String.ToUpper Metoda

Definicja

Przestrzeń nazw:

System

Zestawy:

netstandard.dll, System.Runtime.dll

Zwraca kopię tego ciągu przekonwertowaną na wielkie litery.

Przeciążenia

ToUpper()	Zwraca kopię tego ciągu przekonwertowaną na wielkie litery.
ToUpper(CultureInfo)	Zwraca kopię tego ciągu przekonwertowaną na wielkie litery przy użyciu reguł wielkości liter określonej kultury.

ToUpper()

Źródło:

String.Manipulation.cs

Zwraca kopię tego ciągu przekonwertowaną na wielkie litery.

C#

public string ToUpper();

Zwraca

String

Wielkie litery odpowiadające bieżącemu ciągowi.

Przykłady

W poniższym przykładzie metoda wywołuje metodę ToUpper , aby przekonwertować serię ciągów jednoznakowych, które zawierają każdy znak w podstawowych zestawach znaków łacińskich, łacińskich-1 i rozszerzonych-A. Następnie wyświetla każdy ciąg, którego wielkie litery różnią się od małego znaku.

C#

using System;

public class Example
{
   public static void Main()
   {
      int n = 0;
      for (int ctr = 0x20; ctr <= 0x017F; ctr++) {
         string string1 = ((char)ctr).ToString();
         string upperString = string1.ToUpper();
         if (string1 != upperString) {
            Console.Write(@"{0} (\u+{1}) --> {2} (\u+{3})         ",
                          string1, 
                          Convert.ToUInt16(string1[0]).ToString("X4"),
                          upperString, 
                          Convert.ToUInt16(upperString[0]).ToString("X4"));
            n++;
            if (n % 2 == 0) Console.WriteLine();
         }
      } 
   }
}
// The example displays the following output:
//    a (\u+0061) --> A (\u+0041)         b (\u+0062) --> B (\u+0042)
//    c (\u+0063) --> C (\u+0043)         d (\u+0064) --> D (\u+0044)
//    e (\u+0065) --> E (\u+0045)         f (\u+0066) --> F (\u+0046)
//    g (\u+0067) --> G (\u+0047)         h (\u+0068) --> H (\u+0048)
//    i (\u+0069) --> I (\u+0049)         j (\u+006A) --> J (\u+004A)
//    k (\u+006B) --> K (\u+004B)         l (\u+006C) --> L (\u+004C)
//    m (\u+006D) --> M (\u+004D)         n (\u+006E) --> N (\u+004E)
//    o (\u+006F) --> O (\u+004F)         p (\u+0070) --> P (\u+0050)
//    q (\u+0071) --> Q (\u+0051)         r (\u+0072) --> R (\u+0052)
//    s (\u+0073) --> S (\u+0053)         t (\u+0074) --> T (\u+0054)
//    u (\u+0075) --> U (\u+0055)         v (\u+0076) --> V (\u+0056)
//    w (\u+0077) --> W (\u+0057)         x (\u+0078) --> X (\u+0058)
//    y (\u+0079) --> Y (\u+0059)         z (\u+007A) --> Z (\u+005A)
//    à (\u+00E0) --> À (\u+00C0)         á (\u+00E1) --> Á (\u+00C1)
//    â (\u+00E2) --> Â (\u+00C2)         ã (\u+00E3) --> Ã (\u+00C3)
//    ä (\u+00E4) --> Ä (\u+00C4)         å (\u+00E5) --> Å (\u+00C5)
//    æ (\u+00E6) --> Æ (\u+00C6)         ç (\u+00E7) --> Ç (\u+00C7)
//    è (\u+00E8) --> È (\u+00C8)         é (\u+00E9) --> É (\u+00C9)
//    ê (\u+00EA) --> Ê (\u+00CA)         ë (\u+00EB) --> Ë (\u+00CB)
//    ì (\u+00EC) --> Ì (\u+00CC)         í (\u+00ED) --> Í (\u+00CD)
//    î (\u+00EE) --> Î (\u+00CE)         ï (\u+00EF) --> Ï (\u+00CF)
//    ð (\u+00F0) --> Ð (\u+00D0)         ñ (\u+00F1) --> Ñ (\u+00D1)
//    ò (\u+00F2) --> Ò (\u+00D2)         ó (\u+00F3) --> Ó (\u+00D3)
//    ô (\u+00F4) --> Ô (\u+00D4)         õ (\u+00F5) --> Õ (\u+00D5)
//    ö (\u+00F6) --> Ö (\u+00D6)         ø (\u+00F8) --> Ø (\u+00D8)
//    ù (\u+00F9) --> Ù (\u+00D9)         ú (\u+00FA) --> Ú (\u+00DA)
//    û (\u+00FB) --> Û (\u+00DB)         ü (\u+00FC) --> Ü (\u+00DC)
//    ý (\u+00FD) --> Ý (\u+00DD)         þ (\u+00FE) --> Þ (\u+00DE)
//    ÿ (\u+00FF) --> Ÿ (\u+0178)         ā (\u+0101) --> Ā (\u+0100)
//    ă (\u+0103) --> Ă (\u+0102)         ą (\u+0105) --> Ą (\u+0104)
//    ć (\u+0107) --> Ć (\u+0106)         ĉ (\u+0109) --> Ĉ (\u+0108)
//    ċ (\u+010B) --> Ċ (\u+010A)         č (\u+010D) --> Č (\u+010C)
//    ď (\u+010F) --> Ď (\u+010E)         đ (\u+0111) --> Đ (\u+0110)
//    ē (\u+0113) --> Ē (\u+0112)         ĕ (\u+0115) --> Ĕ (\u+0114)
//    ė (\u+0117) --> Ė (\u+0116)         ę (\u+0119) --> Ę (\u+0118)
//    ě (\u+011B) --> Ě (\u+011A)         ĝ (\u+011D) --> Ĝ (\u+011C)
//    ğ (\u+011F) --> Ğ (\u+011E)         ġ (\u+0121) --> Ġ (\u+0120)
//    ģ (\u+0123) --> Ģ (\u+0122)         ĥ (\u+0125) --> Ĥ (\u+0124)
//    ħ (\u+0127) --> Ħ (\u+0126)         ĩ (\u+0129) --> Ĩ (\u+0128)
//    ī (\u+012B) --> Ī (\u+012A)         ĭ (\u+012D) --> Ĭ (\u+012C)
//    į (\u+012F) --> Į (\u+012E)         ı (\u+0131) --> I (\u+0049)
//    ij (\u+0133) --> IJ (\u+0132)         ĵ (\u+0135) --> Ĵ (\u+0134)
//    ķ (\u+0137) --> Ķ (\u+0136)         ĺ (\u+013A) --> Ĺ (\u+0139)
//    ļ (\u+013C) --> Ļ (\u+013B)         ľ (\u+013E) --> Ľ (\u+013D)
//    ŀ (\u+0140) --> Ŀ (\u+013F)         ł (\u+0142) --> Ł (\u+0141)
//    ń (\u+0144) --> Ń (\u+0143)         ņ (\u+0146) --> Ņ (\u+0145)
//    ň (\u+0148) --> Ň (\u+0147)         ŋ (\u+014B) --> Ŋ (\u+014A)
//    ō (\u+014D) --> Ō (\u+014C)         ŏ (\u+014F) --> Ŏ (\u+014E)
//    ő (\u+0151) --> Ő (\u+0150)         œ (\u+0153) --> Œ (\u+0152)
//    ŕ (\u+0155) --> Ŕ (\u+0154)         ŗ (\u+0157) --> Ŗ (\u+0156)
//    ř (\u+0159) --> Ř (\u+0158)         ś (\u+015B) --> Ś (\u+015A)
//    ŝ (\u+015D) --> Ŝ (\u+015C)         ş (\u+015F) --> Ş (\u+015E)
//    š (\u+0161) --> Š (\u+0160)         ţ (\u+0163) --> Ţ (\u+0162)
//    ť (\u+0165) --> Ť (\u+0164)         ŧ (\u+0167) --> Ŧ (\u+0166)
//    ũ (\u+0169) --> Ũ (\u+0168)         ū (\u+016B) --> Ū (\u+016A)
//    ŭ (\u+016D) --> Ŭ (\u+016C)         ů (\u+016F) --> Ů (\u+016E)
//    ű (\u+0171) --> Ű (\u+0170)         ų (\u+0173) --> Ų (\u+0172)
//    ŵ (\u+0175) --> Ŵ (\u+0174)         ŷ (\u+0177) --> Ŷ (\u+0176)
//    ź (\u+017A) --> Ź (\u+0179)         ż (\u+017C) --> Ż (\u+017B)
//    ž (\u+017E) --> Ž (\u+017D)

Uwagi

Ta metoda używa reguł wielkości liter bieżącej kultury, aby przekonwertować każdy znak w bieżącym wystąpieniu na jego wielkie litery równoważne. Jeśli znak nie ma odpowiednika wielkich liter, jest uwzględniany bez zmian w zwracanym ciągu.

Uwaga

Metoda ta nie modyfikuje wartości bieżącego wystąpienia. Zamiast tego zwraca nowy ciąg, w którym wszystkie znaki w bieżącym wystąpieniu są konwertowane na wielkie litery.

Metoda ToUpper jest często używana do konwertowania ciągu na wielkie litery, aby można było go użyć w porównaniu bez uwzględniania wielkości liter. Lepszą metodą porównywania bez uwzględniania wielkości liter jest wywołanie metody porównania ciągów, która ma StringComparison parametr, którego wartość ustawiona na StringComparison.CurrentCultureIgnoreCase dla porównania bez uwzględniania wielkości liter w kulturze.

Operacja wielkości liter, która wynika z wywołania ToUpper() metody, bierze pod uwagę konwencje wielkości liter bieżącej kultury. Jeśli potrzebujesz małych lub wielkich liter identyfikatora systemu operacyjnego, na przykład nazwy pliku, nazwanego potoku lub klucza rejestru, użyj ToLowerInvariant metody lub ToUpperInvariant . Daje to ten sam wynik w każdej kulturze (w przeciwieństwie do ToUpper() metody) i działa wydajniej.

Uwagi dotyczące wywoływania

Jak wyjaśniono w artykule Best Practices for Using Strings (Najlepsze rozwiązania dotyczące używania ciągów), zalecamy unikanie wywoływania metod wielkości liter ciągu, które zastępują wartości domyślne, a zamiast tego wywołuje metody, które wymagają jawnego określenia parametrów. Aby przekonwertować ciąg na wielkie litery przy użyciu konwencji wielkości liter bieżącej kultury, zasygnalizuj zamiar jawnie, wywołując ToUpper(CultureInfo) przeciążenie metody z wartością parametru CurrentCultureculture . Jeśli nie potrzebujesz porównania językowego, rozważ użycie metody Ordinal.

Zobacz też

• ToLower()
• ToLowerInvariant()
• ToUpperInvariant()

ToUpper(CultureInfo)

Źródło:

String.Manipulation.cs

Zwraca kopię tego ciągu przekonwertowaną na wielkie litery przy użyciu reguł wielkości liter określonej kultury.

C#

public string ToUpper(System.Globalization.CultureInfo? culture);

Parametry

culture

CultureInfo

Obiekt, który dostarcza reguły dotyczące wielkości znaków z uwzględnieniem ustawień kulturowych. Jeśli culture wartość to null, używana jest bieżąca kultura.

Zwraca

String

Wielkie litery odpowiadające bieżącemu ciągowi.

Przykłady

Poniższy przykład konwertuje ciąg małych liter na dwa ciągi wielkich liter przy użyciu English-United Stanów i Turkish-Turkey kultur, a następnie porównuje wielkie litery. Wielkie ciągi są identyczne, z tą różnicą, że dla każdego wystąpienia LITERY ALFABETU ŁACIŃSKIEGO Unicode I w jednym ciągu drugi ciąg zawiera LITERĘ WIELKA ALFABET ŁACIŃSKI I Z KROPKĄ POWYŻEJ.

C#

using System;
using System.Globalization;

class Example
{
    public static void Main()
    {
       string str1 = "indigo";
       string str2, str3;

       // str2 is an uppercase copy of str1, using English-United States culture.
       str2 = str1.ToUpper(new CultureInfo("en-US", false));

       // str3 is an uppercase copy of str1, using Turkish-Turkey culture.
       str3 = str1.ToUpper(new CultureInfo("tr-TR", false));

       // Compare the code points and compare the uppercase strings.
       ShowCodePoints("str1", str1);
       ShowCodePoints("str2", str2);
       ShowCodePoints("str3", str3);
       Console.WriteLine("str2 is {0} to str3.",
            String.CompareOrdinal(str2, str3) == 0 ? "equal" : "not equal");
    }

    public static void ShowCodePoints(string varName, string s)
    {
       Console.Write("{0} = {1}: ", varName, s);
       foreach (ushort u in s)
         Console.Write("{0:x4} ", u);
       Console.WriteLine();
    }
}
// This example displays the following output:
//       str1 = indigo: 0069 006e 0064 0069 0067 006f
//       str2 = INDIGO: 0049 004e 0044 0049 0047 004f
//       str3 = İNDİGO: 0130 004e 0044 0130 0047 004f
//       str2 is not equal to str3.

Uwagi

Reguły wielkości liter kultury określone przez culture parametr określają sposób zmiany wielkości liter ciągu.

Uwaga

Metoda ta nie modyfikuje wartości bieżącego wystąpienia. Zamiast tego zwraca nowy ciąg, w którym wszystkie znaki w bieżącym wystąpieniu są konwertowane na wielkie litery.

Jeśli przekażesz metodę ToUpper(CultureInfo)CultureInfo obiekt inny niż CultureInfo.InvariantCulture, operacja wielkości liter będzie uwzględniać reguły specyficzne dla kultury. Jeśli potrzebujesz małych lub wielkich liter identyfikatora systemu operacyjnego, na przykład nazwy pliku, nazwanego potoku lub klucza rejestru, użyj ToLowerInvariant metody lub ToUpperInvariant . Daje to ten sam wynik w każdej kulturze i działa wydajniej.

Zobacz też

• ToLower()
• ToLowerInvariant()
• ToUpperInvariant()