Reguły alokacji księgi

Ten artykuł zawiera informacje o regułach alokacji księgi. Opisano w nim różne składniki tych reguł alokacji oraz metody alokacji, których można do nich używać.

Reguły alokacji księgi są używane do automatycznego obliczania i generowania arkuszy alokacji i zapisów na kontach dla alokacji sald księgi lub kwot stałych. Metody alokacji mogą być stałe lub zmienne. Alokacja jest oparta na wartości waluty transakcji. Na przykład wpisy księgowania zysków/strat w walucie obcej są księgowane w celu skorygowania kwot w walucie rozliczeniowej i raportowania. Te wpisy nie podlegają regułom alokacji, ponieważ ich wartość waluty transakcji wynosi 0,00. Dla reguł alokacji księgi można użyć następujących metod alokacji:

• Podstawa — Ta metoda zmiennej jest używana, gdy alokacja zależy od rzeczywistego salda księgi na podstawie kryteriów filtrowania. Na przykład można alokować wydatki firmy na reklamę proporcjonalnie do udziału wielkości sprzedaży poszczególnych działów w łącznej wielkości sprzedaży.
• Stała wartość procentowa i stała waga — w przypadku tych metod procent alokacji lub waga są definiowane bezpośrednio dla reguły. Na przykład wydatki na reklamę można alokować w taki sposób, by Dział A miał przypisane 70 procent wydatków na reklamę, a Dział B miał 30 procent.
• Równo – Ta metoda rozdziela kwotę równomiernie do każdego zdefiniowanego miejsca docelowego. Jeśli na przykład zdefiniowano miejsca docelowe dla Działu A i Działu B, wydatki na reklamę można alokować, tak aby do obu działów zostało przypisane po 50% wydatków na reklamę.

Jeśli dla reguły alokacji używana jest metoda Podstawa, to trzeba też zdefiniować oddzielne reguły podstawy alokacji w księgowaniu. Proces „Przetwarzanie żądania alokacji” pozwala użytkownikom przetwarzać regułę alokacji księgi i wyświetlać podgląd wynikowych wpisów arkusza przed zaksięgowaniem lub usunięciem obliczonych alokacji.

Składniki reguł alokacji księgi

W każdej regule alokacji występują cztery składniki — ogólny, źródłowy, celu oraz przeciwstawny. Dodatkowy składnik, zasady podstawy alokacji księgi, jest wymagany, jeśli metodą alokacji jest Podstawa. Każdy składnik zawiera istotne informacje niezbędne do przetwarzania alokacji.

• Ogólne — w tym komponencie użytkownik określa opcje, takie jak metoda alokacji, ustawienia reguł międzyfirmowych oraz to, czy reguła jest aktywna.
• Źródło – ten składnik to miejsce, w którym użytkownik określa dane źródłowe dla alokacji. Alokacja może opierać się na saldach księgi (Źródło danych = Księga) lub stałych kwotach (Źródło danych = Stała wartość). Gdy Źródło danych ma wartość Księga, kryteria filtra źródła muszą być zdefiniowane dla reguły alokacji księgi (np. dla wydatków na reklamę).
• Miejsce docelowe – ten składnik określa, w jaki sposób wynik obliczenia alokacji powinien być dystrybuowany i rozliczany. Można na przykład określić po jednym wierszu celu dla każdego oddziału.
• Kompensacja — ten składnik definiuje sposób określania kont głównych i wymiarów dla wpisów przeciwstawnych, które bilansują wpisy docelowe. Zazwyczaj używane są opcje zdefiniowane przez użytkownika zamiast kont i wymiarów opartych na źródle. Jeśli Źródło danych ma wartość Stała wartość, Źródło nie może być używane jako opcja.
• Reguły podstawy alokacji księgi — te reguły używają własnych kryteriów filtrowania źródła w celu określenia, które salda księgi powinny być używane do alokacji (na przykład przychód na dział). Każda reguła podstawy alokacji może być stosowana z wieloma regułami alokacji.