Share via

Kompilacje przyrostowe

  • Artykuł

Kompilacje przyrostowe to kompilacje zoptymalizowane w taki sposób, że elementy docelowe, których pliki wyjściowe mają tak samo aktualną zawartość jak pliki wejściowe, nie są wykonywane. Element docelowy może mieć zarówno atrybut Inputs, który wskazuje elementy oczekiwane przez element docelowy na wejściu, oraz atrybut Outputs, który wskazuje elementy generowane przez element docelowy na wyjściu. Program MSBuild próbuje znaleźć mapowania 1-do-1 między wartościami tych atrybutów. Jeśli istnieje mapowanie 1-do-1, MSBuild porównuje znacznik czasu każdego elementu wejściowego ze znacznikiem czasu odpowiadającego mu elementu wyjściowego. Pliki wyjściowe pozbawione mapowań 1-do-1 są porównywane ze wszystkimi plikami wejściowymi. Element uważa się za aktualny, jeśli plik wyjściowy jest nie starszy niż plik lub pliki wejściowe.

Uwaga

Gdy program MSBuild ocenia pliki wejściowe, uwzględniana jest tylko zawartość listy w bieżącym wykonaniu. Zmiany na liście z ostatniej kompilacji nie powodują automatycznej nieaktualności elementu docelowego.

Jeśli wszystkie elementy wyjściowe są aktualne, program MSBuild pomija element docelowy. Ta przyrostowa kompilacja celu może znacznie poprawić szybkość kompilacji. Jeśli tylko niektóre pliki są aktualne, program MSBuild wykonuje element docelowy, ale pomija elementy aktualne. W efekcie wszystkie elementy stają się aktualne. Ten proces jest znany jako częściowa kompilacja przyrostowa.

Mapowania od 1 do 1 można wygenerować tylko przez przekształcenie Outputs atrybutu Inputs . Aby uzyskać więcej informacji, zobacz Przekształcenia.

Rozważmy następujący element docelowy.

<Target Name="Backup" Inputs="@(Compile)"
    Outputs="@(Compile->'$(BackupFolder)%(Identity).bak')">
    <Copy SourceFiles="@(Compile)" DestinationFiles=
        "@(Compile->'$(BackupFolder)%(Identity).bak')" />
</Target>

Zestaw plików reprezentowanych przez Compile typ elementu jest kopiowany do katalogu kopii zapasowej. Pliki kopii zapasowej mają rozszerzenie nazwy pliku bak . Jeśli pliki reprezentowane przez typ elementu Compile lub odpowiadające im pliki kopii zapasowej nie zostaną usunięte lub zmodyfikowane po uruchomieniu elementu docelowego będącego kopią zapasową, wtedy ten element jest pomijany w kolejnych kompilacjach.

Wnioskowanie danych wyjściowych

Program MSBuild porównuje atrybuty Inputs i Outputs elementu docelowego w celu ustalenia, czy element docelowy ma zostać wykonany. Najlepiej, aby zestaw plików istniejących po ukończeniu kompilacji przyrostowej pozostawał bez zmian niezależnie od tego, czy skojarzone z nimi elementy docelowe zostały wykonane. Ponieważ właściwości i elementy tworzone lub zmieniane przez zadania mogą wpływać na kompilację, program MSBuild musi wywnioskować ich wartość, nawet gdy dotyczący ich element docelowy jest pomijany. Ten proces jest nazywany wnioskowaniem wyjściowym.

Istnieją trzy przypadki:

  • Element docelowy ma atrybut Condition, którego wynikiem jest wartość false. W tym przypadku element docelowy nie jest wykonywany i nie ma wpływu na kompilację.

  • Element docelowy zawiera nieaktualne dane wyjściowe i jest uruchamiany w celu ich aktualności.

  • Element docelowy nie ma żadnych nieaktualnych danych wyjściowych, dlatego jest pomijany. Program MSBuild oblicza element docelowy, po czym wprowadza zmiany w elementach i właściwościach tak, jakby element został wykonany.

Aby umożliwić kompilację przyrostową, zadania muszą dopilnować, aby wartość atrybutu TaskParameter każdego elementu Output była równa parametrowi wejściowemu zadania. Oto kilka przykładów:

<CreateProperty Value="123">
    <Output PropertyName="Easy" TaskParameter="Value" />
</CreateProperty>

Ten kod tworzy właściwość Easy, która ma wartość "123", niezależnie od tego, czy obiekt docelowy jest wykonywany, czy pomijany.

Począwszy od programu MSBuild 3.5 wnioskowanie danych wyjściowych jest wykonywane automatycznie wobec grup elementów i właściwości w elemencie docelowym. CreateItem zadania nie są wymagane w obiekcie docelowym i należy go unikać. Ponadto zadań CreateProperty należy używać w elemencie docelowym tylko w celu określenia, czy został on wykonany.

Przed msBuild 3.5 można użyć zadania CreateItem .

Określanie, czy element docelowy został uruchomiony

Z powodu wnioskowania danych wyjściowych należy do elementu docelowego dodać zadanie CreateProperty, które będzie badało właściwości i elementy w celu określenia, czy element docelowy został wykonany. Należy do elementu docelowego dodać zadanie CreateProperty, a do niego element Output, którego parametr TaskParameter ma wartość „ValueSetByTask”.

<CreateProperty Value="true">
    <Output TaskParameter="ValueSetByTask" PropertyName="CompileRan" />
</CreateProperty>

Ten kod tworzy właściwość CompileRan i nadaje mu wartość true, ale tylko wtedy, gdy obiekt docelowy jest wykonywany. Jeśli element docelowy jest pomijany, właściwość CompileRan nie powstaje.

Powiązana zawartość