Emisje w zakresie 1
Microsoft Cloud for Sustainability
Emisje z zakresu 1 obejmują dwutlenek węgla (CO2), metan (CH4) i podtlenek azotu (N2O), które są emitowane ze spalania stacjonarnego i mobilnego oraz z niezamierzonych emisji niezorganizowanych. Emisje niezorganizowane mogą również obejmować wodorofluorowęglowodory (HFC), związki perfluorowane (PFC), sześciofluorek siarki (SF6) i trifluorek azotu (NF3). W temat opisywania metod obliczania stosowanych przez Microsoft Sustainability Manager dla każdego typu źródła środowiska.
Spalanie stacjonarne
Microsoft Sustainability Manager stosowane są metody stosowane przez Agencję Ochrony Środowiska (US Environmental Protection Agency, DHCP) w celu obliczenia zakresu 1 z źródeł niedugodnych źródeł źródeł. Źródła te obejmują paliwa standardowe, biomasę oraz paliwa z odpadów. Do obliczenia wchłodów i różnych metod zależnie od informacji dostępnych dla użytkownika zostanie użyta jedna z następujących metod.
Dokument referencyjny EPA:Wytyczne dotyczące inwentaryzacji gazów cieplarnianych: Emisje bezpośrednie ze stacjonarnych źródeł spalania (EPA.gov)
Metoda analizy paliwa 1
W tej metodzie do obliczenia emisji wykorzystuje się następujące równanie:
Emisje = Paliwo × EF1
Oto wyjaśnienie równania:
- Emisje = Masa CO2, CH4, or N2O, który jest wytwarzany
- Paliwo = Liczba całkowita lub ilość przecinka
- EF1 = CO2, CH4 lub N2O – współczynnik emisji na jednostkę masy lub objętości
Metodę 1 stosuje się, gdy zawartość ciepła w paliwie jest nieznana lub gdy zużycie paliwa jest znane tylko w jednostkach masy lub objętości. Ponieważ nie ma pewności, ta metoda jest mniej preferowana niż metoda 2.
Metoda analizy paliwa 2
W tej metodzie do obliczenia emisji wykorzystuje się następujące równanie:
Emisje = Paliwo × HHV × EF2
Oto wyjaśnienie równania:
- Emisje = Masa CO2, CH4, or N2O, który jest wytwarzany
- Paliwo = Liczba całkowita lub ilość przecinka
- HHV (wyższa wartość opałowa) = Zawartość ciepła w paliwie, w jednostkach energii na masę lub objętość paliwa
- EF2 = CO2, CH4 lub N2O – współczynnik emisji na jednostkę energii
Metoda 2 jest preferowaną metodą, gdy zużycie paliwa podaje się w jednostkach energii, takich jak therms lub brytyjskie jednostki termiczne (BTU), i gdy znana jest zawartość ciepła w paliwie.
Aby uzyskać informacje na temat współczynników emisji, patrz Wskaźniki emisji dla inwentaryzacji gazów cieplarnianych (skoroszyt programu Excel).
Spalanie ruchome
Microsoft Sustainability Manager stosuje metodologię EPA do obliczania emisji z zakresu 1 z mobilnych źródeł spalania. Obliczenia różnią się od obliczeń dla emisji ze spalania stacjonarnego tym, że istnieją oddzielne równania dla CO2 i N20 i CH4.
Emisje CO2
Dla CO2 do obliczenia wchłodów i różnych metod zależnie od informacji dostępnych dla użytkownika zostanie użyta jedna z następujących metod.
Dokument referencyjny EPA:Wytyczne dotyczące inwentaryzacji gazów cieplarnianych: emisje bezpośrednie z mobilnego źródła spalania (epa.gov)
Metoda obliczania CO2 1
W tej metodzie do obliczenia emisji CO2 wykorzystuje się następujące równanie:
Emisje = Paliwo × EF1
Oto wyjaśnienie równania:
- Emisje = Masa CO2, który jest wytwarzany
- Paliwo = Liczba całkowita lub ilość przecinka
- EF1 = CO2 – współczynnik emisji na jednostkę masy lub objętości
Metoda 1 jest zalecaną metodą tylko wtedy, gdy zawartość ciepła w paliwie jest nieznana i gdy ilość paliwa jest podawana w jednostkach masy lub objętości. Ponieważ nie ma pewności, ta metoda jest mniej preferowana niż metoda 2.
Metoda obliczania CO2 jako emisji 2
W tej metodzie do obliczenia emisji CO2 wykorzystuje się następujące równanie:
Emisje = Paliwo × HHV × EF2
Oto wyjaśnienie równania:
- Emisje = Masa CO2, który jest wytwarzany
- Paliwo = Liczba całkowita lub ilość przecinka
- HHV (wyższa wartość opałowa) = Zawartość ciepła w paliwie, w jednostkach energii na masę lub objętość paliwa
- EF2 = CO2 – współczynnik emisji na jednostkę energii
Metoda 2 jest metodą preferowaną, gdy znana jest wartość opałowa paliwa, a zużycie paliwa podawane jest w jednostkach energii, takich jak termy lub BTU.
Emisje N2O i CH4
W przypadku emisji N2O i CH4 informacje o emisji są określone przez typ pojazdu: w podróży (w drogę, wypadku, remontu lub wypadku).
Obliczanie emisji pojazdów drogowych N2O iCH4
W przypadku pojazdów drogowych do obliczenia emisji N2O and CH4 stosuje się następujące równanie:
Emisje = Odległość × EF4
Oto wyjaśnienie równania:
- Emisje = Masa CH4 lub N2O, który jest wytwarzany
- Odległość = Odległość, jaką przebył pojazd
- EF4 = CH4 lub N2O – współczynnik emisji na jednostkę odległości
Obliczanie emisji pojazdów poza drogami N2O i CH4
W przypadku pojazdów poza drogami do obliczenia emisji N2O and CH4 stosuje się następujące równanie:
Emisje = Paliwo × EF5
Oto wyjaśnienie równania:
- Emisje = Masa CH4 lub N2O, który jest wytwarzany
- Paliwo = Ilość spalonego paliwa
- EF5 = CH4 lub N2O – współczynnik emisji na jednostkę masy
Aby uzyskać informacje na temat współczynników emisji, patrz Załącznik A dokumentu referencyjnego EPA, który został przedstawiony na początku tego rozdziału.
Emisje nieprzechwycone
Microsoft Sustainability Manager stosuje metodologię EPA dotyczącą stosowania metody przesiewowej do oszacowania emisji niezorganizowanych z zakresu 1 z urządzeń chłodniczych, klimatyzacyjnych i przeciwpożarowych. Po obliczeniu emisji są one mnożone przez współczynnik ocieplenia globalnego (GWP) dla odpowiedniego czynnika chłodniczego. GWP dla różnych czynników chłodniczych można znaleźć w tabelach w poniższym dokumencie referencyjnym EPA.
Dokument referencyjny EPA:Wytyczne dotyczące inwentaryzacji gazów cieplarnianych: bezpośrednie emisje niezorganizowane z chłodnictwa, klimatyzacji, gaszenia pożarów i gazów przemysłowych (EPA.gov)
Metoda przesiewowa
Metoda przesiewowa opiera się na współczynnikach emisji charakterystycznych dla sprzętu. Dlatego istnieje jedna metoda ekranowania dla urządzeń chłodniczych i klimatyzacyjnych, a inna dla urządzeń przeciwpożarowych. Ze względu na niepewność tej metody organizacja powinna zastosować jedną z pozostałych metod, jeśli stwierdzi, że emisje niezorganizowane są znaczące.
Urządzenia chłodnicze i klimatyzacyjne
Równanie 1: Szacowane emisje z instalacji
Do oszacowania emisji z instalacji urządzeń chłodniczych i klimatyzacyjnych stosuje się następujące równanie:
Klasyfikacja z instalacji = CN × (k ÷ 100)
Oto wyjaśnienie równania:
- CN = Ilość czynnika chłodniczego, która została załadowana do nowego urządzenia
- k = Straty montażowe jako procent kwoty, która została naliczona
Równanie 2: Szacowane emisje z eksploatacji
Do oszacowania emisji z eksploatacji urządzeń chłodniczych i klimatyzacyjnych stosuje się następujące równanie:
Emisje z eksploatacjiC = C × (x ÷ 100) × T
Oto wyjaśnienie równania:
- C = Pojemność chłodnicza urządzenia
- x = Roczny wskaźnik wycieku jako procent pojemności
- T = Czas w latach, w którym sprzęt był używany w okresie sprawozdawczym (na przykład T równa się 0,5, jeśli sprzęt był używany w połowie okresu sprawozdawczego, a następnie został zutylizowany).
Równanie 3: Szacunkowe emisje z utylizacji
Do oszacowania emisji z utylizacji urządzeń chłodniczych i klimatyzacyjnych stosuje się następujące równanie:
Emisje z utylizacjiCD = CD × (y ÷ 100) × (1 – z ÷ 100)
Oto wyjaśnienie równania:
- CD = Pojemność chłodnicza usuwanego sprzętu
- y = Procent pojemności, która pozostaje w momencie zbycia
- z = Procent odzyskanego czynnika chłodniczego
Sprzęt do gaszenia ognia
Zakłada się, że emisje z systemów stacjonarnych wynoszą 2,5 procent (0,025) całkowitej mocy jednostek dla każdego gazu. Zakłada się, że emisje z urządzeń przenośnych wynoszą 3,5 procent (0,035) całkowitej wydajności jednostek dla każdego gazu.
