InstanceKey Konstruktory

Definicja

Inicjuje wystąpienie klasy InstanceKey.

Przeciążenia

InstanceKey(Guid)

Inicjuje InstanceKey wystąpienie klasy przy użyciu identyfikatora GUID skojarzonego z przekazanym kluczem wystąpienia.

InstanceKey(Guid, IDictionary<XName,InstanceValue>)

Inicjuje InstanceKey wystąpienie klasy przy użyciu identyfikatora GUID i metadanych skojarzonych z kluczem wystąpienia.

InstanceKey(Guid)

Inicjuje InstanceKey wystąpienie klasy przy użyciu identyfikatora GUID skojarzonego z przekazanym kluczem wystąpienia.

C#
public InstanceKey (Guid value);

Parametry

value
Guid

Identyfikator GUID skojarzony z kluczem wystąpienia. Nie może być guid.Empty.

Dotyczy

.NET Framework 4.8.1 i inne wersje
Produkt Wersje
.NET Framework 4.0, 4.5, 4.5.1, 4.5.2, 4.6, 4.6.1, 4.6.2, 4.7, 4.7.1, 4.7.2, 4.8, 4.8.1

InstanceKey(Guid, IDictionary<XName,InstanceValue>)

Inicjuje InstanceKey wystąpienie klasy przy użyciu identyfikatora GUID i metadanych skojarzonych z kluczem wystąpienia.

C#
public InstanceKey (Guid value, System.Collections.Generic.IDictionary<System.Xml.Linq.XName,System.Runtime.DurableInstancing.InstanceValue> metadata);

Parametry

value
Guid

Identyfikator GUID skojarzony z kluczem wystąpienia. Nie może być guid.Empty.

metadata
IDictionary<XName,InstanceValue>

Słownik zawierający metadane skojarzone z kluczem wystąpienia lub wartością null.

Dotyczy

.NET Framework 4.8.1 i inne wersje
Produkt Wersje
.NET Framework 4.0, 4.5, 4.5.1, 4.5.2, 4.6, 4.6.1, 4.6.2, 4.7, 4.7.1, 4.7.2, 4.8, 4.8.1