Implementowanie repozytorium skalarnych i krzyżowych podczas współużytkowania repozytorium krzyżowego
W miarę zwiększania złożoności i skalowania projektów oprogramowania tradycyjne przepływy pracy usługi Git mogą napotkać wyzwania, które utrudniają wydajność i współpracę. Te wyzwania można rozwiązać za pomocą kompleksowej strategii zarządzania repozytorium, która obejmuje techniki, takie jak scalar i współużytkowanie między repozytoriami.
Wartość skalarna
Skalar to rozszerzenie wirtualnego systemu plików Git opracowane przez firmę Microsoft, które optymalizuje wydajność podczas zarządzania dużymi repozytoriami, co powoduje przyspieszone operacje klonowania i wyewidencjonowania. Jest to realizowane przy użyciu kombinacji buforowania i konserwacji w tle.
Gdy skalar jest używany do klonowania repozytorium Git, będzie buforować metadane repozytorium i przechowywać je lokalnie na komputerze użytkownika. Te metadane zawierają informacje o gałęziach, tagach i historii zatwierdzń repozytorium. Buforując te dane, skalar może znacznie skrócić czas klonowania repozytorium. Kolejne operacje git mogą następnie używać buforowanych danych, co zwiększa wydajność.
Skalar używa również konserwacji w tle, aby zapewnić aktualność buforowanych metadanych. Oznacza to, że skalar okresowo pobiera wszelkie zmiany w repozytorium i odpowiednio aktualizuje buforowane metadane. Dzięki temu skalar zapewnia, że buforowane dane są zawsze aktualne i dokładne, co pomaga zwiększyć wydajność.
Współużytkowanie między repozytoriami
Udostępnianie między repozytoriami odnosi się do praktyki udostępniania kodu, zależności i zasobów w wielu repozytoriach Git w organizacji. Promuje to ponowne użycie kodu, współpracę i łatwość konserwacji dzięki wykorzystaniu udostępnionych składników i bibliotek w projektach.
Skalowanie i optymalizowanie repozytoriów Git
Podczas projektowania strategii organizacyjnej obsługującej skalowanie i optymalizację repozytoriów Git należy uwzględnić kilka kluczowych zagadnień.
Implementowanie skalara dla dużych repozytoriów
Oceń rozmiar i złożoność każdego repozytorium w organizacji. Zidentyfikuj te o większych rozmiarach i zawierają znaczne ilości danych historycznych. Rozważ zaimplementowanie skalara, aby zwiększyć wydajność i zmniejszyć użycie zasobów. Postępuj zgodnie ze wskazówkami firmy Microsoft dotyczącymi konfigurowania skalowania w celu wstępnego pobierania i buforowania danych w sposób zoptymalizowany pod kątem wydajności.
Optymalizowanie struktury repozytorium
Oceń bieżącą strukturę repozytoriów Git. Rozważ podzielenie dużych repozytoriów monolitycznych na mniejsze, bardziej zarządzane, z których każda koncentruje się na konkretnym składniku lub module. Przyjęcie modułowego podejścia do sposobu organizowania repozytoriów. Użyj modułów podrzędnych Git lub repozytoriów podrzędnych Usługi Git, aby zarządzać zależnościami między repozytoriami podczas promowania ponownego użycia kodu i udostępniania w projektach.
Moduły podrzędne Git umożliwiają dołączenie repozytorium Git jako podkatalogu w innym repozytorium Git. Jest to przydatne, gdy chcesz uwzględnić kod zewnętrzny lub biblioteki w projekcie. Po dodaniu modułu podrzędnego Usługi Git usługa Git tworzy plik tekstowy o nazwie ".gitmodules", który zawiera informacje o podmodule, w tym jego adres URL i zatwierdzenie, do którego jest obecnie wskazywane.
Repozytoria podrzędne Git reprezentują nowsze podejście do dołączania repozytorium Git jako podkatalogu w innym repozytorium Git. W przeciwieństwie do modułów podrzędnych repozytoria podrzędne są zarządzane przez oddzielne narzędzie o nazwie "git-subrepo" i nie wymagają oddzielnego pliku ".gitmodules". Ponadto repozytoria podrzędne można podzielić na własne autonomiczne repozytoria w dowolnym momencie, podczas gdy moduły podrzędne zawsze pozostają w ramach repozytorium głównego.
Promowanie udostępniania między repozytoriami
Ustanów jasne wytyczne i najlepsze rozwiązania dotyczące udostępniania kodu i zasobów między repozytoriami w organizacji. Zachęcaj do korzystania z modułów podrzędnych usługi Git lub repozytoriów podrzędnych Git, aby odwoływać się do udostępnionych składników lub bibliotek hostowanych w oddzielnych repozytoriach.
W ramach projektu rozważ scentralizowany rejestr pakietów lub repozytorium artefaktów, aby stale publikować współużytkowane zależności w projektach i korzystać z nich.
Upewnij się, że strategia jest jasno komunikowana w całej organizacji. Wspieraj współpracę między zespołami, aby identyfikować możliwości udostępniania kodu i ich ponownego używania oraz implementować je na podstawie Twoich wskazówek.