Wybieranie identyfikatorów diagnostycznych
Identyfikator diagnostyczny to ciąg skojarzony z daną diagnostyką, taki jak błąd kompilatora lub diagnostyka utworzona przez analizator.
Identyfikatory są udostępniane z różnych interfejsów API, takich jak:
Identyfikatory diagnostyczne są również używane jako identyfikatory w źródle, na przykład z #pragma ostrzeżenia wyłącz lub pliki .editorconfig .
Kwestie wymagające rozważenia
- Identyfikatory diagnostyczne powinny być unikatowe
- Identyfikatory diagnostyczne muszą być identyfikatorami prawnymi w języku C#
- Identyfikatory diagnostyczne powinny być krótsze niż 15 znaków
- Identyfikatory diagnostyczne powinny mieć postać
<PREFIX><number>
- Prefiks jest specyficzny dla projektu
- Liczba reprezentuje określoną diagnostykę
Uwaga
Jest to zmiana powodująca niezgodność źródła w celu zmiany identyfikatorów diagnostycznych, ponieważ istniejące pomijania byłyby ignorowane w przypadku zmiany identyfikatora.
Nie ograniczaj prefiksu do dwóch znaków (takich jak CSXXX
i CAXXXX
).
Zamiast tego użyj dłuższego prefiksu, aby uniknąć konfliktów. Na przykład diagnostyka System.*
używa SYSLIB
jako prefiksu.