Tworzenie tabeli zewnętrznej przy użyciu kreatora internetowego interfejsu użytkownika usługi Azure Data Explorer
Tabela zewnętrzna to jednostka schematu, która odwołuje się do danych przechowywanych poza bazą danych usługi Azure Data Explorer. Internetowy interfejs użytkownika usługi Azure Data Explorer może tworzyć tabele zewnętrzne, wykonując przykładowe pliki z kontenera magazynu i tworząc schemat na podstawie tych przykładów. Następnie można analizować i wykonywać zapytania dotyczące danych w tabelach zewnętrznych bez pozyskiwania danych do usługi Azure Data Explorer. Aby zapoznać się z krótkim omówieniem, zobacz tabele zewnętrzne. Aby uzyskać informacje o różnych sposobach tworzenia tabel zewnętrznych, zobacz tworzenie i zmienianie tabel zewnętrznych usługi Azure Storage. W tym artykule pokazano, jak utworzyć tabelę zewnętrzną przy użyciu środowiska kreatora tworzenia.
Wymagania wstępne
- Subskrypcja platformy Azure. Utwórz bezpłatne konto platformy Azure.
- Baza danych i klaster usługi Azure Data Explorer. Utwórz klaster i bazę danych.
- Zaloguj się do internetowego interfejsu użytkownika usługi Azure Data Explorer i dodaj połączenie z klastrem.
Tworzenie tabeli zewnętrznej
W menu po lewej stronie wybierz pozycję Zapytanie.
Kliknij prawym przyciskiem myszy bazę danych, w której chcesz utworzyć tabelę zewnętrzną. Wybierz pozycję Utwórz tabelę zewnętrzną.
Zostanie otwarte okno Tworzenie tabeli zewnętrznej z wybraną kartą Miejsce docelowe .
Karta Miejsce docelowe
- Pola Klaster i Baza danych są wstępnie wypełniane. Możesz wybrać inną lokalizację docelową z menu rozwijanego.
- W polu Nazwa tabeli wprowadź nazwę tabeli.
Porada
Nazwy tabel mogą zawierać maksymalnie 1024 znaki, w tym alfanumeryczne, łączniki i podkreślenia. Znaki specjalne nie są obsługiwane.
- Wybierz pozycję Dalej: Źródło
Karta Źródło
W obszarze Link do kontenerów istnieją dwa sposoby dodawania kontenera: Dodawanie kontenera za pomocą przycisku Wybierz kontener i Dodawanie kontenera za pomocą przycisku Dodaj adres URL lub Dodaj kontener.
Możesz dodać maksymalnie 10 kontenerów źródłowych.
Dodawanie kontenera za pomocą przycisku Wybierz kontener
Wybierz pozycję Wybierz kontener.
Wybierz odpowiednią subskrypcję i konto magazynu skojarzone z kontenerem.
Wybierz przycisk Dodaj . Po zakończeniu weryfikacji zielony znacznik wyboru pojawi się po prawej stronie linku kontenera.
Dodawanie kontenera za pomocą przycisku Dodaj adres URL lub Dodaj kontener
Wybierz przycisk Dodaj adres URL lub Dodaj kontener .
Wprowadź parametry połączenia magazynu z kontenerem źródłowym z uprawnieniami do odczytu i listy. Po zakończeniu weryfikacji zielony znacznik wyboru pojawi się po prawej stronie linku kontenera.
Filtry plików
Użyj filtrów plików , aby filtrować pliki, które powinna zawierać tabela. Pliki można filtrować według ścieżki folderu, zaczyna się od, lub rozszerzenia pliku.
Plik definiujący schemat
Pierwszy kontener źródłowy wyświetli pliki poniżej filtrów plików.
- Wybierz plik definiujący schemat, wybierając okrąg po lewej stronie pliku. Ten plik zostanie użyty do wygenerowania schematu tabeli.
- Wybierz pozycję Dalej: schemat. Zostanie otwarta karta Schemat .
Karta Schemat
Po prawej stronie karty możesz wyświetlić podgląd danych. Po lewej stronie możesz dodać partycje do definicji tabeli, aby szybciej uzyskać dostęp do danych źródłowych i uzyskać lepszą wydajność.
Uwaga
Mapowania nie są częścią definicji tabeli zewnętrznej i nie są obsługiwane w tym kreatorze. Mapowania można skonfigurować później w razie potrzeby. Niektóre funkcje, takie jak usuwanie ostatniej kolumny w plikach CSV lub zmienianie nazw kolumn w plikach JSON, wymagają mapowania w celu poprawnego działania.
Wybierz pozycję Dodaj partycję.
Zostanie otwarte okno partycji. Partycja jest definiowana przez ścieżkę podrzędną pliku, którą można zmienić przy użyciu pola Prefiks ścieżki . Dla każdej partycji, którą chcesz zastosować, wypełnij pola w następujący sposób:
Pole Opis Wymagane/Opcjonalne Nazwa partycji Służy do identyfikacji partycji. Nazwa może być dowolna. Wymagany Typ Typ danych kolumny partycjonowania danych. Wymagane Kolumna danych Kolumna używana do partycjonowania. Partycja kolumn wirtualnych zgodnie ze ścieżką adresu URL. Wymagane Funkcja Funkcja zastosowana do kolumny danych używanej do partycjonowania. Opcjonalne Argument funkcji Argument, który ma być używany w funkcji partycji. Wymagane, jeśli jest używana funkcja. Prefiks ścieżki Ścieżka podrzędna pliku, na którym zdefiniowano partycjonowanie. Ten prefiks zmienia adres URL tabeli zewnętrznej, jak pokazano w polu podglądu identyfikatora URI i powinien być zgodny z identyfikatorem URI pliku definiującym schemat. Opcjonalne Wzorzec daty/godziny Format daty, która będzie używana do konstruowania ścieżki identyfikatora URI tabeli. Opcjonalne 
Na przykład nazwa partycji CustomerName sugeruje, że wartość partycjonowania według znajduje się w części nazwy klienta adresu URL. Powyższy przykład zadeklarował dwie partycje: jedną partycję na nazwę klienta i jedną partycję na datę osadzoną w adresie URL.
Uwaga
Kolumny wirtualne są wyświetlane jako część schematu jako dane kolumn wyodrębnione ze ścieżki pliku, a te dane mogą być używane później w zapytaniach.
Wybierz pozycję Dodaj partycję , aby dodać kolejną partycję.
Wybierz pozycję Zapisz. Dodane partycje są teraz wyświetlane na liście Partycji w okienku po lewej stronie. Nie można zmienić kolumn podzielonych na partycje w wersji zapoznawczej.
Wybierz pozycję Dalej: Utwórz tabelę. Po utworzeniu tabeli zostanie otwarte okno Pomyślnie utworzona tabela zewnętrzna .
Aby wyświetlić polecenie użyte do utworzenia tabeli, wybierz polecenie Wyświetl.
Aby cofnąć tworzenie tabeli zewnętrznej, wybierz pozycję Narzędzia>Cofnij.
Wykonywanie zapytań względem tabeli zewnętrznej
Tabela wynikowa zawiera dane ze wszystkich plików, które spełniają powyższe kryteria. Możesz wykonać zapytanie dotyczące tej tabeli przy użyciu external_table() funkcji . Aby uzyskać więcej informacji na temat wykonywania zapytań względem tabel zewnętrznych, zobacz Wykonywanie zapytań względem tabeli zewnętrznej.
