Udostępnij za pośrednictwem


Wbudowane typy dla typowych typów pierwotnych języka XAML

Język XAML 2009 wprowadza obsługę na poziomie języka XAML dla kilku typów danych, które są często używane w środowisku uruchomieniowym języka wspólnego (CLR) i w innych językach programowania. Język XAML 2009 dodaje obsługę tych elementów pierwotnych: x:Object, , x:Charx:Bytex:Urix:TimeSpanx:Int64x:Int32x:Doublex:Decimalx:Int16x:Booleanx:Stringx:Singleix:Array

Poprzednie techniki dla języków pierwotnych w adiustacji XAML

W języku XAML dla poprzednich wersji WPF można odwoływać się do elementów pierwotnych języka CLR, mapując zestaw i przestrzeń nazw, która zawierała klasę definicji pierwotnej CLR dla programu .NET Framework. Większość z nich należy do zestawu mscorlib i System przestrzeni nazw. Aby na przykład użyć Int32metody , można zadeklarować następujące mapowanie (z przykładowym użyciem pokazanym później):

<Application xmlns="http://schemas.microsoft.com/winfx/2006/xaml/presentation"
xmlns:x="http://schemas.microsoft.com/winfx/2006/xaml"
xmlns:sys="clr-namespace:System;assembly=mscorlib">
  <Application.Resources>
    <sys:Int32 x:Key="intMeaning">42</sys:Int32>
  </Application.Resources>
</Application>

XAML 2009 Language Primitives

Zgodnie z konwencją wyświetlane są typy pierwotne języka XAML i wszystkie inne elementy języka XAML, w tym x: prefiks. W ten sposób elementy języka XAML są zwykle używane w rzeczywistych znacznikach. Ta konwencja jest przestrzegana w dokumentacji koncepcyjnej dla języka XAML w WPF, a także w specyfikacji XAML.

x:Object

W przypadku tworzenia kopii zapasowej x:Object ŚRODOWISKA CLR pierwotny odpowiada elementowi Object.

Ten typ pierwotny nie jest zwykle używany w adiustacji aplikacji, ale może być przydatny w niektórych scenariuszach, takich jak sprawdzanie możliwości przypisywania w systemie typów XAML.

x:Wartość logiczna

W przypadku tworzenia kopii zapasowej x:Boolean ŚRODOWISKA CLR pierwotny odpowiada elementowi Boolean.

Język XAML analizuje wartości jako x:Boolean bez uwzględniania wielkości liter. Należy pamiętać, że x:Bool nie jest to zaakceptowana alternatywa. Aby uzyskać definicję specyfikacji języka XAML, zobacz [MS-XAML] Sekcje 7.2.17 i 7.4.11.

x:Char

W przypadku tworzenia kopii zapasowej x:Char ŚRODOWISKA CLR pierwotny odpowiada elementowi Char.

Typy ciągów i znaków mają interakcję z ogólnym kodowaniem pliku na poziomie XML. Aby uzyskać definicję specyfikacji języka XAML, zobacz [MS-XAML] Sekcje 7.2.7 i 7.4.1.

x:String

W przypadku tworzenia kopii zapasowej x:String ŚRODOWISKA CLR pierwotny odpowiada elementowi String.

Typy ciągów i znaków mają interakcję z ogólnym kodowaniem pliku na poziomie XML. Aby uzyskać definicję specyfikacji języka XAML, zobacz [MS-XAML] Sekcje 7.2.6.

x:Dziesiętne

W przypadku tworzenia kopii zapasowej x:Decimal ŚRODOWISKA CLR pierwotny odpowiada elementowi Decimal.

Analizowanie kodu XAML jest z natury wykonywane w kulturze en-US . W obszarze en-US kultury prawidłowy separator składników dziesiętnych jest zawsze kropką (.) niezależnie od ustawień kultury środowiska deweloperskiego lub docelowego klienta ostatecznego, w którym kod XAML jest ładowany w czasie wykonywania.

Aby uzyskać definicję specyfikacji języka XAML, zobacz [MS-XAML] Sekcje 7.2.14 i 7.4.8.

x:Single

W przypadku tworzenia kopii zapasowej x:Single ŚRODOWISKA CLR pierwotny odpowiada elementowi Single.

Oprócz wartości liczbowych składnia x:Single tekstu zezwala również na tokeny Infinity, -Infinityi NaN. Te tokeny są traktowane jako wrażliwe na wielkość liter.

x:Single może obsługiwać wartości w postaci notacji naukowej, jeśli pierwszy znak w składni tekstu to e lub E.

Aby uzyskać definicję specyfikacji języka XAML, zobacz [MS-XAML] Sekcje 7.2.8 i 7.4.2.

x:Double

W przypadku tworzenia kopii zapasowej x:Double ŚRODOWISKA CLR pierwotny odpowiada elementowi Double.

Oprócz wartości liczbowych składnia tekstu zezwala na x:Double tokeny Infinity, -Infinityi NaN. Te tokeny są traktowane jako wrażliwe na wielkość liter.

x:Double może obsługiwać wartości w formie notacji naukowej. Użyj znaku e lub E , aby wprowadzić część wykładniczą.

Aby uzyskać definicję specyfikacji języka XAML, zobacz [MS-XAML] Sekcje 7.2.9 i 7.4.3.

x:Int16

W przypadku tworzenia kopii x:Int16 zapasowej CLR pierwotny odpowiada Int16 elementowi i x:Int16 jest traktowany jako podpisany. W języku XAML brak składni tekstu znaku plus (+) jest implikowana jako dodatnia wartość ze znakiem.

Aby uzyskać definicję specyfikacji języka XAML, zobacz [MS-XAML] Sekcje 7.2.11 i 7.4.5.

x:Int32

W przypadku tworzenia kopii zapasowej x:Int32 ŚRODOWISKA CLR pierwotny odpowiada elementowi Int32. x:Int32 jest traktowany jako podpisany. W języku XAML brak składni tekstu znaku plus (+) jest implikowana jako dodatnia wartość ze znakiem.

Aby uzyskać definicję specyfikacji języka XAML, zobacz [MS-XAML] Sekcje 7.2.12 i 7.4.6.

x:Int64

W przypadku tworzenia kopii zapasowej x:Int64 ŚRODOWISKA CLR pierwotny odpowiada elementowi Int64. x:Int64 jest traktowany jako podpisany. W języku XAML brak składni tekstu znaku plus (+) jest implikowana jako dodatnia wartość ze znakiem.

Aby uzyskać definicję specyfikacji języka XAML, zobacz [MS-XAML] Sekcje 7.2.13 i 7.4.7.

x:TimeSpan

W przypadku tworzenia kopii zapasowej x:TimeSpan ŚRODOWISKA CLR pierwotny odpowiada elementowi TimeSpan.

Analizowanie kodu XAML dla formatu daty godziny jest z natury wykonywane w kulturze en-US .

Aby uzyskać definicję specyfikacji języka XAML, zobacz [MS-XAML] Sekcje 7.2.16 i 7.4.10.

x:Uri

W przypadku tworzenia kopii zapasowej x:Uri ŚRODOWISKA CLR pierwotny odpowiada elementowi Uri.

Sprawdzanie protokołów nie jest częścią definicji XAML dla elementu x:Uri.

Aby uzyskać definicję specyfikacji języka XAML, zobacz [MS-XAML] Sekcje 7.2.15 i 7.4.9.

x:Byte

W przypadku tworzenia kopii zapasowej x:Byte ŚRODOWISKA CLR pierwotny odpowiada elementowi Byte. Element A Byte / x:Byte jest traktowany jako niepodpisany.

Aby uzyskać definicję specyfikacji języka XAML, zobacz [MS-XAML] Sekcje 7.2.10 i 7.4.4.

x:Array

W przypadku tworzenia kopii zapasowej x:Array ŚRODOWISKA CLR pierwotny odpowiada elementowi Array.

Tablicę można zdefiniować w języku XAML 2006 przy użyciu składni rozszerzenia znaczników; Jednak składnia XAML 2009 jest zdefiniowanym językiem pierwotnym, który nie wymaga dostępu do rozszerzenia znaczników. Aby uzyskać więcej informacji na temat obsługi języka XAML 2006, zobacz x:Array Markup Extension (Rozszerzenie x:Array Markup).

Aby uzyskać definicję specyfikacji języka XAML, zobacz [MS-XAML] Sekcje 7.2.18.

Obsługa platformy WPF

W WPF można używać funkcji XAML 2009, ale tylko dla języka XAML, który nie jest skompilowany. Kod XAML skompilowany w języku XAML dla platformy WPF i formularza BAML języka XAML nie obsługuje obecnie słów kluczowych i funkcji XAML 2009.

Scenariusz, w którym można używać funkcji XAML 2009 razem z WPF, jest tworzenie luźnego kodu XAML, a następnie ładowanie tego kodu XAML do środowiska uruchomieniowego I grafu obiektów WPF za pomocą polecenia XamlReader.Load. WPF System.Windows.Markup.XamlReader i jego Load może przetwarzać słowa kluczowe i funkcje języka XAML 2009 w prawidłowej reprezentacji grafu obiektów.