Opisywanie modelu zerowego zaufania
Zero Trust to model zabezpieczeń, który zakłada najgorszy scenariusz i chroni zasoby zgodnie z oczekiwaniami. Zero Trust zakłada na początku naruszenie, a następnie weryfikuje każde żądanie tak, jakby pochodziło z niekontrolowanych sieci.
Obecnie organizacje potrzebują nowego modelu zabezpieczeń, który skutecznie dostosowuje się do złożoności nowoczesnego środowiska; obejmuje pracowników mobilnych; chroni osoby, urządzenia, aplikacje i dane wszędzie tam, gdzie się znajdują.
Aby rozwiązać ten nowy świat przetwarzania, firma Microsoft zdecydowanie zaleca model zabezpieczeń Zero Trust, który jest oparty na tych wytycznych:
- Sprawdź jawnie — zawsze uwierzytelniaj się i autoryzuj na podstawie wszystkich dostępnych punktów danych.
- Użyj dostępu z najmniejszymi uprawnieniami — ogranicz dostęp użytkowników za pomocą zasad Just In Time i Just-Enough-Access (JIT/JEA), zasad adaptacyjnych opartych na ryzyku i ochrony danych.
- Przyjmij naruszenie — zminimalizuj promień wybuchu i dostęp segmentu. Sprawdź kompleksowe szyfrowanie. Użyj analizy, aby uzyskać widoczność, zwiększyć wykrywanie zagrożeń i poprawić ochronę.
Dostosowywanie do zera zaufania
Tradycyjnie sieci firmowe były ograniczone, chronione i ogólnie zakładane jako bezpieczne. Tylko zarządzane komputery mogły dołączyć do sieci, dostęp do sieci VPN był ściśle kontrolowany, a urządzenia osobiste były często ograniczone lub blokowane.
Model Zero Trust przerzuca ten scenariusz. Zamiast zakładać, że urządzenie jest bezpieczne, ponieważ znajduje się w sieci firmowej, wymaga uwierzytelnienia wszystkich użytkowników. Następnie udziela dostępu na podstawie uwierzytelniania, a nie lokalizacji.
