Tworzenie tabel wirtualnych przy użyciu dostawcy łączników wirtualnych

Tabele wirtualne umożliwiają integrowanie danych z zewnętrznych źródeł danych przez bezproblemową reprezentację tych danych jako tabel w Microsoft Dataverse bez replikacji danych. Rozwiązania, aplikacje, przepływy i nie tylko mogą używać wirtualnych tabel tak, jakby były natywnymi tabelami Dataverse. Wirtualne tabele umożliwiają pełne tworzenie, odczytywanie, aktualizowanie i usuwanie uprawnień, chyba że źródło danych, z którym się łączą, wyraźnie tego zabrania. Więcej informacji o wirtualnych stołach: Tworzenie i edytowanie tabel wirtualnych, które zawierają dane z zewnętrznych źródeł danych.

Niniejszy dokument obejmuje nowe doświadczenia związane z korzystaniem z usługi Power Apps (make.powerapps.com) w celu tworzenia tabel wirtualnych przy użyciu następujących dostawców łączników wirtualnych:

• SQL Server
• Microsoft SharePoint
• Microsoft Fabric (wersja zapoznawcza)
• Salesforce (wersja zapoznawcza)
• Oracle (wersja zapoznawcza)
• Snowflake (wersja zapoznawcza)
• PostgreSQL

Ci dostawcy łączników wirtualnych używają łącznika Power Platform. Więcej informacji: Dokumentacja łącznika dla dostawców łączników wirtualnych używanych z tabelami wirtualnymi

Tabelę wirtualną dla programu Excel można utworzyć przy użyciu starszego procesu z dostawcą łączników wirtualnych. Więcej informacji: Tworzenie tabel wirtualnych za pomocą programu Excel w Microsoft Dataverse

Omówienie

Tabele wirtualne zawierają następujące elementy:

• źródło danych to lokalizacja, w której są przechowywane dane zewnętrzne.
• Dostawca danych — definiuje zachowanie tabeli wirtualnej.
• Połączenie – konfiguruje możliwość nawiązywania połączenia ze źródłem danych i uwierzytelniania.
• Odwołanie do połączenia — dostarcza sposób dla Dataverse korzystania z połączenia ze źródłem danych.

Jeśli miałbyś utworzyć tabelę wirtualną przy użyciu niestandardowego dostawcy danych, musisz napisać wtyczki, które definiują, w jaki sposób każdy Dataverse interfejs API będzie współdziałał z interfejsem API w systemie, w którym przechowywane są dane. Jest to dłuższy proces, który wymaga znajomości kodowania. Dostawcy łączników wirtualnych usprawniają proces tworzenia, automatyzując część procesu tworzenia i eliminując potrzebę używania kodu do tworzenia tabel wirtualnych.

W przypadku ustanowienia połączenia zdalnego ze źródłem zewnętrznym za pomocą źródła danych łącznika dostawca oprogramowania łącznika wirtualnego automatycznie pobiera listę wszystkich dostępnych tabel i list, pobierając definicje tabel (metadane) z zewnętrznego źródła danych. Następnie należy wybrać te tabele i listy, aby wygenerować tabelę wirtualną.

Podstawowe źródło danych to klucz umożliwiający dostawcy ustanawianie uwierzytelnionego zdalnego połączenia z danymi zewnętrznymi. Używa odwołania do połączenia, w którego przechowywane są istotne szczegóły dotyczące źródła zewnętrznego. Informacje przechowywane w odwołaniem do połączenia są specyficzne dla typu łącznika i połączenia, do którego odwołuje się.

Podczas konfigurowania połączenia i odwołania do połączenia dla źródeł danych są potrzebne określone informacje. Na przykład konfigurowanie łącznika SQL Server wymaga nazwy serwera, nazwy bazy danych, metody uwierzytelniania, nazwy użytkownika, hasła i (opcjonalnie) szczegółów połączenia z bramą. Każde zewnętrzne źródło danych wymaga zdefiniowania odwołania do połączenia, aby utworzyć tabelę wirtualną. W przypadku używania Power Apps (make.powerapps.com) odwołanie do połączenia może być generowane automatycznie przez użytkownika, chyba że użytkownik chce podać niestandardową nazwę.

Uprawnienia oprogramowania sprzęgającego wymuszają użytkownikom w organizacji dostęp do tabeli wirtualnej i operowanie nią. Połączenie można udostępnić jednemu użytkownikowi lub całej organizacji. Umożliwia to użytkownikom dostęp do tabel wirtualnych i korzystanie z nich przy użyciu udostępnionego połączenia. Używając ról zabezpieczeń, dostęp do tabel wirtualnych może być ograniczony do określonego zestawu użytkowników w organizacji. Można nawet określić uprawnienia do tworzenia, odczytu, aktualizowania i usuwania w ten sposób.

Zarządzanie cyklem życia aplikacji (ALM) jest obsługiwane w przypadku tabel wirtualnych tworzyć przy użyciu łącznika wirtualnego. Podczas używania tabel wirtualnych można je także tworzyć bezpośrednio w Power Apps (make.powerapps.com). Tabele wirtualne powinny być częścią karty rozwiązanie zarządzane wraz z odwołaniem do połączenia w celu dystrybucji rozwiązania. W rozwiązaniu mogą się znaleźć inne składniki, takie jak aplikacja na podstawie modelu, która korzysta z tabel wirtualnych.

Więcej informacji o zarządzaniu cyklem życia aplikacji (ALM) i rozwiązaniach:

• Zarządzanie cyklem życia aplikacji (ALM) w Microsoft Power Platform
• Przegląd rozwiązań

Wymagania wstępne

Aby utworzyć tabelę wirtualną, trzeba mieć licencję Microsoft Dataverse na platformę Power Apps lub Microsoft Dynamics 365. Do tworzenia tabel wirtualnych nie można używać licencji Microsoft 365 lub Teams.

Tworzenie tabeli wirtualnej w Power Apps

Tworzenie tabeli wirtualnej w Power Apps (make.powerapps.com) z dostawcą łącznika wirtualnego składa się z następujących kroków:

1. Wybierz opcję tworzenia tabeli przy użyciu źródło danych
2. Tworzenie wirtualnej tabeli
3. Utwórz i wybierz odwołanie do połączenia (opcjonalnie)
4. Wybierz szczegóły połączenia i wybierz dane SQL lub SharePoint.
5. Konfigurowanie danych
6. Konfigurowanie nazw kolumn i tabel (opcjonalnie)
7. Dokończ konfigurację

Wybierz opcję tworzenia tabeli przy użyciu źródło danych

W tych krokach opisano sposób tworzenia tabeli wirtualnej z rozwiązania. Użyj podobnych kroków, aby utworzyć tabelę wirtualną, przechodząc do Dane>Tabele.

1. Zaloguj się do Power Apps, a następnie wybierz Rozwiązania w okienku nawigacji po lewej. Jeśli elementu nie ma w okienku panelu bocznego, wybierz …Więcej, a następnie wybierz żądany element.
2. Utwórz nowe rozwiązanie lub otwórz istniejące rozwiązanie niezarządzane.
3. Na pasku poleceń zaznacz Nowa>Tabela>Wirtualna tabela.

Tworzenie wirtualnej tabeli

Obejrzyj krótki film pokazujący, jak utworzyć wirtualną tabelę z dostawcą wirtualnego łącznika.

1. W kreatorze Nowa tabela z danych zewnętrznych można wybrać istniejące połączenie, jeśli je masz, lub Dodać połączenie.

   • Jeśli chcesz użyć istniejącego połączenia, wybierz odpowiednie połączenie, a następnie wybierz opcję Dalej.
   • Jeśli masz istniejące połączenie, ale chcesz utworzyć nowe, wybierz Nowe połączenie na pasku poleceń.
   • Jeśli nie masz połączeń i chcesz utworzyć nowe połączenie, wybierz +Dodaj połączenie obok żądanego typu połączenia.

   Ważne

   Połączenia udostępnione użytkownikowi nie są dostępne w tej funkcji. W kreatorze tabel wirtualnych są wyświetlane tylko połączenia utworzone przez bieżącego użytkownika.

2. Zostaniesz przekierowany do nowej karty w przeglądarce. Wybierz metodę uwierzytelniania. W zależności od wybranej metody uwierzytelniania może zostać wyświetlony monit o podanie informacji o poświadczeniach wymaganych do utworzenia połączenia.

SQL Server

Ważne

Będą to poświadczenia używane do wszystkich uwierzytelnień dla tabeli wirtualnej, więc używaj poświadczeń z odpowiednim poziomem uprawnień w SQL Server.

• Microsoft Entra: Wybierz i zaloguj się przy użyciu swoich poświadczeń.
• SQL Server: Nazwa serwera, nazwa bazy danych, nazwa użytkownika, hasło, brama (tylko wdrożenia lokalne).

Microsoft SharePoint

Ważne

Będą to poświadczenia używane do wszystkich uwierzytelnień dla tabeli wirtualnej, więc używaj poświadczeń z odpowiednim poziomem uprawnień w SharePoint.

Uwaga

W tej chwili stoły wirtualne, w których zastosowano kreator dostawcy łączników wirtualnych, obsługują tylko wersje online SharePoint.

• Wybierz Połącz bezpośrednio (usługi w chmurze)

  

Microsoft Fabric (Wersja zapoznawcza)

[Ten temat pochodzi ze wstępnej wersji dokumentacji i może ulec zmianie.]

Ważne

• Jest to funkcja w wersji zapoznawczej.
• Funkcje w wersji zapoznawczej nie są przeznaczone do użytku w środowiskach produkcyjnych i mogą mieć ograniczoną funkcjonalność. Te funkcje są udostępniane przed oficjalnym wydaniem, dzięki czemu klienci mogą szybciej uzyskać do nich dostęp i przekazać opinie na ich temat.

• Wybierz z dostępnej listy obszarów roboczych Microsoft Fabric. Wszystkie obszary robocze, do których masz dostęp, są dostępne na liście.
• Wybierz z listy rozwijanej Microsoft Fabric Lakehouse. Do wyboru są wszystkie usługi lakehouse i magazyny danych w wybranym wcześniej obszarze roboczym.
• Postępuj zgodnie z instrukcjami wyświetlanymi na ekranie. Więcej informacji: Tworzenie aplikacji i automatyzacji, tworzenie akcji dzięki analizom Microsoft Fabric (wersja zapoznawcza)

Więcej informacji: Tworzenie aplikacji i automatyzacji, inicjowanie akcji w oparciu o szczegółowe informacje z Microsoft Fabric

Salesforce (wersja zapoznawcza)

[Ten temat pochodzi ze wstępnej wersji dokumentacji i może ulec zmianie.]

Ważne

• Jest to funkcja w wersji zapoznawczej.
• Funkcje w wersji zapoznawczej nie są przeznaczone do użytku w środowiskach produkcyjnych i mogą mieć ograniczoną funkcjonalność. Te funkcje są udostępniane przed oficjalnym wydaniem, dzięki czemu klienci mogą szybciej uzyskać do nich dostęp i przekazać opinie na ich temat.

Wybierz opcję Dodaj połączenie:

• Identyfikator logowania: wybierz opcję Produkcja (domyślna) lub Piaskownica.
• Wersja interfejsu API programu Salesforce: wybierz wersję 41.0(domyślną) lub nowszą.

Oracle (wersja zapoznawcza)

[Ten temat pochodzi ze wstępnej wersji dokumentacji i może ulec zmianie.]

Ważne

• Jest to funkcja w wersji zapoznawczej.
• Funkcje w wersji zapoznawczej nie są przeznaczone do użytku w środowiskach produkcyjnych i mogą mieć ograniczoną funkcjonalność. Te funkcje są udostępniane przed oficjalnym wydaniem, dzięki czemu klienci mogą szybciej uzyskać do nich dostęp i przekazać opinie na ich temat.

W przypadku połączeń Oracle należy podać serwer, typ uwierzytelniania, nazwę użytkownika, hasło i bramę.

Serwer powinien być dostarczony w formacie Server:Port/SID. Należy zauważyć, że nazwa serwera lub adres IP muszą być dostępne z lokalna brama danych.

Snowflake (wersja zapoznawcza)

[Ten temat pochodzi ze wstępnej wersji dokumentacji i może ulec zmianie.]

Ważne

• Jest to funkcja w wersji zapoznawczej.
• Funkcje w wersji zapoznawczej nie są przeznaczone do użytku w środowiskach produkcyjnych i mogą mieć ograniczoną funkcjonalność. Te funkcje są udostępniane przed oficjalnym wydaniem, dzięki czemu klienci mogą szybciej uzyskać do nich dostęp i przekazać opinie na ich temat.

• Typ uwierzytelniania. Zapewnia, że dostęp do usługi Snowflake mają tylko osoby z zatwierdzonymi uprawnieniami. Wybierz Zasadę działania usługi (Microsoft Entra ID aplikacji) dla tej opcji.
• Adres URL Snowflake SaaS. Adres URL skojarzony z kontem Snowflake, dla którego mają zostać utworzone tabele wirtualne. Na przykład organization.account.snowflakecomputing.com. Nie dodawaj https do adresu URL.
• Baza danych usługi Snowflake. Baza danych, w której są wirtualizowane tabele danych Snowflake Dataverse.
• Nazwa magazynu. Magazyn Snowflake, do którego rola ma uprawnienia USAGE.
• Rola. Rola Snowflake przypisana do roli Konta Usługowego .
• Schemat. Schemat zawierający tabele, do których Dataverse należy uzyskać dostęp w celu wirtualizacji danych.
• Dzierżawca. Identyfikator dzierżawcy usługi Microsoft Entra.
• Identyfikator klienta usługi. Wpis tajny Microsoft Entra dla identyfikatora klienta Power Platform.
• Klucz tajny klienta usługi. Wpis tajny Microsoft Entra dla identyfikatora klienta Power Platform.
• Zasób URL. Identyfikator zasobu usługi Tożsamość Microsoft Entra. Nie dodawaj api:// dla adresu URL.

PostgreSQL

PostgreSQL to system zarządzania relacyjnymi bazami danych opracowany przez PostgreSQL Global Development Group. W przypadku połączeń PostgreSQL należy podać serwer, nazwę bazy danych, typ uwierzytelniania, nazwę użytkownika i hasło.

• Wprowadź lokalizację serwera i port TCP, na przykładpostgres-vcp-test.postgres.database.azure.com:5432.
• Wprowadź nazwę bazy danych, na przykład Adventureworks.
• Wybierz Typ uwierzytelniania jako Podstawowy.
• Wprowadzanie nazwy użytkownika i hasła.
• Szyfruj połączenie. Wybierz, czy chcesz szyfrować komunikację między klientem a serwerem w celu zwiększenia bezpieczeństwa.

3. Opcjonalnie wybierz pozycję Opcje zaawansowane, aby użyć odwołania do połączenia i/lub zmiennej środowiskowej.

   Podczas tworzenia tabeli wirtualnej automatycznie tworzone jest odniesienie do połączenia z tabelą wirtualną. Odwołanie do połączenia to składnik rozwiązania zawierający informacje o łączniku. Możesz jednak utworzyć własną. Aby to zrobić, wybierz Ręcznie skonfiguruj odniesienie do połączenia. Więcej informacji: Utwórz i wybierz referencję połączenia (opcjonalnie)

   Tabelę wirtualną można skojarzyć z własną zmienną środowiskową. Wybierz pozycję Użyj zmiennych środowiskowych, aby połączyć zmienną środowiskową bezpośrednio z dostawcą tabel wirtualnych, co zapewnia elastyczność modyfikowania źródeł danych podczas importowania tabeli wirtualnej do nowego środowiska. Więcej informacji: Zmienna środowiska

   

4. Wybierz pozycję Utwórz.

5. Po utworzeniu połączenia wróć do karty przeglądarki z kreatorem i wybierz pozycję Odśwież, a następnie wybierz połączenie.

Odwołania do połączeń i zmienne środowiskowe

Utwórz i wybierz odwołanie do połączenia (opcjonalnie)

Podczas tworzenia tabeli wirtualnej automatycznie tworzone jest odniesienie do połączenia z tabelą wirtualną. Odwołanie do połączenia to składnik rozwiązania zawierający informacje o łączniku.

Można jednak utworzyć własne odwołanie do połączenia tabeli wirtualnej.

Uwaga

• Zaletą opcjonalnego nazewnictwa odwołania do połączenia jest to, że znalezienie go w późniejszym czasie może być łatwiejsze, jeśli potrzebne są szczegółowe informacje na jego temat.
• Jeśli używasz istniejącego połączenia, możesz wybrać istniejące odwołanie do połączenia lub utworzyć nowe. Tworzenie nowego odwołania do połączenia jest używane tylko wtedy, gdy tabele wirtualne mają zostać segmentowane w całkowicie niepowiązane rozwiązania w celu późniejszego użycia.

Aby utworzyć odwołanie do połączenia podczas tworzenia połączenia tabeli wirtualnej, wykonaj następujące czynności:

1. Rozwiń opcje zaawansowane , a następnie Wybierz odwołanie do połączenia ręcznie w celu utworzenia odwołania do połączenia tabeli wirtualnej.

2. Na stronie Odwołanie do połączenia wybierz lub nazwij odwołanie do połączenia, a następnie wybierz opcję Dalej.

   • Jeśli jako metodę uwierzytelniania wybrano SQL i Microsoft Entra identyfikator, zostanie wyświetlony monit o podanie nazwy serwera SQL i nazwy bazy danych. Podaj wartość, a następnie wybierz Dalej.

Zmienna środowiskowa

Zmienne środowiskowe odgrywają kluczową rolę w procesie zarządzania cyklem życia aplikacji (ALM), umożliwiając płynne przenoszenie aplikacji w różnych środowiskach Power Platform. Podczas tworzenia tabeli wirtualnej można powiązać ją z własną zmienną środowiskową pracownika. Aby skorzystać z tej funkcjonalności, rozwiń Opcje zaawansowane, a następnie wybierz Użyj zmiennych środowiskowych podczas wybierania połączenia dla źródła danych podczas tworzenia tabeli wirtualnej.

Zmienne środowiskowe z zaleceniami dotyczącymi tabel wirtualnych

• Tworzenie lub aktualizowanie tabeli wirtualnej w kontekście rozwiązania.
• Jeśli istniejąca tabela wirtualna ze zmienną środowiskową musi zostać dodana do rozwiązania, wówczas zmienna środowiskowa związana z tą tabelą wirtualną musi zostać jawnie dodana do rozwiązania. Z obszaru Rozwiązanie w Power Apps wybierz Dodaj istniejące>Zmienne środowiskowe, a następnie wybierz zmienną środowiskową powiązaną z tabelą wirtualną. Po tym kroku wybierz zmienną środowiskową, a następnie wybierz Zaawansowane i dodaj wymagane obiekty.
• Jeśli tabela wirtualna zostanie utworzona bez określonej zmiennej środowiskowej, należy ponownie utworzyć tabelę wirtualną i wybrać opcję zmiennej środowiskowej.

Zmienne środowiskowe z ograniczeniem tabel wirtualnych

• Obsługa zmiennych środowiskowych z tabelami wirtualnymi działa obecnie tylko z wirtualnymi łącznikami SharePoint i SQL.

Konfigurowanie danych

Jeśli tworzysz wirtualną tabelę SharePoint, zostaniesz poproszony o wprowadzenie adresu URL swojej witryny SharePoint lub wybranie jednej z ostatnio używanych witryn SharePoint. Ostatnio używana lista jest wypełniana przez zbieranie informacji o ostatnio używanych witrynach przy użyciu programu Microsoft Graph i poświadczeń Microsoft Entra. Jeśli wklejasz adres SharePoint URL, należy dołączyć tylko te informacje do nazwy witryny, na przykład https://microsoft.sharepoint.com/teams/Contoso.

1. Zostanie wyświetlona strona, na której możesz wyszukać w źródle danych określoną tabelę lub listę albo wybrać tabelę lub listę z udostępnionej listy.

2. Zaznacz pole wyboru, jeśli chcesz skonfigurować nazwę tabeli, nazwy kolumn i pole podstawowe.

3. Wybierz Dalej.

Skonfiguruj nazwy tabel i kolumn (opcjonalnie)

Domyślnie podczas tworzenia tabeli wirtualnej można zmienić sugerowane nazwy tabel i kolumn. W tym celu wykonaj następujące kroki:

1. Wybierz opcję Skonfiguruj nazwy tabel i kolumn, w których będą używane Dataverse, zaakceptuj lub zmień następujące właściwości tabeli Dataverse:

   • Nazwa wyświetlana: nazwa używana do identyfikowania tabeli wirtualnej.
   • Nazwa tabeli w liczbie mnogiej: Liczba mnoga nazwy tabeli wirtualnej, używana w odpowiednich sytuacjach, gdy odwołujesz się do jednego lub większej liczby rekordów z tabeli, na przykład Klient, jest tabelą dla wielu rekordów określanych jako Klienci.
   • Nazwa schematu: logiczna nazwa Dataverse używana dla tabeli wirtualnej, która zawiera wydawca rozwiązania serwera.
   • Pole podstawowe: jest to wartość tekstowa używana podczas wyszukiwania rekordów w tabeli wirtualnej. Można wybierać tylko pola ciągów. Klucz podstawowy jest polem wymaganym, ale zostanie wybrane przez Dataverse.

2. W obszarze Zewnętrzna kolumna określ, czy chcesz zmienić nazwę dowolnej kolumny zewnętrznej z źródło danych. Dostępne są następujące pola:

   • Nazwa schematu (tylko do odczytu). To jest nazwa schematu kolumny w źródle danych. Ta właściwość jest tylko do odczytu.
   • Nazwa wyświetlana Nazwa używana do identyfikacji kolumny.
   • Nazwa schematu. Nazwa logiczna Dataverse będzie używana dla kolumny, która będzie zawierać prefiks wydawcy rozwiązania. Na stronie znajduje się opcja Szybkie Formatowanie Nazw . Ta proponuje zmiany nazw i może być przydatna, jeśli posiadasz dużą liczbę pól, które zawierają wartości z prefiksem z serwera SQL, takie jak <nazwa_tabeli>.<nazwa_kolumny>. Na przykład produkt Database12.Products zmieni się na Produkty.

   Porada

   Zamiast wprowadzać informacje, polecenie Nazwy szybkiego formatowania udostępnia sugerowane zmiany nazw i może być przydatne, jeśli masz dużą liczbę pól zawierających wartości poprzedzone prefiksem z serwera SQL, na przykład nazwa tabeli.nazwa kolumny. Na przykład produkt Database12.Products zmieni się na Produkty.

   

3. Wybierz Dalej

Dokończ konfigurację

1. Na stronie Przegląd i zakończ jest pokaz tabeli łączącej się z tabelą w źródło danych i tabeli, w która zostanie utworzona Dataverse.

   Uwaga

   Wybranie opcji Wybierz inną tabelę umożliwia powrót do ekranu wyboru tabeli. Wybranie opcji Edytuj konfigurację tabeli przenosi użytkownika na ekran Konfiguracji.

2. Jeśli wszystko jest poprawne, wybierz opcję Dalej.

Po utworzeniu tabeli można przejść bezpośrednio do nowej tabeli wirtualnej, przy której można wyświetlić dane i rozpocząć pracę z nim.

Uwaga

Przy próbie utworzenia tabeli wirtualnej, która już istnieje, jest wyświetlany komunikat informujący, że tabela już istnieje i że będzie ją ponownie tworzyć. W takim przypadku nie można zmienić pola podstawowego ani nazwy schematu. Ponowne utworzenie tabeli spowoduje zaktualizowanie wszystkich zmian kolumn wprowadzonych w źródło danych tabeli.

Dokumentacja łącznika dla dostawców łączników wirtualnych używanych z tabelami wirtualnymi

Aby dowiedzieć się więcej o obsługiwanych akcjach i ograniczeniach dotyczących każdego łącznika, przejdź do:

• Dokumentacja łącznika dla łącznika SQL Server
• Odwołanie do programu Connector dla łącznika Microsoft Excel biznesowego w trybie online
• Odwołanie do programu Connector dla łącznika SharePoint w trybie online
• Dokumentacja łącznika dla łącznika Salesforce
• Odwołanie do programu Connector dla łącznika Oracle w trybie online
• Odwołanie do programu Connector dla łącznika Snowflake w trybie online
• Odwołanie do połączenia dla łącznika PostgreSQL

Zobacz też

Konfigurowanie relacji między tabelami wirtualnymi

Znane ograniczenia i rozwiązywanie problemów z wirtualnymi tabelami

Przewodnik dla deweloperów: wprowadzenie do tabel wirtualnych (encji)