nazwie już istnieje. (Odziedziczone po AnnotatableBase)
AddAnnotation(String, Object)	Dodaje adnotację do tego obiektu. Zgłasza, jeśli adnotacja o określonej nazwie już istnieje. (Odziedziczone po AnnotatableBase)
AddAnnotations(IEnumerable<IAnnotation>)	Dodaje adnotacje do tego obiektu. (Odziedziczone po AnnotatableBase)
AddAnnotations(IReadOnlyDictionary<String,Object>)	Dodaje adnotacje do tego obiektu. (Odziedziczone po AnnotatableBase)
AddNavigation(RuntimeNavigation, Boolean)	Jest to wewnętrzny interfejs API, który obsługuje infrastrukturę platformy Entity Framework Core i nie podlega tym samym standardom zgodności co publiczne interfejsy API. Można je zmienić lub usunąć bez powiadomienia w jakiejkolwiek wersji. Należy używać go bezpośrednio bezpośrednio w kodzie z wyjątkową ostrożnością i wiedząc, że może to spowodować błędy aplikacji podczas aktualizowania do nowej wersji programu Entity Framework Core.
AddRuntimeAnnotation(String, Annotation)	Dodaje adnotację środowiska uruchomieniowego do tego obiektu. Zgłasza, jeśli adnotacja o określonej nazwie już istnieje. (Odziedziczone po AnnotatableBase)
AddRuntimeAnnotation(String, Object)	Dodaje adnotację środowiska uruchomieniowego do tego obiektu. Zgłasza, jeśli adnotacja o określonej nazwie już istnieje. (Odziedziczone po AnnotatableBase)
AddRuntimeAnnotations(IEnumerable<Annotation>)	Dodaje adnotacje środowiska uruchomieniowego do tego obiektu. (Odziedziczone po AnnotatableBase)
AddRuntimeAnnotations(IReadOnlyDictionary<String,Object>)	Dodaje adnotacje środowiska uruchomieniowego do tego obiektu. (Odziedziczone po AnnotatableBase)
CreateAnnotation(String, Object)	Tworzy nową adnotację. (Odziedziczone po AnnotatableBase)
CreateRuntimeAnnotation(String, Object)	Tworzy nową adnotację środowiska uruchomieniowego. (Odziedziczone po AnnotatableBase)
EnsureMutable()	Zgłasza błąd, jeśli model jest tylko do odczytu. (Odziedziczone po AnnotatableBase)
EnsureReadOnly()	Zgłasza wyjątek, jeśli model nie jest tylko do odczytu. (Odziedziczone po AnnotatableBase)
FindAnnotation(String)	Pobiera adnotację o podanej nazwie, zwracając null ją, jeśli nie istnieje. (Odziedziczone po AnnotatableBase)
FindRuntimeAnnotation(String)	Pobiera adnotację środowiska uruchomieniowego o podanej nazwie, zwracając null ją, jeśli nie istnieje. (Odziedziczone po AnnotatableBase)
GetAnnotation(String)	Pobiera adnotację o podanej nazwie, zgłaszając ją, jeśli nie istnieje. (Odziedziczone po AnnotatableBase)
GetAnnotations()	Pobiera wszystkie adnotacje dla bieżącego obiektu. (Odziedziczone po AnnotatableBase)
GetOrAddRuntimeAnnotationValue<TValue,TArg>(String, Func<TArg,TValue>, TArg)	Pobiera wartość adnotacji środowiska uruchomieniowego o podanej nazwie, dodając ją, jeśli nie istnieje. (Odziedziczone po AnnotatableBase)
GetRuntimeAnnotations()	Pobiera wszystkie adnotacje środowiska uruchomieniowego dla bieżącego obiektu. (Odziedziczone po AnnotatableBase)
OnAnnotationSet(String, Annotation, Annotation)	Wywoływana, gdy adnotacja została ustawiona lub usunięta. (Odziedziczone po AnnotatableBase)
RemoveAnnotation(String)	Usuwa daną adnotację z tego obiektu. (Odziedziczone po AnnotatableBase)
RemoveRuntimeAnnotation(String)	Usuwa daną adnotację środowiska uruchomieniowego z tego obiektu. (Odziedziczone po AnnotatableBase)
SetAnnotation(String, Annotation, Annotation)	Ustawia adnotację przechowywaną w ramach danego klucza. Zastępuje istniejącą adnotację, jeśli adnotacja o określonej nazwie już istnieje. (Odziedziczone po AnnotatableBase)
SetAnnotation(String, Object)	Ustawia adnotację przechowywaną w ramach danego klucza. Zastępuje istniejącą adnotację, jeśli adnotacja o określonej nazwie już istnieje. (Odziedziczone po AnnotatableBase)
SetRuntimeAnnotation(String, Annotation, Annotation)	Ustawia adnotację środowiska uruchomieniowego przechowywaną w ramach danego klucza. Zastępuje istniejącą adnotację, jeśli adnotacja o określonej nazwie już istnieje. (Odziedziczone po AnnotatableBase)
SetRuntimeAnnotation(String, Object)	Ustawia adnotację środowiska uruchomieniowego przechowywaną w ramach danego klucza. Zastępuje istniejącą adnotację, jeśli adnotacja o określonej nazwie już istnieje. (Odziedziczone po AnnotatableBase)
ToString()	Zwraca ciąg reprezentujący bieżący obiekt.

Jawne implementacje interfejsu

IAnnotatable.AddRuntimeAnnotation(String, Object)	Dodaje adnotację środowiska uruchomieniowego do tego obiektu. Zgłasza, jeśli adnotacja o określonej nazwie już istnieje. (Odziedziczone po AnnotatableBase)
IAnnotatable.FindRuntimeAnnotation(String)	Pobiera adnotację środowiska uruchomieniowego o podanej nazwie, zwracając null ją, jeśli nie istnieje. (Odziedziczone po AnnotatableBase)
IAnnotatable.GetRuntimeAnnotations()	Pobiera wszystkie adnotacje środowiska uruchomieniowego dla bieżącego obiektu. (Odziedziczone po AnnotatableBase)
IAnnotatable.RemoveRuntimeAnnotation(String)	Usuwa daną adnotację środowiska uruchomieniowego z tego obiektu. (Odziedziczone po AnnotatableBase)
IAnnotatable.SetRuntimeAnnotation(String, Object)	Ustawia adnotację środowiska uruchomieniowego przechowywaną w ramach danego klucza. Zastępuje istniejącą adnotację, jeśli adnotacja o określonej nazwie już istnieje. (Odziedziczone po AnnotatableBase)
IForeignKey.DeclaringEntityType	Pobiera zależny typ jednostki. Może to różnić się od typu Properties zdefiniowanego podczas definiowania typu pochodnego w hierarchii dziedziczenia (ponieważ właściwości mogą być zdefiniowane w typie podstawowym).
IForeignKey.DependentToPrincipal	Pobiera właściwość nawigacji dla typu jednostki zależnej, która wskazuje jednostkę główną.
IForeignKey.GetDependentKeyValueFactory()	Tworzy fabrykę wartości kluczy na podstawie wartości klucza obcego pobranych z różnych form danych jednostki. Ta metoda jest zwykle używana przez dostawców baz danych (i innych rozszerzeń). Zwykle nie jest używany w kodzie aplikacji.
IForeignKey.GetDependentKeyValueFactory<TKey>()	Tworzy fabrykę wartości kluczy na podstawie wartości klucza obcego pobranych z różnych form danych jednostki. Ta metoda jest zwykle używana przez dostawców baz danych (i innych rozszerzeń). Zwykle nie jest używany w kodzie aplikacji.
IForeignKey.PrincipalEntityType	Pobiera typ jednostki głównej, dla którego jest przeznaczona ta relacja. Może to różnić się od typu PrincipalKey zdefiniowanego w przypadku, gdy relacja jest przeznaczona dla typu pochodnego w hierarchii dziedziczenia (ponieważ klucz jest zdefiniowany na podstawowym typie hierarchii).
IForeignKey.PrincipalKey	Pobiera podstawowy lub alternatywny klucz docelowy relacji.
IForeignKey.PrincipalToDependent	Pobiera właściwość nawigacji dla typu jednostki głównej, która wskazuje jednostkę zależną.
IForeignKey.Properties	Pobiera właściwości klucza obcego w jednostce zależnej.
IReadOnlyAnnotatable.FindAnnotation(String)	Pobiera adnotację o podanej nazwie, zwracając null ją, jeśli nie istnieje. (Odziedziczone po AnnotatableBase)
IReadOnlyAnnotatable.GetAnnotations()	Pobiera wszystkie adnotacje dla bieżącego obiektu. (Odziedziczone po AnnotatableBase)
IReadOnlyAnnotatable.Item[String]	Pobiera wartość adnotacji o podanej nazwie, zwracając null ją, jeśli nie istnieje. (Odziedziczone po AnnotatableBase)
IReadOnlyForeignKey.DeclaringEntityType	Pobiera zależny typ jednostki. Może to różnić się od typu Properties zdefiniowanego podczas definiowania typu pochodnego w hierarchii dziedziczenia (ponieważ właściwości mogą być zdefiniowane w typie podstawowym).
IReadOnlyForeignKey.DeleteBehavior	Pobiera wartość wskazującą sposób stosowania operacji usuwania do jednostek zależnych w relacji po usunięciu podmiotu zabezpieczeń lub zerwaniu relacji.
IReadOnlyForeignKey.DependentToPrincipal	Pobiera właściwość nawigacji dla typu jednostki zależnej, która wskazuje jednostkę główną.
IReadOnlyForeignKey.GetReferencingSkipNavigations()	Pobiera nawigacje pomijane przy użyciu tego klucza obcego.
IReadOnlyForeignKey.IsOwnership	Pobiera wartość wskazującą, czy ta relacja definiuje własność. Jeśli true, jednostka zależna musi być zawsze dostępna za pośrednictwem nawigacji z jednostki głównej.
IReadOnlyForeignKey.IsRequired	Pobiera wartość wskazującą, czy jednostka główna jest wymagana. Jeśli truejednostka zależna musi być zawsze przypisana do prawidłowej jednostki głównej.
IReadOnlyForeignKey.IsRequiredDependent	Pobiera wartość wskazującą, czy jednostka zależna jest wymagana. Jeśli truejednostka główna musi mieć zawsze przypisaną prawidłową jednostkę zależną.
IReadOnlyForeignKey.IsUnique	Pobiera wartość wskazującą, czy wartości przypisane do właściwości klucza obcego są unikatowe.
IReadOnlyForeignKey.PrincipalEntityType	Pobiera typ jednostki głównej, dla którego jest przeznaczona ta relacja. Może to różnić się od typu PrincipalKey zdefiniowanego w przypadku, gdy relacja jest przeznaczona dla typu pochodnego w hierarchii dziedziczenia (ponieważ klucz jest zdefiniowany na podstawowym typie hierarchii).
IReadOnlyForeignKey.PrincipalKey	Pobiera podstawowy lub alternatywny klucz docelowy relacji.
IReadOnlyForeignKey.PrincipalToDependent	Pobiera właściwość nawigacji dla typu jednostki głównej wskazującej jednostkę zależną.
IReadOnlyForeignKey.Properties	Pobiera właściwości klucza obcego w jednostce zależnej.
IRuntimeForeignKey.DependentKeyValueFactory	Reprezentuje relację, w której klucz obcy składa się z właściwości dla zależnego typu jednostki odwołuje się do odpowiedniego klucza podstawowego lub alternatywnego w typie jednostki głównej.
IRuntimeForeignKey.DependentsMapFactory	Reprezentuje relację, w której klucz obcy składa się z właściwości dla zależnego typu jednostki odwołuje się do odpowiedniego klucza podstawowego lub alternatywnego w typie jednostki głównej.

Metody rozszerzania

FindSharedObjectRootForeignKey(IForeignKey, StoreObjectIdentifier)	Znajduje pierwszy IConventionForeignKey zamapowany na to samo ograniczenie w udostępnionym obiekcie przypominającym tabelę. Ta metoda jest zwykle używana przez dostawców baz danych (i innych rozszerzeń). Zwykle nie jest on używany w kodzie aplikacji.
FindSharedObjectRootForeignKey(IReadOnlyForeignKey, StoreObjectIdentifier)	Znajduje pierwszy IForeignKey zamapowany na to samo ograniczenie w udostępnionym obiekcie przypominającym tabelę. Ta metoda jest zwykle używana przez dostawców baz danych (i innych rozszerzeń). Zwykle nie jest on używany w kodzie aplikacji.
GetConstraintName(IReadOnlyForeignKey)	Zwraca nazwę ograniczenia klucza obcego.
GetConstraintName(IReadOnlyForeignKey, StoreObjectIdentifier, StoreObjectIdentifier)	Zwraca nazwę ograniczenia klucza obcego.
GetDefaultName(IReadOnlyForeignKey)	Zwraca domyślną nazwę ograniczenia, która będzie używana dla tego klucza obcego.
GetDefaultName(IReadOnlyForeignKey, StoreObjectIdentifier, StoreObjectIdentifier)	Zwraca domyślną nazwę ograniczenia, która będzie używana dla tego klucza obcego.
GetMappedConstraints(IForeignKey)	Pobiera ograniczenia klucza obcego, do których jest mapowany klucz obcy.
IsRowInternal(IReadOnlyForeignKey, StoreObjectIdentifier)	Zwraca wartość wskazującą, czy ten klucz obcy znajduje się między dwoma typami jednostek współużytkowania tego samego obiektu magazynu przypominającego tabelę.
GetFluentApiCalls(IForeignKey, IAnnotationCodeGenerator, Boolean)	Pobiera płynne wywołania interfejsu API w celu skonfigurowania klucza obcego.