Linia

Koncepcja linii ewoluowała wraz z upływem czasu i została częściowo zastąpiona pojęciami adresowymi i terminalowymi. Interfejs TAPI 3 nie korzysta bezpośrednio z koncepcji linii, ale interfejs TAPI 2 nadal uwzględnia ten paradygmat.

Urządzenie liniowe to urządzenie fizyczne, takie jak płyta faksu, modem lub karta ISDN podłączona do sieci. Urządzenie może nie być fizycznie podłączone do komputera, na którym działa aplikacja TAPI, na przykład pula modemów na serwerze. Urządzenia liniowe obsługują możliwości komunikacji, umożliwiając aplikacjom wysyłanie informacji do sieci lub odbieranie ich z sieci. Urządzenie liniowe zawiera zestaw co najmniej jednego kanału homogenicznego, który może służyć do nawiązywania wywołań.

W aplikacjach TAPI 2.x urządzenie liniowe jest logiczną reprezentacją fizycznego urządzenia telefonicznego. Chociaż "linia" często oznacza coś z dwoma punktami końcowymi, istnieje możliwość abstrakcji urządzenia liniowego do pojedynczego punktu, ponieważ interfejs TAPI wyświetla go tylko jako punkt wejścia do linii prowadzącej do przełącznika.

Chociaż trzy wiersze na powyższej ilustracji składają się z różnych sprzętu i używanego dla różnych funkcji, są one abstrakcjonowane do tego samego typu urządzenia i podlegają tym samym regułom. Telefon nie reprezentuje urządzenia telefonicznego, ale urządzenia liniowego używanego do połączeń głosowych. W przypadku korzystania z tego urządzenia liniowego na potrzeby połączeń przychodzących lub wychodzących aplikacja musi również otworzyć i kontrolować wystąpienie klasy phone-device, które zostało szczegółowo opisane w kolejnych sekcjach.

Klasa urządzenia liniowego to niezależna od urządzenia reprezentacja fizycznego urządzenia liniowego, takiego jak modem. Może zawierać jeden lub więcej identycznych kanałów komunikacyjnych (używanych do sygnalizowania i/lub informacji) między aplikacją a przełącznikiem lub siecią. Ponieważ kanały należące do pojedynczej linii mają identyczne możliwości, są zamienne. W wielu przypadkach (podobnie jak w przypadku potS) dostawca usług modeluje linię jako mającą tylko jeden kanał. Inne technologie, takie jak ISDN, oferują więcej kanałów, a dostawca usług powinien odpowiednio je traktować.

TAPI 2.x: Aplikacje odnajdywania możliwości linii przy użyciu funkcji lineGetDevCaps. Negocjowanie wersji przy użyciu lineNegotiateAPIVersionlineNegotiateExtVersion funkcji muszą być wcześniej wywoływane.

TAPI 3.x: aplikacje opierają się przede wszystkim na koncepcji adresowej.