XamlObjectWriter.WriteGetObject Metoda

Definicja

Przestrzeń nazw:

System.Xaml

Zestaw:

System.Xaml.dll

Zapisuje koncepcję StartObject na wykresie obiektu, gdy określony obiekt jest wartością domyślną lub niejawną właściwości nadrzędnej. Niejawna wartość pochodzi z informacji uzyskanych z kontekstu schematu XAML i informacji o typie kopii zapasowej zamiast określać jako wartość obiektu w zestawie węzłów wejściowych XAML.

public:
 override void WriteGetObject();

public override void WriteGetObject ();

override this.WriteGetObject : unit -> unit

Public Overrides Sub WriteGetObject ()

Uwagi

Różnicę między pisaniem i WriteGetObject pisaniem WriteStartObject za pomocą można zobaczyć na wykresie wynikowym obiektu. WriteGetObject nie tworzy wystąpienia typu, ponieważ WriteGetObject interfejs API nie ma informacji o grafie obiektu, który ma być skonstruowany. Zamiast tego obiekt został utworzony podczas inicjowania właściwości nadrzędnej; XamlObjectWriter więc element nie musi go konstruować. Natomiast określa, WriteStartObject że wystąpienie tego typu powinno zostać skonstruowane i wstawione do grafu obiektu.

Jeśli uważasz, że strumień węzła XAML jest serią ramek, WriteGetObject jest zrównoważony do WriteEndObject wywołania. W związku z tym liczba wywołań WriteGetObject plus WriteStartObject powinna być równa liczbie WriteEndObject wywołań w ramach pełnej oceny zapisu obiektów strumienia węzła XAML.

Pozycja koncepcyjna StartObject dla niejawnego obiektu na wykresie obiektu jest niezbędna, ponieważ chociaż sama wartość obiektu jest niejawną wartością domyślną, obiekt ten może nadal zawierać elementy członkowskie, które muszą być zapisywane na podstawie strumienia węzła XAML. Typowy scenariusz, w którym dzieje się tak, jest wtedy, gdy XamlObjectWriter zapisuje węzły członkowskie dla właściwości kolekcji, a inicjowanie kolekcji jest niejawne do tworzenia obiektu, który jest właścicielem właściwości kolekcji.