Udostępnij za pośrednictwem

about_Preference_Variables

  • Artykuł

Krótki opis

Zmienne, które dostosowują zachowanie programu PowerShell.

Długi opis

Program PowerShell zawiera zestaw zmiennych, które umożliwiają dostosowanie jego zachowania. Te zmienne preferencji działają jak opcje w systemach opartych na graficznym interfejsie użytkownika.

Zmienne preferencji wpływają na środowisko operacyjne programu PowerShell i wszystkie polecenia uruchamiane w środowisku. Niektóre polecenia cmdlet mają parametry, które umożliwiają zastąpienie zachowania preferencji dla określonego polecenia.

W poniższej tabeli wymieniono zmienne preferencji i ich wartości domyślne.

Zmienna Wartość domyślna
$ConfirmPreference High
$DebugPreference SilentlyContinue
$ErrorActionPreference Continue
$ErrorView ConciseView
$FormatEnumerationLimit 4
$InformationPreference SilentlyContinue
$LogCommandHealthEvent $False (niezalogowany)
$LogCommandLifecycleEvent $False (niezalogowany)
$LogEngineHealthEvent $True (zarejestrowane)
$LogEngineLifecycleEvent $True (zarejestrowane)
$LogProviderHealthEvent $True (zarejestrowane)
$LogProviderLifecycleEvent $True (zarejestrowane)
$MaximumHistoryCount 4096
$OFS Znak spacji (" ")
$OutputEncoding UTF8Encoding Obiektu
$ProgressPreference Continue
$PSDefaultParameterValues @{} (pusta tabela skrótów)
$PSEmailServer $Null (brak)
$PSModuleAutoLoadingPreference All
$PSNativeCommandArgumentPassing Windows w systemie Windows w Standard systemach innych niż Windows
$PSNativeCommandUseErrorActionPreference $True
$PSSessionApplicationName 'wsman'
$PSSessionConfigurationName 'http://schemas.microsoft.com/powershell/Microsoft.PowerShell'
$PSSessionOption PSSessionOption Obiektu
$PSStyle PSStyle Obiektu
$Transcript $Null (brak)
$VerbosePreference SilentlyContinue
$WarningPreference Continue
$WhatIfPreference $False

Program PowerShell zawiera następujące zmienne środowiskowe, które przechowują preferencje użytkownika. Aby uzyskać więcej informacji na temat tych zmiennych środowiskowych, zobacz about_Environment_Variables.

  • env:PSExecutionPolicyPreference
  • $env:PSModulePath

Uwaga

Zmiany zmiennej preferencji zaczynają obowiązywać tylko w skryptach i funkcjach, jeśli te skrypty lub funkcje są zdefiniowane w tym samym zakresie co zakres, w którym użyto preferencji. Aby uzyskać więcej informacji, zobacz about_Scopes.

Praca ze zmiennymi preferencji

W tym dokumencie opisano każdą ze zmiennych preferencji.

Aby wyświetlić bieżącą wartość określonej zmiennej preferencji, wpisz nazwę zmiennej. Na przykład następujące polecenie wyświetla wartość zmiennej $ConfirmPreference .

 $ConfirmPreference

High

Aby zmienić wartość zmiennej, użyj instrukcji przypisania. Na przykład poniższa instrukcja zmienia wartość parametru $ConfirmPreference na Średni.

$ConfirmPreference = "Medium"

Ustawione wartości są specyficzne dla bieżącej sesji programu PowerShell. Aby zapewnić skuteczność zmiennych we wszystkich sesjach programu PowerShell, dodaj je do profilu programu PowerShell. Aby uzyskać więcej informacji, zobacz about_Profiles.

Praca zdalna

Po uruchomieniu poleceń na komputerze zdalnym polecenia zdalne podlegają tylko preferencjom ustawionym w kliencie programu PowerShell komputera zdalnego. Na przykład po uruchomieniu polecenia zdalnego wartość zmiennej komputera $DebugPreference zdalnego określa sposób, w jaki program PowerShell reaguje na komunikaty debugowania.

Aby uzyskać więcej informacji na temat poleceń zdalnych, zobacz about_Remote.

$ConfirmPreference

Określa, czy program PowerShell automatycznie monituje o potwierdzenie przed uruchomieniem polecenia cmdlet lub funkcji.

Zmienna $ConfirmPreference przyjmuje jedną z ConfirmImpact wartości wyliczenia: Wysoka, Średnia, Niska lub Brak.

Polecenia cmdlet i funkcje są przypisywane do ryzyka wysokiego, średniego lub niskiego. Jeśli wartość zmiennej $ConfirmPreference jest mniejsza lub równa ryzyku przypisanemu do polecenia cmdlet lub funkcji, program PowerShell automatycznie wyświetli monit o potwierdzenie przed uruchomieniem polecenia cmdlet lub funkcji.

Jeśli wartość zmiennej $ConfirmPreference to None, program PowerShell nigdy nie wyświetli automatycznie monitu przed uruchomieniem polecenia cmdlet lub funkcji.

Aby zmienić zachowanie potwierdzające dla wszystkich poleceń cmdlet i funkcji w sesji, zmień $ConfirmPreference wartość zmiennej.

Aby zastąpić polecenie $ConfirmPreference dla jednego polecenia, użyj parametru Confirm polecenia cmdlet lub funkcji. Aby zażądać potwierdzenia, użyj polecenia -Confirm. Aby pominąć potwierdzenie, użyj polecenia -Confirm:$false.

Prawidłowe wartości elementu $ConfirmPreference:

  • Brak: program PowerShell nie wyświetla automatycznie monitu. Aby zażądać potwierdzenia określonego polecenia, użyj parametru Confirm polecenia cmdlet lub funkcji.
  • Niski: program PowerShell monituje o potwierdzenie przed uruchomieniem poleceń cmdlet lub funkcji z niskim, średnim lub wysokim ryzykiem.
  • Średni: program PowerShell monituje o potwierdzenie przed uruchomieniem poleceń cmdlet lub funkcji o średnim lub wysokim ryzyku.
  • Wysoki: program PowerShell monituje o potwierdzenie przed uruchomieniem poleceń cmdlet lub funkcji z wysokim ryzykiem.

Szczegółowe wyjaśnienie

Program PowerShell może automatycznie monitować o potwierdzenie przed wykonaniem akcji. Na przykład gdy polecenie cmdlet lub funkcja znacząco wpływa na system w celu usunięcia danych lub użycia znacznej ilości zasobów systemowych.

Remove-Item -Path C:\file.txt

Confirm
Are you sure you want to perform this action?
Performing operation "Remove File" on Target "C:\file.txt".
[Y] Yes  [A] Yes to All  [N] No  [L] No to All  [?] Help (default is "Y"):

Oszacowanie ryzyka jest atrybutem polecenia cmdlet lub funkcji znanej jako ConfirmImpact. Użytkownicy nie mogą zmienić tego ustawienia.

Polecenia cmdlet i funkcje, które mogą stanowić zagrożenie dla systemu, mają parametr Confirm , którego można użyć do żądania lub pomijania potwierdzenia dla pojedynczego polecenia.

Ponieważ większość poleceń cmdlet i funkcji używa domyślnej wartości ryzyka, ConfirmImpact, średniej i wartości domyślnej $ConfirmPreference ma wartość High, automatyczne potwierdzanie rzadko występuje. Można jednak aktywować automatyczne potwierdzenie, zmieniając wartość na $ConfirmPreferenceŚrednia lub Niska.

Przykłady

W tym przykładzie pokazano efekt $ConfirmPreference wartości domyślnej zmiennej High. Wartość Wysoka potwierdza tylko polecenia cmdlet i funkcje wysokiego ryzyka. Ponieważ większość poleceń cmdlet i funkcji jest średnim ryzykiem, nie są automatycznie potwierdzane i Remove-Item usuwają plik. Dodanie -Confirm do polecenia powoduje wyświetlenie monitu użytkownika o potwierdzenie.

$ConfirmPreference

High

Remove-Item -Path C:\temp1.txt

Użyj polecenia -Confirm , aby zażądać potwierdzenia.

Remove-Item -Path C:\temp2.txt -Confirm

Confirm
Are you sure you want to perform this action?
Performing operation "Remove File" on Target "C:\temp2.txt".
[Y] Yes  [A] Yes to All  [N] No  [L] No to All
[?] Help (default is "Y"):

W poniższym przykładzie pokazano efekt zmiany wartości na $ConfirmPreferenceŚredni. Ponieważ większość poleceń cmdlet i funkcji jest średnim ryzykiem, są one automatycznie potwierdzane. Aby pominąć monit o potwierdzenie dla jednego polecenia, użyj parametru Confirm z wartością $false.

$ConfirmPreference = "Medium"
Remove-Item -Path C:\temp2.txt

Confirm
Are you sure you want to perform this action?
Performing operation "Remove File" on Target "C:\temp2.txt".
[Y] Yes  [A] Yes to All  [N] No  [L] No to All
[?] Help (default is "Y"):

Remove-Item -Path C:\temp3.txt -Confirm:$false

$DebugPreference

Określa, jak program PowerShell reaguje na debugowanie komunikatów generowanych przez skrypt, polecenie cmdlet lub dostawcę Write-Debug albo za pomocą polecenia w wierszu polecenia.

Zmienna $DebugPreference przyjmuje jedną z ActionPreference wartości wyliczenia: SilentlyContinue, Stop, Continue, Inquire, Ignore, Suspend lub Break.

Niektóre polecenia cmdlet wyświetlają komunikaty debugowania, które są zazwyczaj komunikatami technicznymi przeznaczonymi dla programistów i specjalistów pomocy technicznej. Domyślnie komunikaty debugowania nie są wyświetlane, ale można wyświetlać komunikaty debugowania, zmieniając wartość $DebugPreference.

Aby wyświetlić lub ukryć komunikaty debugowania dla określonego polecenia, można użyć polecenia debugowania wspólnego parametru polecenia . Aby uzyskać więcej informacji, zobacz about_CommonParameters.

Prawidłowe wartości są następujące:

  • Przerwanie — wprowadź debuger w przypadku wystąpienia błędu lub zgłoszenia wyjątku.
  • Zatrzymaj: wyświetla komunikat debugowania i zatrzymuje wykonywanie. Zapisuje błąd w konsoli programu .
  • Zapytanie: wyświetla komunikat debugowania i pyta, czy chcesz kontynuować.
  • Kontynuuj: wyświetla komunikat debugowania i kontynuuje wykonywanie.
  • SilentlyContinue: (Ustawienie domyślne) Brak efektu. Komunikat debugowania nie jest wyświetlany i wykonywanie będzie kontynuowane bez przerwy.

Dodanie wspólnego parametru debugowania do polecenia, gdy polecenie jest skonfigurowane do generowania komunikatu debugowania, zmienia wartość zmiennej $DebugPreference na Kontynuuj.

Przykłady

W poniższych przykładach pokazano efekt zmiany wartości $DebugPreference po Write-Debug wprowadzeniu polecenia w wierszu polecenia. Zmiana ma wpływ na wszystkie komunikaty debugowania, w tym komunikaty generowane przez polecenia cmdlet i skrypty. W przykładach pokazano parametr debugowania , który wyświetla lub ukrywa komunikaty debugowania związane z pojedynczym poleceniem.

W tym przykładzie pokazano efekt $DebugPreference wartości domyślnej zmiennej SilentlyContinue. Domyślnie Write-Debug komunikat debugowania polecenia cmdlet nie jest wyświetlany i przetwarzanie jest kontynuowane. Gdy jest używany parametr debugowania , zastępuje preferencję pojedynczego polecenia. Zostanie wyświetlony komunikat debugowania.

$DebugPreference

SilentlyContinue

Write-Debug -Message "Hello, World"

Write-Debug -Message "Hello, World" -Debug

DEBUG: Hello, World

W tym przykładzie pokazano efekt $DebugPreference z wartością Kontynuuj . Zostanie wyświetlony komunikat debugowania, a polecenie kontynuuje przetwarzanie.

$DebugPreference = "Continue"
Write-Debug -Message "Hello, World"

DEBUG: Hello, World

W tym przykładzie użyto parametru Debug z wartością $false , aby pominąć komunikat dla pojedynczego polecenia. Komunikat debugowania nie jest wyświetlany.

Write-Debug -Message "Hello, World" -Debug:$false

W tym przykładzie pokazano efekt $DebugPreference ustawienia wartości Zatrzymaj . Zostanie wyświetlony komunikat debugowania i polecenie zostanie zatrzymane.

$DebugPreference = "Stop"
Write-Debug -Message "Hello, World"

DEBUG: Hello, World
Write-Debug : The running command stopped because the preference variable
 "DebugPreference" or common parameter is set to Stop: Hello, World
At line:1 char:1
+ Write-Debug -Message "Hello, World"

W tym przykładzie użyto parametru Debug z wartością $false , aby pominąć komunikat dla pojedynczego polecenia. Komunikat debugowania nie jest wyświetlany i przetwarzanie nie jest zatrzymane.

Write-Debug -Message "Hello, World" -Debug:$false

W tym przykładzie pokazano efekt $DebugPreference ustawiania wartości Inquire . Zostanie wyświetlony komunikat debugowania i zostanie wyświetlony monit o potwierdzenie.

$DebugPreference = "Inquire"
Write-Debug -Message "Hello, World"

DEBUG: Hello, World

Confirm
Continue with this operation?
[Y] Yes  [A] Yes to All  [H] Halt Command  [?] Help (default is "Y"):

W tym przykładzie użyto parametru Debug z wartością $false , aby pominąć komunikat dla pojedynczego polecenia. Komunikat debugowania nie jest wyświetlany i przetwarzanie jest kontynuowane.

Write-Debug -Message "Hello, World" -Debug:$false

$ErrorActionPreference

Określa, jak program PowerShell reaguje na błąd niepowodujący zakończenia, czyli błąd, który nie zatrzymuje przetwarzania polecenia cmdlet. Na przykład w wierszu polecenia lub w skrycie, poleceniu cmdlet lub dostawcy, takich jak błędy wygenerowane przez Write-Error polecenie cmdlet.

Zmienna $ErrorActionPreference przyjmuje jedną z ActionPreference wartości wyliczenia: SilentlyContinue, Stop, Continue, Inquire, Ignore, Suspend lub Break.

Aby zastąpić preferencje określonego polecenia, można użyć wspólnego parametru ErrorAction polecenia cmdlet.

Prawidłowe wartości są następujące:

  • Przerwanie — wprowadź debuger w przypadku wystąpienia błędu lub zgłoszenia wyjątku.
  • Kontynuuj: (ustawienie domyślne) Wyświetla komunikat o błędzie i kontynuuje wykonywanie.
  • Ignoruj: pomija komunikat o błędzie i kontynuuje wykonywanie polecenia. Wartość Ignore jest przeznaczona do użycia poszczególnych poleceń, a nie do użycia jako zapisanych preferencji. Ignoruj nie jest prawidłową wartością zmiennej $ErrorActionPreference .
  • Zapytanie: wyświetla komunikat o błędzie i pyta, czy chcesz kontynuować.
  • SilentlyContinue: Brak efektu. Komunikat o błędzie nie jest wyświetlany i wykonywanie będzie kontynuowane bez przerwy.
  • Zatrzymaj: wyświetla komunikat o błędzie i zatrzymuje wykonywanie. Oprócz wygenerowanego błędu wartość Zatrzymaj generuje obiekt ActionPreferenceStopException do strumienia błędów.
  • Wstrzymywanie: automatycznie zawiesza zadanie przepływu pracy, aby umożliwić dalsze badanie. Po zbadaniu można wznowić przepływ pracy. Wartość Suspend jest przeznaczona do użycia poszczególnych poleceń, a nie do użycia jako zapisanych preferencji. Wstrzymywanie nie jest prawidłową wartością zmiennej $ErrorActionPreference .

$ErrorActionPreference parametr ErrorAction nie wpływa na sposób, w jaki program PowerShell reaguje na błędy kończące przetwarzanie poleceń cmdlet. Aby uzyskać więcej informacji na temat wspólnego parametru ErrorAction , zobacz about_CommonParameters.

Wiele natywnych poleceń zapisuje dane jako stderr alternatywny strumień, aby uzyskać dodatkowe informacje. To zachowanie może spowodować zamieszanie podczas przeglądania błędów lub dodatkowe informacje wyjściowe mogą zostać utracone dla użytkownika, jeśli $ErrorActionPreference jest ustawiona na stan, który wycisza dane wyjściowe.

Począwszy od programu PowerShell 7.2, rekordy błędów przekierowane z poleceń natywnych, takie jak w przypadku używania operatorów przekierowania (2>&1), nie są zapisywane w zmiennej $Error , a zmienna $ErrorActionPreference preferencji nie ma wpływu na przekierowane dane wyjściowe.

Program PowerShell 7.3 dodał funkcję eksperymentalną, która umożliwia kontrolowanie sposobu obsługi komunikatów zapisywanych stderr w programie .

Aby uzyskać więcej informacji, zobacz $PSNativeCommandUseErrorActionPreference.

Przykłady

W tych przykładach pokazano efekt różnych wartości zmiennej $ErrorActionPreference . Parametr ErrorAction służy do zastępowania $ErrorActionPreference wartości.

W tym przykładzie jest wyświetlana wartość domyślna $ErrorActionPreferenceKontynuuj. Zostanie wygenerowany błąd niepowodujący zakończenia. Zostanie wyświetlony komunikat i przetwarzanie będzie kontynuowane.

# Change the ErrorActionPreference to 'Continue'
$ErrorActionPreference = 'Continue'
# Generate a non-terminating error and continue processing the script.
Write-Error -Message  'Test Error' ; Write-Host 'Hello World'

Write-Error: Test Error
Hello World

W tym przykładzie pokazano wartość domyślną $ErrorActionPreference, Inquire. Zostanie wygenerowany błąd i zostanie wyświetlony monit o akcję.

# Change the ErrorActionPreference to 'Inquire'
$ErrorActionPreference = 'Inquire'
Write-Error -Message 'Test Error' ; Write-Host 'Hello World'

Confirm
Test Error
[Y] Yes  [A] Yes to All  [H] Halt Command  [S] Suspend  [?] Help (default is "Y"):

W tym przykładzie pokazano $ErrorActionPreference zestaw na wartość SilentlyContinue. Komunikat o błędzie jest pomijany.

# Change the ErrorActionPreference to 'SilentlyContinue'
$ErrorActionPreference = 'SilentlyContinue'
# Generate an error message
Write-Error -Message 'Test Error' ; Write-Host 'Hello World'
# Error message is suppressed and script continues processing

Hello World

W tym przykładzie pokazano $ErrorActionPreference ustawienie Zatrzymaj. Pokazuje on również dodatkowy obiekt wygenerowany dla zmiennej $Error .

# Change the ErrorActionPreference to 'Stop'
$ErrorActionPreference = 'Stop'
# Error message is generated and script stops processing
Write-Error -Message 'Test Error' ; Write-Host 'Hello World'

# Show the ActionPreferenceStopException and the error generated
$Error[0]
$Error[1]

Write-Error: Test Error

ErrorRecord                 : Test Error
WasThrownFromThrowStatement : False
TargetSite                  : System.Collections.ObjectModel.Collection`1[System.Management.Automation.PSObject]
                              Invoke(System.Collections.IEnumerable)
StackTrace                  :    at System.Management.Automation.Runspaces.PipelineBase.Invoke(IEnumerable input)
                                 at Microsoft.PowerShell.Executor.ExecuteCommandHelper(Pipeline tempPipeline,
                              Exception& exceptionThrown, ExecutionOptions options)
Message                     : The running command stopped because the preference variable "ErrorActionPreference" or
                              common parameter is set to Stop: Test Error
Data                        : {System.Management.Automation.Interpreter.InterpretedFrameInfo}
InnerException              :
HelpLink                    :
Source                      : System.Management.Automation
HResult                     : -2146233087

Write-Error: Test Error

$ErrorView

Określa format wyświetlania komunikatów o błędach w programie PowerShell.

Zmienna $ErrorView przyjmuje jedną z ErrorView wartości wyliczenia: NormalView, CategoryView lub ConciseView.

Prawidłowe wartości są następujące:

  • ConciseView: (Ustawienie domyślne) Zawiera zwięzły komunikat o błędzie i refaktoryzowany widok dla zaawansowanych konstruktorów modułów. Jeśli w programie PowerShell 7.2 błąd pochodzi z wiersza polecenia lub modułu skryptu, dane wyjściowe są pojedynczym wierszem komunikatu o błędzie. W przeciwnym razie zostanie wyświetlony komunikat o błędzie wielowierszowy zawierający błąd i wskaźnik do błędu pokazujący, gdzie występuje w tym wierszu. Jeśli terminal obsługuje terminal wirtualny, kody kolorów ANSI są używane do zapewnienia akcentu koloru. Kolor akcentu można zmienić pod adresem $Host.PrivateData.ErrorAccentColor. Użyj Get-Error polecenia cmdlet w celu uzyskania kompleksowego szczegółowego widoku w pełni kwalifikowanego błędu, w tym wyjątków wewnętrznych.

    Element ConciseView został dodany w programie PowerShell 7.

  • NormalView: szczegółowy widok przeznaczony dla większości użytkowników. Składa się z opisu błędu i nazwy obiektu zaangażowanego w błąd.

  • CategoryView: zwięzły, ustrukturyzowany widok przeznaczony dla środowisk produkcyjnych. Format jest następujący:

    {Category}: ({TargetName}:{TargetType}):[{Activity}], {Reason}

Aby uzyskać więcej informacji na temat pól w klasie CategoryView, zobacz ErrorCategoryInfo , klasa.

Przykłady

W tym przykładzie pokazano, jak błąd pojawia się, gdy wartość jest wartością $ErrorView domyślną ConciseView. Get-ChildItem służy do znajdowania nieistniejącego katalogu.

Get-ChildItem -path 'C:\NoRealDirectory'

Get-ChildItem: Cannot find path 'C:\NoRealDirectory' because it does not exist.

W tym przykładzie pokazano, jak błąd pojawia się, gdy wartość jest wartością $ErrorView domyślną ConciseView. Script.ps1 polecenie jest uruchamiane i zgłasza błąd z Get-Item instrukcji .

./Script.ps1

Get-Item: C:\Script.ps1
Line |
  11 | Get-Item -Path .\stuff
     | ^ Cannot find path 'C:\demo\stuff' because it does not exist.

W tym przykładzie pokazano, jak błąd pojawia się po zmianie wartości $ErrorView elementu na NormalView. Get-ChildItem służy do znajdowania nieistniejącego pliku.

Get-ChildItem -Path C:\nofile.txt

Get-ChildItem : Cannot find path 'C:\nofile.txt' because it does not exist.
At line:1 char:1
+ Get-ChildItem -Path C:\nofile.txt

W tym przykładzie pokazano, jak ten sam błąd pojawia się po zmianie wartości $ErrorView elementu na CategoryView.

$ErrorView = "CategoryView"
Get-ChildItem -Path C:\nofile.txt

ObjectNotFound: (C:\nofile.txt:String) [Get-ChildItem], ItemNotFoundException

W tym przykładzie pokazano, że wartość parametru $ErrorView wpływa tylko na wyświetlanie błędu. Nie zmienia struktury obiektu błędu przechowywanego w zmiennej automatycznej $Error . Aby uzyskać informacje o zmiennej automatycznej $Error , zobacz about_automatic_variables.

Następujące polecenie pobiera obiekt ErrorRecord skojarzony z ostatnim błędem w tablicy błędów, element 0 i formatuje właściwości obiektu na liście.

$Error[0] | Format-List -Property * -Force

PSMessageDetails      :
Exception             : System.Management.Automation.ItemNotFoundException:
                          Cannot find path 'C:\nofile.txt' because it does
                          not exist.
                        at System.Management.Automation.SessionStateInternal.
                          GetChildItems(String path, Boolean recurse, UInt32
                          depth, CmdletProviderContext context)
                        at System.Management.Automation.ChildItemCmdlet
                          ProviderIntrinsics.Get(String path, Boolean
                          recurse, UInt32 depth, CmdletProviderContext context)
                        at Microsoft.PowerShell.Commands.GetChildItemCommand.
                          ProcessRecord()
TargetObject          : C:\nofile.txt
CategoryInfo          : ObjectNotFound: (C:\nofile.txt:String) [Get-ChildItem],
                          ItemNotFoundException
FullyQualifiedErrorId : PathNotFound,
                          Microsoft.PowerShell.Commands.GetChildItemCommand
ErrorDetails          :
InvocationInfo        : System.Management.Automation.InvocationInfo
ScriptStackTrace      : at <ScriptBlock>, <No file>: line 1
PipelineIterationInfo : {0, 1}

$FormatEnumerationLimit

Określa liczbę wyliczeń elementów uwzględnionych w wyświetlaczu. Ta zmienna nie ma wpływu na obiekty bazowe, tylko na wyświetlanie. Jeśli wartość parametru $FormatEnumerationLimit jest mniejsza niż liczba wyliczeń elementów, program PowerShell dodaje wielokropek (...), aby wskazać, że elementy nie są wyświetlane.

Prawidłowe wartości: Liczby całkowite (Int32)

Wartość domyślna: 4

Przykłady

W tym przykładzie pokazano, jak za pomocą zmiennej $FormatEnumerationLimit poprawić wyświetlanie wyliczeń elementów.

Polecenie w tym przykładzie generuje tabelę zawierającą listę wszystkich usług uruchomionych na komputerze w dwóch grupach: jednej dla uruchamiania usług i jednej dla zatrzymanych usług. Używa Get-Service polecenia , aby pobrać wszystkie usługi, a następnie wysyła wyniki za pośrednictwem potoku do Group-Object polecenia cmdlet, które grupuje wyniki według stanu usługi.

Wynikiem jest tabela zawierająca stan w kolumnie Nazwa oraz procesy w kolumnie Grupa . Aby zmienić etykiety kolumn, użyj tabeli skrótów, zobacz about_Hash_Tables. Aby uzyskać więcej informacji, zobacz przykłady w temacie Format-Table.

Znajdź bieżącą wartość .$FormatEnumerationLimit

$FormatEnumerationLimit

4

Wyświetl listę wszystkich usług pogrupowanych według stanu. W kolumnie Grupuj dla każdego stanu znajduje się maksymalnie cztery usługi, ponieważ $FormatEnumerationLimit ma wartość 4.

Get-Service | Group-Object -Property Status

Count  Name       Group
-----  ----       -----
60     Running    {AdtAgent, ALG, Ati HotKey Poller, AudioSrv...}
41     Stopped    {Alerter, AppMgmt, aspnet_state, ATI Smart...}

Aby zwiększyć liczbę wymienionych elementów, zwiększ wartość $FormatEnumerationLimit do 1000. Użyj polecenia Get-Service i Group-Object , aby wyświetlić usługi.

$FormatEnumerationLimit = 1000
Get-Service | Group-Object -Property Status

Count  Name       Group
-----  ----       -----
60     Running    {AdtAgent, ALG, Ati HotKey Poller, AudioSrv, BITS, CcmExec...
41     Stopped    {Alerter, AppMgmt, aspnet_state, ATI Smart, Browser, CiSvc...

Użyj polecenia Format-Table z parametrem Zawijanie , aby wyświetlić listę usług.

Get-Service | Group-Object -Property Status | Format-Table -Wrap

Count  Name       Group
-----  ----       -----
60     Running    {AdtAgent, ALG, Ati HotKey Poller, AudioSrv, BITS, CcmExec,
                  Client for NFS, CryptSvc, DcomLaunch, Dhcp, dmserver,
                  Dnscache, ERSvc, Eventlog, EventSystem, FwcAgent, helpsvc,
                  HidServ, IISADMIN, InoRPC, InoRT, InoTask, lanmanserver,
                  lanmanworkstation, LmHosts, MDM, Netlogon, Netman, Nla,
                  NtLmSsp, PlugPlay, PolicyAgent, ProtectedStorage, RasMan,
                  RemoteRegistry, RpcSs, SamSs, Schedule, seclogon, SENS,
                  SharedAccess, ShellHWDetection, SMT PSVC, Spooler,
                  srservice, SSDPSRV, stisvc, TapiSrv, TermService, Themes,
                  TrkWks, UMWdf, W32Time, W3SVC, WebClient, winmgmt, wscsvc,
                  wuauserv, WZCSVC, zzInterix}

41     Stopped    {Alerter, AppMgmt, aspnet_state, ATI Smart, Browser, CiSvc,
                  ClipSrv, clr_optimization_v2.0.50727_32, COMSysApp,
                  CronService, dmadmin, FastUserSwitchingCompatibility,
                  HTTPFilter, ImapiService, Mapsvc, Messenger, mnmsrvc,
                  MSDTC, MSIServer, msvsmon80, NetDDE, NetDDEdsdm, NtmsSvc,
                  NVSvc, ose, RasAuto, RDSessMgr, RemoteAccess, RpcLocator,
                  SCardSvr, SwPrv, SysmonLog, TlntSvr, upnphost, UPS, VSS,
                  WmdmPmSN, Wmi, WmiApSrv, xmlprov}

$InformationPreference

Zmienna $InformationPreference umożliwia ustawienie preferencji strumienia informacji, które mają być wyświetlane użytkownikom. W szczególności komunikaty informacyjne dodane do poleceń lub skryptów przez dodanie polecenia cmdlet Write-Information . Jeśli jest używany parametr InformationAction , jego wartość zastępuje wartość zmiennej $InformationPreference . Write-Information wprowadzono w programie PowerShell 5.0.

Zmienna $InformationPreference przyjmuje jedną z ActionPreference wartości wyliczenia: SilentlyContinue, Stop, Continue, Inquire, Ignore, Suspend lub Break.

Prawidłowe wartości są następujące:

  • Przerwij — wprowadź debuger podczas zapisywania w strumieniu informacji.
  • Zatrzymaj: zatrzymuje polecenie lub skrypt w wystąpieniu Write-Information polecenia.
  • Zapytanie: wyświetla komunikat informacyjny określony w poleceniu Write-Information , a następnie pyta, czy chcesz kontynuować.
  • Kontynuuj: wyświetla komunikat informacyjny i kontynuuje działanie.
  • SilentlyContinue: (Ustawienie domyślne) Brak efektu. Komunikaty informacyjne nie są wyświetlane, a skrypt będzie kontynuowany bez przerwy.

$Log*Zdarzenie

Zmienne preferencji Dziennik*Zdarzenia określają, które typy zdarzeń są zapisywane w dzienniku zdarzeń programu PowerShell w Podgląd zdarzeń. Domyślnie rejestrowane są tylko zdarzenia aparatu i dostawcy. Można jednak użyć zmiennych preferencji Dziennik*Zdarzenie , aby dostosować dziennik, taki jak rejestrowanie zdarzeń dotyczących poleceń.

Zmienne preferencji Dziennika*Zdarzenia są następujące:

  • $LogCommandHealthEvent: Rejestruje błędy i wyjątki w inicjowaniu i przetwarzaniu poleceń. Wartość domyślna to $false (nie jest rejestrowana).
  • $LogCommandLifecycleEvent: rejestruje uruchamianie i zatrzymywanie poleceń oraz potoków poleceń i wyjątków zabezpieczeń w odnajdywanie poleceń. Wartość domyślna to $false (nie jest rejestrowana).
  • $LogEngineHealthEvent: rejestruje błędy i błędy sesji. Wartość domyślna to $true (zarejestrowana).
  • $LogEngineLifecycleEvent: rejestruje otwieranie i zamykanie sesji. Wartość domyślna to $true (zarejestrowana).
  • $LogProviderHealthEvent: rejestruje błędy dostawcy, takie jak błędy odczytu i zapisu, błędy wyszukiwania i błędy wywołania. Wartość domyślna to $true (zarejestrowana).
  • $LogProviderLifecycleEvent: Rejestruje dodawanie i usuwanie dostawców programu PowerShell. Wartość domyślna to $true (zarejestrowana). Aby uzyskać informacje o dostawcach programu PowerShell, zobacz about_Providers.

Aby włączyć zdarzenie dziennika*, wpisz zmienną z wartością $true, na przykład:

$LogCommandLifeCycleEvent = $true

Aby wyłączyć typ zdarzenia, wpisz zmienną z wartością $false, na przykład:

$LogCommandLifeCycleEvent = $false

Zdarzenia, które włączysz, są skuteczne tylko dla bieżącej konsoli programu PowerShell. Aby zastosować konfigurację do wszystkich konsol, zapisz ustawienia zmiennych w profilu programu PowerShell. Aby uzyskać więcej informacji, zobacz about_Profiles.

$MaximumHistoryCount

Określa, ile poleceń jest zapisywanych w historii poleceń dla bieżącej sesji.

Prawidłowe wartości: 1 – 32768 (Int32)

Ustawienie domyślne: 4096

Aby określić liczbę poleceń bieżących zapisanych w historii poleceń, wpisz:

(Get-History).Count

Aby wyświetlić polecenia zapisane w historii sesji, użyj Get-History polecenia cmdlet . Aby uzyskać więcej informacji, zobacz about_History.

$OFS

Separator pól wyjściowych (OFS) określa znak oddzielający elementy tablicy przekonwertowanej na ciąg.

Prawidłowe wartości: dowolny ciąg.

Ustawienie domyślne: spacja

Domyślnie zmienna $OFS nie istnieje, a separator pliku wyjściowego jest spacją, ale możesz dodać tę zmienną i ustawić ją na dowolny ciąg. Możesz zmienić wartość $OFS w sesji, wpisując $OFS="<value>".

Uwaga

Jeśli oczekujesz wartości domyślnej spacji (" ") w danych wyjściowych skryptu, modułu lub konfiguracji, zachowaj ostrożność, że $OFS wartość domyślna nie została zmieniona w innym miejscu w kodzie.

Przykłady

W tym przykładzie pokazano, że miejsce jest używane do oddzielania wartości, gdy tablica jest konwertowana na ciąg. W takim przypadku tablica liczb całkowitych jest przechowywana w zmiennej, a następnie zmienna jest rzutowana jako ciąg.

$array = 1,2,3,4
[string]$array

1 2 3 4

Aby zmienić separator, dodaj zmienną $OFS , przypisując do niej wartość. Zmienna musi mieć nazwę $OFS.

$OFS = "+"
[string]$array

1+2+3+4

Aby przywrócić zachowanie domyślne, możesz przypisać spację (" ") do wartości $OFS lub usunąć zmienną. Następujące polecenia usuwają zmienną, a następnie sprawdzają, czy separator jest spacją.

Remove-Variable OFS
[string]$array

1 2 3 4

$OutputEncoding

Określa metodę kodowania znaków używaną przez program PowerShell podczas potokowania danych do aplikacji natywnych.

Uwaga

W większości scenariuszy wartość elementu $OutputEncoding powinna być wyrównana do wartości [Console]::InputEncoding.

Prawidłowe wartości są następujące: Obiekty pochodzące z klasy Kodowanie, takie jak ASCIIEncoding, UTF7Encoding, UTF8Encoding, UTF32Encoding i UnicodeEncoding.

Ustawienie domyślne: UTF8Encoding , obiekt.

Przykłady

Pierwsze polecenie znajduje wartość .$OutputEncoding Ponieważ wartość jest obiektem kodowania, wyświetl tylko jego właściwość EncodingName .

$OutputEncoding.EncodingName

W pozostałych przykładach użyto następującego skryptu programu PowerShell zapisanego w hexdump.ps1 celu zilustrowania zachowania programu $OutputEncoding.

$inputStream = [Console]::OpenStandardInput()
try {
    $buffer = [byte[]]::new(1024)
    $read = $inputStream.Read($buffer, 0, $buffer.Length)
    Format-Hex -InputObject $buffer -Count $read
} finally {
    $inputStream.Dispose()
}

W poniższym przykładzie pokazano, jak wartość café ciągu jest kodowana do bajtów podczas potoku do hexdump.ps1 utworzonego powyżej. Pokazuje, że wartość ciągu jest kodowana przy użyciu schematu UTF8Encoding .

'café' | pwsh -File ./hexdump.ps1

   Label: Byte[] (System.Byte[]) <28873E25>

          Offset Bytes                                           Ascii
                 00 01 02 03 04 05 06 07 08 09 0A 0B 0C 0D 0E 0F
          ------ ----------------------------------------------- -----
0000000000000000 63 61 66 C3 A9 0D 0A                            caf�

W poniższym przykładzie pokazano, jak bajty zmieniają się podczas zmiany kodowania na UnicodeEncoding.

$OutputEncoding = [System.Text.Encoding]::Unicode
'café' | pwsh -File ./hexdump.ps1

   Label: Byte[] (System.Byte[]) <515A7DC3>

          Offset Bytes                                           Ascii
                 00 01 02 03 04 05 06 07 08 09 0A 0B 0C 0D 0E 0F
          ------ ----------------------------------------------- -----
0000000000000000 FF FE 63 00 61 00 66 00 E9 00 0D 00 0A 00       ÿþc a f é � �

$ProgressPreference

Określa, jak program PowerShell reaguje na aktualizacje postępu generowane przez skrypt, polecenie cmdlet lub dostawcę, takie jak paski postępu generowane przez polecenie cmdlet Write-Progress . Polecenie Write-Progress cmdlet tworzy paski postępu, które pokazują stan polecenia.

Zmienna $ProgressPreference przyjmuje jedną z ActionPreference wartości wyliczenia: SilentlyContinue, Stop, Continue, Inquire, Ignore, Suspend lub Break.

Prawidłowe wartości są następujące:

  • Przerwanie — wprowadź debuger podczas zapisywania w strumieniu postępu.
  • Zatrzymaj: nie wyświetla paska postępu. Zamiast tego wyświetla komunikat o błędzie i zatrzymuje wykonywanie.
  • Inquire: nie wyświetla paska postępu. Monituje o pozwolenie na kontynuowanie. Jeśli odpowiadasz za pomocą Y polecenia lub A, zostanie wyświetlony pasek postępu.
  • Kontynuuj: (ustawienie domyślne) Wyświetla pasek postępu i kontynuuje wykonywanie.
  • SilentlyContinue: wykonuje polecenie, ale nie wyświetla paska postępu.

$PSDefaultParameterValues

Określa wartości domyślne parametrów poleceń cmdlet i funkcji zaawansowanych. Wartość to tabela skrótu $PSDefaultParameterValues , w której klucz składa się z nazwy polecenia cmdlet i nazwy parametru oddzielonego dwukropkiem (:). Wartość jest niestandardową wartością domyślną, którą określisz.

$PSDefaultParameterValues wprowadzono w programie PowerShell 3.0.

Aby uzyskać więcej informacji na temat tej zmiennej preferencji, zobacz about_Parameters_Default_Values.

$PSEmailServer

Określa domyślny serwer poczty e-mail używany do wysyłania wiadomości e-mail. Ta zmienna preferencji jest używana przez polecenia cmdlet wysyłające wiadomości e-mail, takie jak polecenie cmdlet Send-MailMessage .

$PSModuleAutoloadingPreference

Włącza i wyłącza automatyczne importowanie modułów w sesji. Zmienna $PSModuleAutoloadingPreference nie istnieje domyślnie. Domyślne zachowanie, gdy zmienna nie jest zdefiniowana, jest taka sama jak $PSModuleAutoloadingPreference = 'All'.

Aby automatycznie zaimportować moduł, pobierz lub użyj polecenia zawartego w module.

Zmienna $PSModuleAutoloadingPreference przyjmuje jedną z PSModuleAutoLoadingPreference wartości wyliczenia:

  • All: Moduły są importowane automatycznie podczas pierwszego użycia.
  • ModuleQualified: Moduły są importowane automatycznie tylko wtedy, gdy użytkownik używa nazwy kwalifikowanej przez moduł polecenia w module. Jeśli na przykład użytkownik wpisze MyModule\MyCommandpolecenie , program PowerShell zaimportuje moduł MyModule .
  • None: wyłącza automatyczne importowanie modułów. Aby zaimportować moduł, użyj Import-Module polecenia cmdlet .

Aby uzyskać więcej informacji na temat automatycznego importowania modułów, zobacz about_Modules.

$PSNativeCommandArgumentPassing

Program PowerShell 7.3 zmienił sposób analizowania wiersza polecenia dla poleceń natywnych. Nowa $PSNativeCommandArgumentPassing zmienna preferencji kontroluje to zachowanie.

Przestroga

Nowe zachowanie jest zmianą powodującą niezgodność z poprzedniego zachowania. Może to spowodować przerwanie skryptów i automatyzacji, które działają wokół różnych problemów podczas wywoływania aplikacji natywnych.

Zmienna $PSNativeCommandArgumentPassing automatyczna umożliwia wybranie zachowania w czasie wykonywania. Prawidłowe wartości to Legacy, Standardi Windows. Legacy jest zachowaniem historycznym.

Zmienna jest domyślnie zdefiniowana $PSNativeCommandArgumentPassing , ale wartość jest specyficzna dla platformy.

  • W systemie Windows preferencja jest ustawiona na Windows.
  • Na platformach innych niż Windows preferencja jest ustawiona na Standard.
  • Jeśli usunięto zmienną $PSNativeCommandArgumentPassing , program PowerShell używa Standard zachowania.

Zachowanie trybu Windows i Standard jest takie samo, z wyjątkiem trybu w Windows trybie, program PowerShell używa Legacy zachowania przekazywania argumentów podczas uruchamiania następujących plików.

  • cmd.exe
  • cscript.exe
  • find.exe
  • sqlcmd.exe
  • wscript.exe
  • Pliki kończące się na:
    • .bat
    • .cmd
    • .js
    • .vbs
    • .wsf

Jeśli parametr $PSNativeCommandArgumentPassing jest ustawiony na wartość Legacy lub Standard, analizator nie sprawdza tych plików. Aby zapoznać się z przykładami nowego zachowania, zobacz about_Parsing.

Program PowerShell 7.3 dodał również możliwość śledzenia powiązania parametrów dla poleceń natywnych. Aby uzyskać więcej informacji, zobacz Trace-Command(Polecenie śledzenia).

$PSNativeCommandUseErrorActionPreference

Ta zmienna preferencji jest dostępna w programie PowerShell 7.3 lub nowszym z włączoną funkcją PSNativeCommandErrorActionPreference .

Po włączeniu tej funkcji polecenia natywne z kodami zakończenia niezerowymi wystawiają błędy zgodnie z wartością $ErrorActionPreference , gdy $PSNativeCommandUseErrorActionPreference jest to $true.

Uwaga

PSNativeCommandUseErrorActionPreference jest funkcją eksperymentalną dodaną w programie PowerShell 7.3. Aby uzyskać więcej informacji, zobacz Używanie funkcji eksperymentalnych.

Niektóre natywne polecenia, takie jak robocopy , używają kodów zakończenia innych niż zero do reprezentowania informacji innych niż błędy. W takich przypadkach można tymczasowo wyłączyć zachowanie i zapobiec występowaniu błędów niezerowych kodów zakończenia.

& {
    # Disable $PSNativeCommandUseErrorActionPreference for this scriptblock
    $PSNativeCommandUseErrorActionPreference = $false
    robocopy.exe D:\reports\operational "\\reporting\ops" CY2022Q4.md
    if ($LASTEXITCODE -gt 8) {
        throw "robocopy failed with exit code $LASTEXITCODE"
    }
}

W tym przykładzie zmienna zostanie zmieniona $PSNativeCommandUseErrorActionPreference wewnątrz bloku skryptów. Zmiana jest lokalna dla bloku skryptów. Gdy skryptblock zakończy działanie, zmienna zostanie przywrócona do poprzedniej wartości.

$PSSessionApplicationName

Określa domyślną nazwę aplikacji dla polecenia zdalnego, które używa technologii Web Services for Management (WS-Management). Aby uzyskać więcej informacji, zobacz Informacje o zdalnym zarządzaniu systemem Windows.

Domyślna nazwa aplikacji systemu to WSMAN, ale możesz użyć tej zmiennej preferencji, aby zmienić wartość domyślną.

Nazwa aplikacji jest ostatnim węzłem w identyfikatorze URI połączenia. Na przykład nazwa aplikacji w poniższym przykładowym identyfikatorze URI to WSMAN.

http://Server01:8080/WSMAN

Domyślna nazwa aplikacji jest używana, gdy zdalne polecenie nie określa identyfikatora URI połączenia ani nazwy aplikacji.

Usługa WinRM używa nazwy aplikacji, aby wybrać odbiornik do obsługi żądania połączenia. Wartość parametru powinna być zgodna z wartością właściwości URLPrefix odbiornika na komputerze zdalnym.

Aby zastąpić wartość domyślną systemu i wartość tej zmiennej, a następnie wybrać inną nazwę aplikacji dla określonej sesji, użyj parametrów ConnectionURI lub ApplicationName parametrów New-PSSession, Enter-PSSession lub Invoke-Command.

Zmienna $PSSessionApplicationName preferencji jest ustawiana na komputerze lokalnym, ale określa odbiornik na komputerze zdalnym. Jeśli określona nazwa aplikacji nie istnieje na komputerze zdalnym, polecenie ustanowienia sesji zakończy się niepowodzeniem.

$PSSessionConfigurationName

Określa domyślną konfigurację sesji używaną do tworzenia nowych sesji w bieżącej sesji.

Ta zmienna preferencji jest ustawiana na komputerze lokalnym, ale określa konfigurację sesji, która znajduje się na komputerze zdalnym.

Wartość zmiennej $PSSessionConfigurationName jest w pełni kwalifikowanym identyfikatorem URI zasobu.

Wartość http://schemas.microsoft.com/PowerShell/microsoft.PowerShell domyślna wskazuje konfigurację sesji Microsoft.PowerShell na komputerze zdalnym.

Jeśli określisz tylko nazwę konfiguracji, następujący identyfikator URI schematu jest wstępnie utworzony:

http://schemas.microsoft.com/PowerShell/

Możesz zastąpić wartość domyślną i wybrać inną konfigurację sesji dla określonej sesji przy użyciu parametru New-PSSessionConfigurationName polecenia cmdlet , Enter-PSSessionlub Invoke-Command .

Wartość tej zmiennej można zmienić w dowolnym momencie. Pamiętaj, że wybrana konfiguracja sesji musi istnieć na komputerze zdalnym. Jeśli tak nie jest, polecenie tworzenia sesji korzystającej z konfiguracji sesji kończy się niepowodzeniem.

Ta zmienna preferencji nie określa, które konfiguracje sesji lokalnej są używane, gdy użytkownicy zdalni tworzą sesję, która łączy się z tym komputerem. Można jednak użyć uprawnień do konfiguracji sesji lokalnej, aby określić, którzy użytkownicy mogą z nich korzystać.

$PSSessionOption

Określa wartości domyślne dla zaawansowanych opcji użytkownika w sesji zdalnej. Te preferencje opcji zastępują wartości domyślne systemu dla opcji sesji.

Zmienna $PSSessionOption zawiera obiekt PSSessionOption . Aby uzyskać więcej informacji, zobacz System.Management.Automation.Remoting.PSSessionOption. Każda właściwość obiektu reprezentuje opcję sesji. Na przykład właściwość NoCompression zamienia kompresję danych podczas sesji.

Domyślnie zmienna $PSSessionOption zawiera obiekt PSSessionOption z wartościami domyślnymi dla wszystkich opcji, jak pokazano poniżej.

MaximumConnectionRedirectionCount : 5
NoCompression                     : False
NoMachineProfile                  : False
ProxyAccessType                   : None
ProxyAuthentication               : Negotiate
ProxyCredential                   :
SkipCACheck                       : False
SkipCNCheck                       : False
SkipRevocationCheck               : False
OperationTimeout                  : 00:03:00
NoEncryption                      : False
UseUTF16                          : False
IncludePortInSPN                  : False
OutputBufferingMode               : None
Culture                           :
UICulture                         :
MaximumReceivedDataSizePerCommand :
MaximumReceivedObjectSize         : 209715200
ApplicationArguments              :
OpenTimeout                       : 00:03:00
CancelTimeout                     : 00:01:00
IdleTimeout                       : -00:00:00.0010000

Aby uzyskać opisy tych opcji i więcej informacji, zobacz New-PSSessionOption. Aby uzyskać więcej informacji na temat poleceń zdalnych i sesji, zobacz about_Remote i about_PSSessions.

Aby zmienić wartość zmiennej $PSSessionOption preferencji, użyj New-PSSessionOption polecenia cmdlet, aby utworzyć obiekt PSSessionOption z preferowanymi wartościami opcji. Zapisz dane wyjściowe w zmiennej o nazwie $PSSessionOption.

$PSSessionOption = New-PSSessionOption -NoCompression

Aby użyć zmiennej $PSSessionOption preferencji w każdej sesji programu PowerShell, dodaj polecenie, które tworzy zmienną New-PSSessionOption$PSSessionOption do profilu programu PowerShell. Aby uzyskać więcej informacji, zobacz about_Profiles.

Można ustawić opcje niestandardowe dla określonej sesji zdalnej. Ustawione opcje mają pierwszeństwo przed wartościami domyślnymi systemu i wartością zmiennej $PSSessionOption preferencji.

Aby ustawić niestandardowe opcje sesji, użyj New-PSSessionOption polecenia cmdlet , aby utworzyć obiekt PSSessionOption . Następnie użyj obiektu PSSessionOption jako wartości parametru SessionOption w poleceniach cmdlet, które tworzą sesję, taką jak New-PSSession, Enter-PSSessioni Invoke-Command.

$PSStyle

Od programu PowerShell 7.2 możesz teraz uzyskać dostęp do zmiennej automatycznej $PSStyle , aby wyświetlić i zmienić renderowanie danych wyjściowych ciągu ANSI. $PSStyle jest wystąpieniem klasy PSStyle . Członkowie tej klasy definiują ciągi zawierające sekwencje ucieczki ANSI kontrolujące renderowanie tekstu w terminalu.

Podstawowe elementy członkowskie zwracają ciągi sekwencji ucieczki ANSI mapowane na ich nazwy. Wartości są ustawiane w celu umożliwienia dostosowywania. Nazwy właściwości ułatwiają tworzenie ozdobionych ciągów przy użyciu uzupełniania tabulatorów. Na przykład:

"$($PSStyle.Background.BrightCyan)Power$($PSStyle.Underline)$($PSStyle.Bold)Shell$($PSStyle.Reset)"

Członkowie tła i pierwszego planu mają również metodę FromRgb() określania koloru 24-bitowego.

Aby uzyskać więcej informacji na temat $PSStyleprogramu , zobacz about_ANSI_Terminals.

$Transcript

Start-Transcript Służy do określania nazwy i lokalizacji pliku transkrypcji. Jeśli nie określisz wartości parametru Path , Start-Transcript użyj ścieżki w wartości zmiennej globalnej $Transcript . Jeśli ta zmienna nie została utworzona, Start-Transcript przechowuje transkrypcje w następującej lokalizacji przy użyciu nazwy domyślnej:

  • W systemie Windows: $HOME\Documents
  • W systemie Linux lub macOS: $HOME

Domyślna nazwa pliku to: PowerShell_transcript.<computername>.<random>.<timestamp>.txt.

$VerbosePreference

Określa, jak program PowerShell reaguje na pełne komunikaty generowane przez skrypt, polecenie cmdlet lub dostawcę, takie jak komunikaty generowane przez polecenie cmdlet Write-Verbose . Pełne komunikaty opisują akcje wykonywane w celu wykonania polecenia.

Domyślnie pełne komunikaty nie są wyświetlane, ale można zmienić to zachowanie, zmieniając wartość .$VerbosePreference

Zmienna $VerbosePreference przyjmuje jedną z ActionPreference wartości wyliczenia: SilentlyContinue, Stop, Continue, Inquire, Ignore, Suspend lub Break.

Prawidłowe wartości są następujące:

  • Przerwanie — wprowadź debuger podczas zapisywania w strumieniu pełnej.
  • Zatrzymaj: wyświetla pełny komunikat i komunikat o błędzie, a następnie zatrzymuje wykonywanie.
  • Zapytanie: wyświetla pełny komunikat, a następnie wyświetla monit z pytaniem, czy chcesz kontynuować.
  • Kontynuuj: wyświetla pełny komunikat, a następnie kontynuuje wykonywanie.
  • SilentlyContinue: (Ustawienie domyślne) Nie wyświetla pełnej wiadomości. Kontynuuje wykonywanie.

Aby wyświetlić lub ukryć pełne komunikaty dla określonego polecenia, można użyć pełnego parametru polecenia cmdlet. Aby uzyskać więcej informacji, zobacz about_CommonParameters.

Przykłady

W tych przykładach pokazano efekt różnych wartości parametru $VerbosePreference i Verbose , aby zastąpić wartość preferencji.

W tym przykładzie pokazano efekt wartości SilentlyContinue , która jest wartością domyślną. Polecenie używa parametru Message , ale nie zapisuje komunikatu w konsoli programu PowerShell.

Write-Verbose -Message "Verbose message test."

Gdy jest używany parametr Verbose , komunikat jest zapisywany.

Write-Verbose -Message "Verbose message test." -Verbose

VERBOSE: Verbose message test.

W tym przykładzie pokazano efekt wartości Kontynuuj . Zmienna jest ustawiona $VerbosePreference na Kontynuuj , a komunikat jest wyświetlany.

$VerbosePreference = "Continue"
Write-Verbose -Message "Verbose message test."

VERBOSE: Verbose message test.

W tym przykładzie użyto parametru Verbose z wartością $false , która zastępuje wartość Kontynuuj . Komunikat nie jest wyświetlany.

Write-Verbose -Message "Verbose message test." -Verbose:$false

W tym przykładzie pokazano efekt wartości Zatrzymaj . Zmienna jest ustawiona $VerbosePreference na Zatrzymaj , a komunikat jest wyświetlany. Polecenie zostało zatrzymane.

$VerbosePreference = "Stop"
Write-Verbose -Message "Verbose message test."

VERBOSE: Verbose message test.
Write-Verbose : The running command stopped because the preference variable
  "VerbosePreference" or common parameter is set to Stop: Verbose message test.
At line:1 char:1
+ Write-Verbose -Message "Verbose message test."

W tym przykładzie użyto parametru Verbose z wartością $false , która zastępuje wartość Stop . Komunikat nie jest wyświetlany.

Write-Verbose -Message "Verbose message test." -Verbose:$false

W tym przykładzie pokazano efekt wartości Inquire . Zmienna jest ustawiona $VerbosePreference na Inquire. Zostanie wyświetlony komunikat i zostanie wyświetlony monit o potwierdzenie.

$VerbosePreference = "Inquire"
Write-Verbose -Message "Verbose message test."

VERBOSE: Verbose message test.

Confirm
Continue with this operation?
[Y] Yes  [A] Yes to All  [H] Halt Command  [?] Help (default is "Y"):

W tym przykładzie użyto parametru Verbose z wartością $false , która zastępuje wartość Inquire . Użytkownik nie jest monitowany i komunikat nie jest wyświetlany.

Write-Verbose -Message "Verbose message test." -Verbose:$false

$WarningPreference

Określa sposób, w jaki program PowerShell reaguje na komunikaty ostrzegawcze generowane przez skrypt, polecenie cmdlet lub dostawcę, takie jak komunikaty generowane przez polecenie cmdlet Write-Warning .

Domyślnie komunikaty ostrzegawcze są wyświetlane i wykonywanie jest kontynuowane, ale można zmienić to zachowanie, zmieniając wartość .$WarningPreference

Zmienna $WarningPreference przyjmuje jedną z ActionPreference wartości wyliczenia: SilentlyContinue, Stop, Continue, Inquire, Ignore, Suspend lub Break.

Prawidłowe wartości są następujące:

  • Przerwanie — wprowadź debuger po zapisaniu komunikatu ostrzegawczego.
  • Zatrzymaj: wyświetla komunikat ostrzegawczy i komunikat o błędzie, a następnie zatrzymuje wykonywanie.
  • Pytanie: wyświetla komunikat ostrzegawczy, a następnie monituje o pozwolenie na kontynuowanie.
  • Kontynuuj: (ustawienie domyślne) Wyświetla komunikat ostrzegawczy, a następnie kontynuuje wykonywanie.
  • SilentlyContinue: nie wyświetla komunikatu ostrzegawczego. Kontynuuje wykonywanie.

Możesz użyć wspólnego parametru WarningAction polecenia cmdlet, aby określić, jak program PowerShell reaguje na ostrzeżenia z określonego polecenia. Aby uzyskać więcej informacji, zobacz about_CommonParameters.

Przykłady

W tych przykładach pokazano efekt różnych wartości .$WarningPreference Parametr WarningAction zastępuje wartość preferencji.

W tym przykładzie pokazano efekt wartości domyślnej Kontynuuj.

$m = "This action can delete data."
Write-Warning -Message $m

WARNING: This action can delete data.

W tym przykładzie użyto parametru WarningAction z wartością SilentlyContinue , aby pominąć ostrzeżenie. Komunikat nie jest wyświetlany.

$m = "This action can delete data."
Write-Warning -Message $m -WarningAction SilentlyContinue

Ten przykład zmienia zmienną $WarningPreference na wartość SilentlyContinue . Komunikat nie jest wyświetlany.

$WarningPreference = "SilentlyContinue"
$m = "This action can delete data."
Write-Warning -Message $m

W tym przykładzie użyto parametru WarningAction , aby zatrzymać się po wygenerowaniu ostrzeżenia.

$m = "This action can delete data."
Write-Warning -Message $m -WarningAction Stop

WARNING: This action can delete data.
Write-Warning : The running command stopped because the preference variable
  "WarningPreference" or common parameter is set to Stop:
    This action can delete data.
At line:1 char:1
+ Write-Warning -Message $m -WarningAction Stop

W tym przykładzie zmienna $WarningPreference jest zmieniana na wartość Inquire . Użytkownik jest monitowany o potwierdzenie.

$WarningPreference = "Inquire"
$m = "This action can delete data."
Write-Warning -Message $m

WARNING: This action can delete data.

Confirm
Continue with this operation?
[Y] Yes  [A] Yes to All  [H] Halt Command  [?] Help (default is "Y"):

W tym przykładzie użyto parametru WarningAction z wartością SilentlyContinue. Polecenie kontynuuje wykonywanie i nie jest wyświetlany żaden komunikat.

$m = "This action can delete data."
Write-Warning -Message $m -WarningAction SilentlyContinue

Ten przykład zmienia wartość na $WarningPreferenceZatrzymaj.

$WarningPreference = "Stop"
$m = "This action can delete data."
Write-Warning -Message $m

WARNING: This action can delete data.
Write-Warning : The running command stopped because the preference variable
  "WarningPreference" or common parameter is set to Stop:
    This action can delete data.
At line:1 char:1
+ Write-Warning -Message $m

W tym przykładzie użyto funkcji WarningAction z wartością Inquire . Użytkownik jest monitowany o wyświetlenie ostrzeżenia.

$m = "This action can delete data."
Write-Warning -Message $m -WarningAction Inquire

WARNING: This action can delete data.

Confirm
Continue with this operation?
[Y] Yes  [A] Yes to All  [H] Halt Command  [?] Help (default is "Y"):

$WhatIfPreference

Określa, czy funkcja WhatIf jest automatycznie włączona dla każdego obsługiwanego polecenia. Po włączeniu funkcji WhatIf polecenie cmdlet zgłasza oczekiwany efekt polecenia, ale nie wykonuje polecenia.

Prawidłowe wartości są następujące:

  • Fałsz (0, nie włączono): (ustawienie domyślne) WhatIf nie jest automatycznie włączone. Aby ją włączyć ręcznie, użyj parametru WhatIf polecenia cmdlet.
  • True (1, włączone): funkcja WhatIf jest automatycznie włączona dla dowolnego polecenia, które go obsługuje. Użytkownicy mogą użyć parametru WhatIf z wartością False , aby wyłączyć go ręcznie, na przykład -WhatIf:$false.

Przykłady

W tych przykładach pokazano efekt różnych wartości .$WhatIfPreference Pokazują, jak użyć parametru WhatIf , aby zastąpić wartość preferencji dla określonego polecenia.

W tym przykładzie pokazano efekt zmiennej $WhatIfPreference ustawionej na wartość domyślną False. Użyj polecenia Get-ChildItem , aby sprawdzić, czy plik istnieje. Remove-Item usuwa plik. Po usunięciu pliku można zweryfikować usunięcie za pomocą polecenia Get-ChildItem.

Get-ChildItem -Path .\test.txt
Remove-Item -Path ./test.txt

    Directory: C:\Test

Mode                 LastWriteTime         Length Name
----                 -------------         ------ ----
-a---           9/13/2019    10:53             10 test.txt

Get-ChildItem -Path .\test.txt

Get-ChildItem : Cannot find path 'C:\Test\test.txt' because it does not exist.
At line:1 char:1
+ Get-ChildItem -File test.txt

W tym przykładzie pokazano efekt użycia parametru WhatIf , gdy wartość ma wartość $WhatIfPreferenceFalse.

Sprawdź, czy plik istnieje.

Get-ChildItem -Path .\test2.txt

    Directory: C:\Test

Mode                 LastWriteTime         Length Name
----                 -------------         ------ ----
-a---           2/28/2019    17:06             12 test2.txt

Użyj parametru WhatIf , aby określić wynik próby usunięcia pliku.

Remove-Item -Path .\test2.txt -WhatIf

What if: Performing the operation "Remove File" on target "C:\Test\test2.txt".

Sprawdź, czy plik nie został usunięty.

Get-ChildItem -Path .\test2.txt

    Directory: C:\Test

Mode                 LastWriteTime         Length Name
----                 -------------         ------ ----
-a---           2/28/2019    17:06             12 test2.txt

W tym przykładzie pokazano efekt zmiennej $WhatIfPreference ustawionej na wartość True. Gdy używasz Remove-Item polecenia do usunięcia pliku, zostanie wyświetlona ścieżka pliku, ale plik nie zostanie usunięty.

Spróbuj usunąć plik. Zostanie wyświetlony komunikat o tym, co się stanie w przypadku Remove-Item uruchomienia, ale plik nie zostanie usunięty.

$WhatIfPreference = "True"
Remove-Item -Path .\test2.txt

What if: Performing the operation "Remove File" on target "C:\Test\test2.txt".

Użyj polecenia Get-ChildItem , aby sprawdzić, czy plik nie został usunięty.

Get-ChildItem -Path .\test2.txt

    Directory: C:\Test

Mode                 LastWriteTime         Length Name
----                 -------------         ------ ----
-a---           2/28/2019    17:06             12 test2.txt

W tym przykładzie pokazano, jak usunąć plik, gdy wartość ma wartość $WhatIfPreferenceTrue. Używa parametru WhatIf z wartością $false. Użyj polecenia Get-ChildItem , aby sprawdzić, czy plik został usunięty.

Remove-Item -Path .\test2.txt -WhatIf:$false
Get-ChildItem -Path .\test2.txt

Get-ChildItem : Cannot find path 'C:\Test\test2.txt' because it does not exist.
At line:1 char:1
+ Get-ChildItem -Path .\test2.txt

Poniżej przedstawiono przykłady Get-Process polecenia cmdlet, które nie obsługuje funkcji WhatIf i Stop-Process które obsługuje usługę WhatIf. Wartość $WhatIfPreference zmiennej to True.

Get-Process program nie obsługuje funkcji WhatIf. Po wykonaniu polecenia zostanie wyświetlony proces Winword .

Get-Process -Name Winword

 NPM(K)    PM(M)      WS(M)     CPU(s)      Id  SI ProcessName
 ------    -----      -----     ------      --  -- -----------
    130   119.84     173.38       8.39   15024   4 WINWORD

Stop-Process program obsługuje program WhatIf. Proces Winword nie został zatrzymany.

Stop-Process -Name Winword

What if: Performing the operation "Stop-Process" on target "WINWORD (15024)".

Zachowanie WhatIf można zastąpić przy użyciu parametru Stop-ProcessWhatIf z wartością $false. Proces Winword został zatrzymany.

Stop-Process -Name Winword -WhatIf:$false

Aby sprawdzić, czy proces Winword został zatrzymany, użyj polecenia Get-Process.

Get-Process -Name Winword

Get-Process : Cannot find a process with the name "Winword".
  Verify the process name and call the cmdlet again.
At line:1 char:1
+ Get-Process -Name Winword

Zobacz też