Interfejsy IAD i IDirectoryObject

Klienci ADSI zarządzają obiektami usługi katalogowej i manipulują nimi przy użyciu jednego z dwóch interfejsów COM: IADs lub IDirectoryObject. IADs to interfejs IDispatch przeznaczony do użytku przez klientów z późnym opóźnieniem, takich jak te napisane w języku Microsoft Visual Basic, Java i różnych językach skryptów. IDirectoryObject to interfejs vtable, który zapewnia bezpośredni dostęp do obiektów przez wczesnych powiązanych klientów, takich jak te zapisane w języku C i C++.

Każdy obiekt ADSI musi implementować zarówno IADs, jak i IDirectoryObject. Klienci ADSI napisani w językach takich jak C lub C++, które mogą uzyskiwać bezpośredni dostęp do tabel wirtualnych, mogą używać jednego interfejsu, ale nie obydwu w tej samej aplikacji. Klienci ADSI napisani w Visual Basic lub Java są ograniczeni do używania IADs.

Interfejs IADs umożliwia klientom wykorzystującym późne wiązanie korzystanie z wbudowanych funkcji zarządzania zasobami modelu obiektowego ADSI. Wśród tych funkcji jest pamięć podręczna właściwości, która umożliwia klientom odczytywanie i zapisywanie właściwości bez przechodzenia przez przewody dla każdego wywołania. Ponadto aplikacje klienckie korzystają z zaawansowanych bibliotek kontrolek interfejsu użytkownika i ActiveX oraz prostszego stylu programowania. W zamian klienci z opóźnieniem muszą używać VARIANT typu danych, co uniemożliwia korzystanie z bogatszych natywnych typów danych udostępnianych przez adsI.

Interfejs IDirectoryObject umożliwia klientom wczesnego wiązania pełne wykorzystanie natywnych typów danych usługi katalogowej, kosztem rezygnacji z niewielkiej przewagi w wydajności wynikającej z użycia bufora właściwości. W zamian interfejs IDirectoryObject zapewnia bezpośredni dostęp do właściwości obiektu przez sieć za pomocą pojedynczego żądania, a nie poprzez oddzielne wywołania pobieranie i umieszczanie.