Udostępnij za pośrednictwem

x:Key — dyrektywa

  • Artykuł

Unikatowo identyfikuje elementy, które są tworzone i przywoływały się w słowniku zdefiniowanym przez język XAML. x:Key Dodawanie wartości do elementu obiektu XAML jest najczęstszym sposobem identyfikowania zasobu w słowniku zasobów, na przykład w WPF ResourceDictionary.

Użycie atrybutu języka XAML

<object x:Key="stringKeyValue".../>  
-or-  
<object x:Key="{markupExtensionUsage}".../>

Użycie atrybutów XAML (specyficzne dla platformy WPF)

<object.Resources>  
  <object x:Key="stringKeyValue".../>  
</object.Resources>  
-or-  
<object.Resources>  
  <object x:Key="{markupExtensionUsage}".../>  
</object.Resources>

Wartości XAML

Wartość Opis
stringKeyValue Ciąg tekstowy do użycia jako klucz. Ciąg tekstowy musi być zgodny z gramatyką XamlName.
markupExtensionUsage W ogranicznikach rozszerzeń {}znaczników użycie rozszerzenia znaczników, które udostępnia obiekt do użycia jako klucz. Zobacz uwagi.

Uwagi

x:Key obsługuje koncepcję słownika zasobów XAML. Język XAML jako język nie definiuje implementacji słownika zasobów, która jest pozostawiona określonym strukturom interfejsu użytkownika. Aby dowiedzieć się więcej na temat sposobu implementowania słowników zasobów XAML w WPF, zobacz Omówienie zasobów XAML (WPF .NET).

W XAML 2006 i WPF x:Key należy podać jako atrybut. Nadal można używać kluczy nieciągujących, ale wymaga to użycia rozszerzenia znaczników, aby podać wartość nieciągniętą w postaci atrybutu. Jeśli używasz języka XAML 2009, można określić jako element, x:Key aby jawnie obsługiwać słowniki kluczowane przez typy obiektów innych niż ciągi bez wymagania pośredniego rozszerzenia znaczników. Zobacz sekcję "XAML 2009" w tym temacie. Pozostała część sekcji Uwagi dotyczy konkretnie implementacji XAML 2006.

Wartość atrybutu x:Key może być dowolnym ciągiem zdefiniowanym w gramatyce XamlName lub może być obiektem ocenianym za pomocą rozszerzenia znaczników. Zobacz "Uwagi dotyczące użycia WPF", aby zapoznać się z przykładem z WPF.

Elementy podrzędne elementu nadrzędnego, który jest implementacją IDictionary , muszą zwykle zawierać x:Key atrybut określający unikatową wartość klucza w tym słowniku. Struktury mogą implementować właściwości klucza aliasu do zastąpienia dla x:Key określonych typów; typy definiujące takie właściwości powinny być przypisywane za pomocą polecenia DictionaryKeyPropertyAttribute.

Odpowiednikiem kodu określania x:Key jest klucz używany dla bazowego IDictionaryelementu . Na przykład element x:Key stosowany w adiustacji dla zasobu w WPF jest odpowiednikiem wartości key parametru ResourceDictionary.Add podczas dodawania zasobu do WPF ResourceDictionary w kodzie.

Uwagi dotyczące użycia platformy WPF

Obiekty podrzędne obiektu nadrzędnego, który jest implementacją IDictionary , taką jak WPF ResourceDictionary, muszą zwykle zawierać x:Key atrybut, a wartość klucza musi być unikatowa w tym słowniku. Istnieją dwa istotne wyjątki:

  • Niektóre typy WPF deklarują niejawny klucz do użycia słownika. Na przykład element Style z elementem TargetTypelub DataTemplate z elementem DataTypemoże znajdować się w ResourceDictionary obiekcie i używać klucza niejawnego.

  • Platforma WPF obsługuje scaloną koncepcję słownika zasobów. Klucze mogą być współużytkowane między scalonych słowników, a dostęp do klucza współużytkowanego można uzyskać przy użyciu polecenia FindResource. Aby uzyskać więcej informacji, zobacz Scalone słowniki zasobów.

W ogólnej implementacji I modelu aplikacji WPF XAML kluczowa unikatowość nie jest sprawdzana przez kompilator znaczników XAML. Zamiast tego brakujące lub niepowiązane x:Key wartości powodują błędy analizatora XAML w czasie ładowania. Jednak obsługa słowników w programie Visual Studio dla WPF często może zauważyć takie błędy w fazie projektowania.

Należy pamiętać, ResourceDictionary że w pokazanej składni obiekt jest niejawny w sposobie tworzenia kolekcji przez procesor XAML WPF w celu wypełnienia Resources kolekcji. Typ A ResourceDictionary nie jest zwykle udostępniany jawnie jako element w adiustacji, chociaż w niektórych przypadkach może być to element obiektu kolekcji między Resources elementem właściwości a elementami w tym słowniku. Aby uzyskać informacje o tym, dlaczego obiekt kolekcji jest prawie zawsze niejawnym elementem w adiustacji, zobacz Składnia języka XAML w szczegółach.

W implementacji WPF XAML obsługa kluczy słownika zasobów jest definiowana przez klasę abstrakcyjną ResourceKey . Jednak procesor XAML WPF tworzy różne podstawowe typy rozszerzeń dla kluczy na podstawie ich użycia. Na przykład klucz dla dowolnej klasy pochodnej DataTemplate jest obsługiwany oddzielnie i tworzy odrębny DataTemplateKey obiekt.

Klucze i nazwy używają różnych dyrektyw i elementów języka (x:Key w porównaniu x:Name) w podstawowej definicji XAML. Klucze i nazwy są również używane w różnych sytuacjach przez definicję WPF i zastosowanie tych pojęć. Aby uzyskać szczegółowe informacje, zobacz WPF XAML Namescopes (Nazwy XAML WPF).

Jak wspomniano wcześniej, wartość klucza można podać za pomocą rozszerzenia znaczników i może być inna niż wartość ciągu. Przykładowy scenariusz WPF polega na tym, że wartość x:Key może być wartością ComponentResourceKey. Niektóre kontrolki uwidaczniają klucz stylu tego typu dla zasobu stylu niestandardowego, który wpływa na część wyglądu i zachowania tej kontrolki bez całkowitego zastąpienia stylu. Przykładem takiego klucza jest ButtonStyleKey.

Funkcja słownika scalonego WPF wprowadza dodatkowe zagadnienia dotyczące unikatowości klucza i zachowania wyszukiwania kluczy. Aby uzyskać więcej informacji, zobacz Scalone słowniki zasobów.

XAML 2009

XAML 2009 zrelaksuje ograniczenie, które x:Key zawsze należy podać w postaci atrybutu.

W WPF można używać funkcji XAML 2009, ale tylko dla języka XAML, który nie jest skompilowany. Kod XAML skompilowany w języku XAML dla platformy WPF i formularza BAML języka XAML nie obsługuje obecnie słów kluczowych i funkcji XAML 2009.

W obszarze XAML 2009 można określić x:Key elementy za pomocą następującego użycia:

Użycie elementu XAML (tylko XAML 2009)

<object>  
  <x:Key>  
keyObject  
  </x:Key>  
...  
</object>

Wartości XAML

Wartość Opis
keyObject Element object dla obiektu, który jest używany jako klucz dla danego object w wyspecjalizowanym słowniku.

  • Kontener/element nadrzędny dla tego rodzaju użycia nie jest pokazany tutaj. object oczekuje się, że element podrzędny elementu obiektu reprezentuje wyspecjalizowaną implementację słownika. keyObject Oczekuje się, że wystąpienie obiektu (lub wartość typu wartości), które jest odpowiednie jako klucz dla tej konkretnej wyspecjalizowanej implementacji słownika.

  • WPF nie implementuje słowników, które wymagają tego użycia. Klucze obiektów to bardziej ogólna funkcja języka XAML, co może być przydatne w przypadku niektórych scenariuszy słownika niestandardowego, w których tworzenie słownika w języku XAML jest pożądane. W przypadku funkcji WPF, takich jak style niejawne, które używają kluczy innych niż ciąg dla zasobów, inne techniki ustanawiania lub określania kluczy istnieją, więc użycie klucza obiektu nie jest konieczne.

  • keyObject może być również użyciem rozszerzenia znaczników w formularzu elementu obiektu, a nie bezpośrednim wystąpieniem obiektu.

Informacje o użyciu programu Silverlight

x:Key Program Silverlight jest udokumentowany oddzielnie. Aby uzyskać więcej informacji, zobacz Funkcje języka XAML (x:) Language Features (Silverlight).

Zobacz też